İnsanın mesai arkadaşıyla gönül ilişkisi yaşaması bana bir miktar dar kalıplara sıkışmışlık hissi veriyor. İş arkadaşıyla iş saatleri dışında pek münasebet kurmamak en iyisi olacaktır. Bunu sadece sevgililik olarak düşünmemek gerekir. Mesela parasal bir ilişki de kurulmamalı. Kurulacaksa bile azami dikkat edilmeli.

Ancak günün büyük bölümünü geçirdiği ortamda sevgiyi aramak normaldir. Bunun yanında, gönül ilişkisi kurulacak kişiyi sürekli görmenin iyi bir şey olmadığı kanaatindeyim. Bir mesleğin üyeleri dünyaya aynı biçimde baktığı için, bu kişilerin meslektaş olmaması başta iletişim eksikliği olmak üzere türlü sorunları beraberinde getirir.

Çok fazla insanla muhatap olmak zorunda kalan meslek grupları da muhataplarıyla ilişkisini iyi ayarlamalı. Bir öğretmen öğrencisiyle, bir doktor hastasıyla, bir kasiyer müşteriyle arasındaki münasebetin ayırdına varmalı. Bu türden ikili ilişkiler genellikle sorunlu oluyor. Sürdürülebildiklerinde bile sorunlar sonradan ortaya çıkıyor. Role iyi bürünmek, onu iyi bellemek bu konuda esas alınmalı.