7 Ekim sabahından beri süregelen ve adlandırmakta bile zorlandığımız süreç nedeniyle dünyam resmen zindan oldu. 10 gündür kanın su gibi akmasına tanıklık ediyoruz. İntikam ateşiyle yanıp kavrulan tarafları durdurabilecek bir akıl yok. Kelimenin tam anlamıyla insanlık yıldızının söndüğü zamanlardayız.

Günlerdir doğru düzgün uyku bile uyuyamıyorum. Yemeden içmeden kesildim. Bu moral bozukluğunu işime yansıttığımı da söyleyebilirim. Çoğu insan bunun seksen yıllık bir politik sürünceme olduğunu düşünebilir, hatta kendine hak bildiği bir cephe seçebilir. Ancak ben, tüm gaddarlığıyla devam eden savaşa herhangi bir müdahalem olamayacağı için üzgünüm. Sanki yaşamamın bir anlamı yokmuş gibi geliyor son on günde.

İşin en kötü yanı ise bu savaşın hiç bitmeyecekmiş izlenimi vermesi. Bu nokta sözcükleri toparlayabilmek zor. Herhangi bir temenni veya sitem olmadan yazımı bitirmek istiyorum. Kalın sağlıcakla!