Mutsuzum, kelimelere dökemiyorum. Abimi, on altı yıl boyunca babam da dediğim abimi kaybettim. Derdimi, tasamı, mutluluğumu, sevincimi, hüznümü, aptal saptal şeyleri paylaşabileceğim kimsem kalmadı. Sadece mutsuzum. Arada ona yazarım, komik şeyler gönderirim ama bu sefer ben tek gülümserim.
O da zor.
Biz birbirimizi üzmedik hiç. Abilerinize, babalarınıza sarılın, öpün olur mu?