SEYREK SİYANÜR

Bu su kirli su,
Bu sudan saraydaki kahpeler değil,
Rüyasında zeytin toplayan garibanlar içecekler.
Su yüzünden birden değil
Yavaş yavaş ölecekler
Ve cinayete ecel diyecekler.

Kimseye kalmadı bu topraklar,
İpek elbiselerinizi de,
Bize giydirdiginiz petrolleri de çıkarıp
Hepimize mezar olacaklar.

İş gelince gömülmeye toprağa
Ne biz sağ, ne sen ağa?
Hep birlikte, hep beraberce dönüşeceğiz.
İş gelince gömülmeye toprağa,
İşte o da başlıyor ayrıştırmağa,
Kimi altından ırmak akan bir çiçeğe,
Kimi bir firavunun mazotuna dönecek.
İçinde doğa olan doğaya
İçinde makine olan makinaya verilecek.

Son sözü ne ağa, ne firavun, ne köylü, ne gariban
Son söz güneşle toprak arasında bir an.
Onlar arasında kalanlardan
Karar yine onlardan.