«Δεκαεπτά τρομερές μέρες»: Η Έμμα #Γκόλντμαν για την εξέγερση της #Κρονστάνδης

English URL:
[“Seventeen dreadful days”: Emma #Goldman on the #Kronstadt #Rebellion](https://roarmag.org/essays/seventeen-dreadful-days-emma-goldman-on-the-kronstadt-rebellion/)

Παρά τις προσπάθειές της να διευκολύνει μια ειρηνική έκβαση, η ανελέητη
καταστολή του Κόκκινου Στρατού της εξέγερσης οδήγησε στην οριστική ρήξη της
Γκόλντμαν με τους μπολσεβίκους.

Την 1η Μαρτίου 1921, μια συνέλευση πολιτών στην Κρονστάνδη ενέκρινε το
Ψήφισμα Petropavlovsk που απαριθούσε 15 αιτήματα προς την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων
στην Πετρούπολη. Αυτή η ημερομηνία σηματοδοτεί την έναρξη της εξέγερσης της Κρονστάνδης
στην οποία ναύτες, στρατιώτες και πολίτες πήραν θέση εναντίον της
δημαγωγίας των μπολσεβίκων στην εξουσία.

Για να τιμήσουμε την 100ή επέτειο της εξέγερσης του 1921,
αναδημοσιεύουμε την αφήγηση της Έμμα Γκόλντμαν για τα υλικά και τα ιδεολογικά
κίνητρα πίσω από αυτήν και τους προβληματισμούς της για την καταστολή της κυβέρνησης,
η οποία, κατά τα λεγόμενά της, «χαρακτηρίστηκε από αδίστακτη
αγριότητα» και την οδήγησε να σπάσει κάθε δεσμό με το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Το κείμενο προέρχεται από το Goldman’s /My Further Disillusionment in
Russia/, που εκδόθηκε αρχικά το 1924, και συγκεντρώνει τις προσωπικές της
παρατηρήσεις και εμπειρίες της μεταεπαναστατικής Ρωσίας μεταξύ των
ετών 1920-1921.

roarmag.org

--------------------

Τον Φεβρουάριο του 1921, οι εργάτες πολλών εργοστασίων της Πετρούπολης
ξεκίνησαν απεργία. Ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά σκληρός και οι άνθρωποι της
πρωτεύουσας υπέφεραν έντονα από το κρύο, την πείνα και την εξάντληση. Ζήτησαν
αύξηση των μερίδων τροφίμων, κάποιων καυσίμων και ένδυσης. Τα
παράπονα των απεργών, που αγνοούνταν από τις αρχές, σύντομα
έλαβαν πολιτικό χαρακτήρα. Εδώ και εκεί εκφράστηκε επίσης ένα αίτημα
για τη Συντακτική Συνέλευση και το ελεύθερο εμπόριο. Η αποπειραθείσα
διαδήλωση των απεργών κατεστάλη, έχοντας η Κυβέρνηση κινητοποιήσει το
στρατιωτικό kursanti.^*

Η Λίζα Ζόριν, η οποία από όλους τους κομμουνιστές που είχα γνωρίσει, παρέμενε πιο κοντά
στο λαό, ήταν παρούσα στη διάλυση της διαδήλωσης. Μια γυναίκα
έγινε τόσο έξαλλη με τη βαρβαρότητα του στρατού που επιτέθηκε στη
Λίζα. Η τελευταία, πιστή στα προλεταριακά της ένστικτα, έσωσε τη γυναίκα
από τη σύλληψη και τη συνόδευσε στο σπίτι της. Εκεί βρήκε τις πιο απαίσιες
συνθήκες: σε ένα σκοτεινό και υγρό δωμάτιο ζούσε η οικογένεια ενός εργάτη,
τα έξι του παιδιά, ημίγυμνα στο τσουχτερό κρύο. Στη συνέχεια είπε η Λίζα
σε μένα: «Ένιωσα άρρωστη που σκέφτηκα ότι ήμουν στην Αστόρια». Αργότερα βγήκε
έξω.

