Leibniz, bu dünyanın mümkün dünyaların en iyisi olduğunu söylerken tek gerçek varoluşun bu dünyada olduğundan yola çıkıyordu. Bana göre, daha iyisi hayal edilebildiği için "en iyi" sıfatını almaya layık bir dünyada yaşamıyoruz. Bu saptamamda, kötülüğün ona dokunabileceğimiz bir varlık gibi karşımızda belirmesi önemli pay sahibi. Bazı insanların tüm zamanını dünyayı nasıl daha kötü bir yer haline getirebileceğini düşünerek geçirdiğini sanıyorum. Gerçekten nefret ve kin bir enerji kaynağı olsaydı hiç elektrik sıkıntısı çekmezdik. Şimdilik bunun nedenleri üzerine kafa yoruyorum.