Eline hiç kötülük yapma imkanı geçmemiş bir insana iyi denebilir mi? İyi biri olmak bu kadar kolay olabilir mi? Eylemlerin çıktısına baktığımızda bu örnekteki kişi doğru işler yapmıştır. Ancak bu kadar otomatik bir eylem akışı iyilik olarak adlandırılabilir mi?

Peki ya kötülükle hiç karşılaşmamış, kötülüğe maruz kalsa bile bunu anlayamamış bir insana ne denir? Kötü üzerine kafa yormayan bir insan da belli olguların ayırdına varamaz. Olsa olsa kendine öğretilen ezberi tekrar eder. Hayatımıza başkalarının belirlediği doğrularla yön verebilir miyiz? Böylesi bir hayat yaşamaya değer mi?