Yine döndüm dolaştım sessiz istifa konusuna geldim. LinkedIn'de toplaşmış gönüllü sermaye kulu kariyerist dallamaların mülksüzleştirilen emekçiler üzerinde tahakküm kurmak için uydurduğu bir kavram bu aslında. Normal çalışma düzenini çalışmaktan vazgeçmek olarak yutturmaya çalışıyorlar. Bazıları bu telkinlere kanıp "Sessiz istifa sürecindeyim." diye lakırtı ediyor.

İnsan belli dönemlerde dünyaya olan ilgisini yitirebiliyor. Robot değiliz sonuçta. Yaşanan birtakım olaylar insanı etkiliyor. Çelik gibi sinirlere sahip olsa bile bunu işe yansıtabiliyor. Bu da iyi çalışamamasına neden olabiliyor. Sermaye ağzıyla konuşanlar verimli çalışma ve performans sözcükleriyle açıklayacaklardır bunları.

Bir insan işini sevmiyor da olabilir pekala. Çalışmanın pek sevilecek bir yanı yok zaten. Para kazanmak için yapmıyorsanız ortada patolojik bir vaka vardır.

Bu anlayışı benimseyenler, patron çalışma şartlarını iyileştirmezse gerçek istifaya gidiyormuş. Bizim kuşağın sorunu biraz da bu. Birilerinden sürekli ihsan bekliyorlar. Halbuki bu haklar bizden öncekilere altın tepsilerde sunulmamıştır. Hâlâ kötü de olsa günümüzdeki çalışma şartları büyük mücadeleler sonucu elde edilmiştir.