Yarın itibariyle yeniden kapitalizmin çarkı oluyorum. Bu sefer daha güvenceli bir işim olacak. Eğitim camiasında bulunmayı pek düşünmüyorum artık. Buradan devam edersem güzel olacak. Hadi hayırlısı.
Bir akrabalarını işe alacakları için beni çıkardılar. Hem sıfırdan eleman yetiştirmek de istemiyorlarmış. İşe girmek için almam gereken belgelere harcadığım para ve reddettiğim iki iş görüşmesi yanlarına kâr kaldı.
Şu an öfkeli değil, sadece üzgünüm. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kelimeleri bir araya toplamak çok zor. Ben bu sisteme bir günde düşman olmadım.
Dört günlük çalışmanın karşılığını öğlenleyin aldım. Zarf içinde 550 lira vardı. Elbette insan daha fazlasını bekliyor. Cebimdeki 140 lirayı üzerine ekleyince bu ayki kredi taksidine yetmiyordu. Bir de, sattığım bir odanın 1500 lira olması bir kez daha emeğe yabancılaşmamı sağladı. Daha söylenecek çok şey var da neyse.
