Öğrencilerin çarpık aile düzenini yansıttığını düşünüyorum.
Annelerine hizmetçi gibi davranıyorlar. Herhangi bir ev işinin ucundan tutmak gibi bir kaygıları yok. Yataklarını kendileri toplamıyor, ütülerini kendi yapmıyorlar; evdeki cihazların nasıl çalıştığı konusunda bir fikirleri yok. Kendi başlarına yaşamaktan aciz durumdalar.
Babaları ise ekonomik destek sağladığı için hayatlarına karışma lüksünü kendinde görüyor. Okuyacağı liseden giyeceği kıyafete, hatta oy vereceği partiye kadar babaları karar veriyor. Babalarının çizdiği çizginin dışında yaşamaları pek mümkün değil. Bu yüzden sıkıntılarını babalarıyla paylaşmıyorlar. Zaten baba kişisinin de derdi çocuklarının sorunları değil.
Bu ikisinin yanında, dar evlerde çok kardeşli kalabalık aileye sahip olmaları da çocukların birey olmalarının önüne geçiyor. Kendilerinden büyük kardeşleri, bu kişilere fiziksel ve/veya psikolojik şiddet uyguluyor.
Okulda görülen türlü zorbalıkların yanına bu ekleniyor. Çoğu öğrencimin kendine ait düşünceleri olmayışı; anne ve babalarının birer kopyaları olmaları beni öylesine üzüyor ki...