İçi ezilir insanın bazen. Can sıkıntısından farklı bir durumdur bu. Kişi, derdini anlatacak bir dost, başını yaslayacak bir omuz arar da bulamaz böyle zamanlarda. Düşünceler birbirini izler. Çıldırtacak gibi olur derin efkar. Ramak kalmıştır çünkü artık akıl ile vedalaşmaya. Döner döner bir pervane misali bulunduğu yerde beden. Mekan bir yatak da olabilir, keza dört duvar da. Ses olsun, ışık olsun, habis şeytan baştan gitsin diye çok farklı uğraşlar edinilir. Kendinden kaçar insan. Çok güçtür iç ezilmesi. Can sıkıntısından ötedir.