“1946’ya kadar olan dönem KEMALİST DİKTATÖRLÜĞÜN en koyu, en baskıcı, en zorba olduğu dönemdir. Değil işçilerin, köylülerin, ekonomik, siyasi ve demokratik hakları, burjuvazinin muhalefetteki kanadına bile hiçbir hak tanımıyordu. Burjuva muhalefet de aynı despotizmin baskısı altındaydı. KEMALİST DİKTATÖRLÜK çeşitli milliyetlerden işçilere, köylülere kan kusturmuştur. En küçük demokratik kıpırtıyı süngü ile bastırmıştır. Aydınların ağızlarına kilit vurmuştur. Kürt ulusu üzerinde kitle katliamları gerçekleştirmiştir.”

(Devlet, Demokrasi ve Devrim, Yılmaz Güney, Siyasi Yazılar, C. II, Bölüm2)