Gerçek adı Paul Van Hover olan Stromae, 2009'da çıkardığı Alors on Danse teklisiyle meşhur olmuştu. O zamandan beridir de hem müzikal anlamda hem de öğreticilik anlamında kaliteli şarkılar yapmaya devam ediyor.

Ruanda asıllı bir Belçikalı olan Stromae'nin mahlası, aslında maestro sözcüğünün verlanize edilmiş halidir. Verlan, Fransızca bir sözcüğün hecelerinin yerlerinin değiştirilmesiyle elde edilen bir çeşit argodur.

Alors en Danse adlı güzel parçayı da içine alarak 2010 yılında çıkardığı Cheese albümünden en beğendiklerim Te quiero ve House'llelujah parçalarıydı. Burada müzikalite ve sanırım kitleleri coşturmak niyeti ön planda olduğu için öğreticilik yoktu.

2013'te çıkan Racine carée albümü öncekinden daha güzeldi. Ta fête parçası yine hareketliyken Papaoutai, babasını uzun zamandır görmeyen bir çocuğun dilinden yazılmıştı. Aynı zamanda "Baba nerelerdesin?" anlamına gelen Papa, où t'es? ifadesinin değişik şekilde yazılmasıydı.

Cinsiyet rollerini konu alan Tous les mêmes, ezgisiyle olduğu kadar klibiyle de fark yaratıyordu.

Mükemmel anlamına gelen Formidable parçası, sevgilisinden ayrılan sarhoş bir adamın dilinden yazılmıştı. Parantez içinde yazılan ceci n'est pas une leçon (bu bir ders değildir) ifadesini anlamlandıramadım.

Twitter'ı konu aldığı Carmen ve kelime oyunu yaparak kansere dikkat çektiği Quand c'est ? şarkıları da takdire şayan.

Son albümü Multitude bu yıl çıktı. Buradan en çok, seks işçisinin ölümünü konu alan Fils de joie adlı yapımı beğendim. Klibi de kısa film gibi olmuş. Ney sesinin duyuluğu Pas vraiment, elektro müziği bize hatırlatan Riez ve Bonne journée de hoşuma gitti.

Tüm bunlar Stromae'nin maestro unvanını ne kadar hak ettiğinin kanıtıdır.