"Ancak sizin başkalarının kötülüklerini arayıp bulmaya, herhangi biri hakkında hüküm vermeye ayıracak boş vaktiniz var mı? 'Niçin şu filozof böyle görkemli bir hayat sürüyor? Niçin böyle pahalı bir yemek yiyor?' Her tarafınız yara bere içindeyken başkalarının sivilcelerine bakıyorsunuz. Bu, uyuz illetiyle cebelleşen birinin en güzel bedenlerdeki ben ve siğillerle alay etmesi gibi bir şeydir. Para peşinde koştu diye Platon'u, para aldı diye Aristoteles'i, parayı reddetti diye Democritus'u, para harcadı diye Epicurus'u eleştirin. Alcibiades ile Phaedrus'u atın önüme, kusurlarımın benzerleriyle karşılaştığınızda en büyük bahtiyarlığa kavuşacaksınız! Niçin daha ziyade sizi her yandan ele geçiren, bazısı dışarıdan çöreklenen, bazısı bizzat iç organlarınızda alevlenen kendi kötülüklerinize odaklanmıyorsunuz? Kendi durumunuzu yeterince bilmeseniz bile, insani meseleler daha iyi insanlara kara çalmak için boşboğazlık edecek boş vakti bulabileceğiniz bir konuma henüz ulaşmamıştır."

Seneca