Ferhat Kurtay, Eşref Anyık, Mahmut Zengin
ve Necmi Öner: Kürt Ulusal Direnişinin 18 Mayıs’ı…
Elias Nin
12 Eylül Askeri Darbesini yapan Generallerin yegâne görevi Kürdistan’daki ulusal ve sınıfsal uyanışı ve Türkiye’deki sınıf mücadelesini boğmak değildi; düşüncenin de tasfiyesi planlanmıştı.
Devrimcileri hapsetmek, ezmek, fiziki olarak ortadan kaldırmak bir çare değildi, bunu onlar da biliyordu.
Kesin çözüm, ütopyayı ortadan kaldırmaktı, bu da ancak içeriden kuşatmayla mümkün olabilirdi. Bu bakımdan, bunun karşısında direnebilecek kadroların ezilmesi gerekiyordu. Mesela bu yapılmadan Öcalan yolu açılamaz, Kürdistan’ın Türkiyelileşmesi bir “siyasi zafer” olarak Kürtlere sunulamazdı.
Diyarbakır 5 No’lu Cezaevi, tasfiye planının 1 numaralı merkeziydi. Tutsakların bu saldırılara karşı koyacak tek silahları vardı, çıplak bedenlerinde vücut bulmuş olan iradeleri.
Onları acı ve ölümle tehdit eden düşman, ancak ölüm yenilgiye uğratılarak, bu silah düşmanın elinden alınarak yenilgiye uğratılabilirdi.
Mazlum Doğan’ın kendi canına kıyması tam da buydu: O, düşmana şu mesajı vermişti:
“Beni ölümle korkutamazsın, senin elinden o silahı alıp seni silahsız bırakıyorum.”
Mazlum’un ölümü, tutsakları savunma hattından saldırı hattına taşımıştır; onun bayrağı Ferhat Kurtay, Eşref Anyık, Mahmut Zengin ve Necmi Öner tarafından devralındı: Onlar da bedenlerini ateşe vererek Mazlum Doğan’ın yaktığı ateşin alevlerinin bütün Kürdistan’a yayılmasını sağladılar. Tarih: 17 Mayıs 1982 idi.
Hayri Durmuş, Kemal Pir, Akif Yılmaz ve Ali Çiçek ise açlıkla açlığı yendiler.
Açlıktan bitap düşmüş bedenlerini düşmana siper ederek, Mazlum Doğan, Ferhat Kurtay ve yoldaşları tarafından kazanılan mevzide direndiler.
Düşman bir kez yenilgiye uğratılmış, tutsaklar ve onların nezdinde Kürt ulusal direnişi teslim alınmamış, Kürdistan’ın üzerini kaplayan gri bulutlar dağılmaya başlamıştı.
Ne var ki bu yeterli olmadı, dışarıdan kuşatan düşman yenilgiye uğratıldı ama düşmanın içeriden kuşatması önlenemedi ve bugünlere gelindi.
Sonuç ne olursa olsun, Ferhat Kurtay ve yoldaşlarının yaktıkları ateş gelecek kuşaklara yol göstermeye devam edecek.
