“Kuvayi Milliye neferleriydi cellatlarımız”
Orhan Kotan’a…

“Bu dağlarda vuruldu boyunduruk
Kınalı türkülerin boynuna
Halkların kardeşliği adına
Bu dağlarda deşildi gebe kadınların karnı
Bu dağlarda boğazlandı istiklal-i tam.
Oysa namlular daha soğumamıştı
Bir baş soğanı bölüştüğümüz
Sırt sırta vurulup kefensiz gömüldüğümüz
Kuvayi Milliye neferleriydi cellatlarımız.”

Orhan Kotan, yalnızca bu dizelerle bile, bize çok şey söyledi.
Anlatmakla tükenmeyecek bir acıyı, aldatılmışlığı ve mücadele içinden doğan ihaneti, birkaç mısrada, sert ve yalın bir şekilde yüreklerimize sapladı.

Orhan, kürt halkının gerçek evlatlarından biriydi.
Yalancı zaferlerin, resmi tarihin makyajlı yalanlarının karşısında
Bir ömür boyunca dimdik durdu.
Ne zaman ki “halkların kardeşliği” adıyla yapılan zulümler konuşulmaz oldu,
Ne zaman ki “istiklal” diye boğazlanan diller, isimler, mezar taşları susturuldu,
Orhan, ses olmaya devam etti.

Yetmişine varmadan, ardında ağır bir yalnızlık, ama tertemiz bir iz bırakarak
sessizce ayrıldı aramızdan.
Ne paye peşindeydi, ne de alkış.
Orhan, bu kirli coğrafyada
Kendini kandırmadan yaşadı.
Yaralıydı.
Ama asla eğilmedi.

Ben,
Onun dürüstlüğünü, onun korkusuzluğunu, onun şiirindeki kan izleri önünde
Bir kez daha eğiliyorum.
Dostların azaldığı, hakikatin itibarsızlaştırıldığı,
Kefensiz mezarların çoğaldığı bu çağda
Orhan Kotan’ı unutmamak bir vicdan borcudur.

Işıklar içinde uyu Orhan.
Cellatların bile utanacağı bir hakikat bıraktın geride.

Mahmut Uzun
https://www.instagram.com/p/DL8QKADt0Wi/