Doğu Kürdistanlı bu anne oğlunun tutulduğu hapishanenin önünde, “Ey insanlık oğlumu asacaklar, ne olur yardım edin,” diye yalvar yakar feryat etti, ama dünya duymadı onu, sırça köşklerine kapanan siyasi partiler ve kurumlar o çığlığa kulaklarını kapattılar. Ve vahşi İran molla rejimi feryat figan yardım isteyen annenin oğlu Hamid’ i idam etti.
Bir defa daha söyleyeyim: Ateş düştüğü yeri yakıyor. Ne zaman ki ateş düştüğü yeri değil hepimizi yakarsa, ancak o zaman insan oluruz, ancak o zaman gerçek bir millet oluruz. İdam edilen Hamid’i, Hamid’leri kendi çocuğumuz, kardeşimiz gibi hissettiğimiz bir millet yaratmak gerekiyor. Gerisi boş laf.
Mahmut Alınak