Όταν οι ναύτες της Κρονστάνδης έμαθαν τι συνέβαινε στην Πετρούπολη
εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς στα οικονομικά και
επαναστατικά αιτήματα τους, αλλά αρνήθηκαν να υποστηρίξουν οποιαδήποτε έκκληση για την
Συντακτική Συνέλευση. Την 1η Μαρτίου οι ναύτες οργάνωσαν μαζική συγκέντρωση
στην Κρονστάνδη, στην οποία παρευρέθηκε και ο Πρόεδρος της Πανρωσικής
Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής, Καλίνιν (ο προεδρεύων της
Δημοκρατίας της Ρωσίας), ο Διοικητής του Φρουρίου της Κρονστάνδης, Κουζμίν και
ο Πρόεδρος του Σοβιέτ της Κρονστάνδης Βασίλιεφ.

Η συνεδρίαση, που πραγματοποιήθηκε εν γνώσει της Εκτελεστικής Επιτροπής του
Σοβιέτ της Κρονστάνδης, ψήφισε ένα ψήφισμα που εγκρίθηκε από τους ναύτες, τη
φρουρά και τη συγκέντρωση πολιτών 16.000 ατόμων. Οι Καλίνιν, Κουζμίν
και Βασίλιεφ μίλησαν ενάντια στο ψήφισμα, το οποίο αργότερα έγινε η βάση
της σύγκρουσης μεταξύ της Κρονστάνδης και της κυβέρνησης. Εξέφρασε το
λαϊκό αίτημα για Σοβιέτ εκλεγμένα από την ελεύθερη επιλογή του λαού.
Αξίζει να αναπαραχθεί πλήρως αυτό το έγγραφο, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης
να κρίνει τον αληθινό χαρακτήρα των αιτημάτων της Κρονστάνδης.
Το ψήφισμα λέει:

Αφού άκουσε την Έκθεση των Αντιπροσώπων που απέστειλε η Γενική
Συνέλευση Πληρωμάτων Πλοίων στην Πετρούπολη για διερεύνηση της κατάστασης
εκεί, Αποφάσισε:

1. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα σημερινά Σοβιέτ δεν εκφράζουν την
θέληση των εργατών και των αγροτών, να κηρύξει αμέσως νέες
εκλογές με μυστική ψηφοφορία, η προεκλογική εκστρατεία να έχει
πλήρη ελευθερία κινητοποίησης (agitation) μεταξύ των εργατών και των αγροτών.
2. Να καθιερωθεί η ελευθερία του λόγου και του τύπου για τους εργάτες και
τους αγρότες, για τους αναρχικούς και τα αριστερά σοσιαλιστικά κόμματα.
3. Να εξασφαλιστεί η ελευθερία του συνέρχεσθαι για τα εργατικά συνδικάτα και
τους αγροτικούς οργανισμούς’
4. Να συγκληθεί μια ακομμάτιστη Συνδιάσκεψη των εργατών,
των στρατιωτών και ναυτών του Κόκκινου Στρατού της Πετρούπολης, της Κρονστάνδης
και της Επαρχίας της Πετρούπολης, το αργότερο στις 10 Μαρτίου 1921·
5. Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι των Σοσιαλιστικών κομμάτων, όπως
και όλοι οι εργάτες, οι αγρότες, οι στρατιώτες και οι ναύτες που φυλακίστηκαν
σε σχέση με τα εργατικά και αγροτικά κινήματα.
6. Να εκλεγεί Επιτροπή για την επανεξέταση των υποθέσεων των κρατουμένων
στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης·
7. Να καταργηθούν όλα τα politotdeli [πολιτικά γραφεία] γιατί σε
κανένα κόμμα δεν θα πρέπει να δίνονται ειδικά προνόμια στη διάδοση των
ιδεών του ή να λαμβάνουν την οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης για
τέτοιους σκοπούς. Αντίθετα θα πρέπει να υπάρχουν καθιερωμένες εκπαιδευτικές
και πολιτιστικές επιτροπές, που εκλέγονται τοπικά και χρηματοδοτούνται από την
Κυβέρνηση.
8. Να καταργηθούν αμέσως όλες οι zagryaditelniye otryadi [οπλισμένες
μονάδες που επίταζαν σιτηρά από τους αγρότες]·
9. Να εξισωθούν οι μερίδες όλων των εργαζομένων, με εξαίρεση όσους
απασχολούνται σε επαγγέλματα που είναι επιβλαβή για την υγεία·
10. Να καταργηθούν τα κομμουνιστικά μαχητικά αποσπάσματα σε όλους τους κλάδους του
στρατού, καθώς και οι κομμουνιστικές φρουρές που βρίσκονταν σε υπηρεσία σε μύλους
και εργοστάσια. Εάν τέτοιοι φρουροί ή στρατιωτικά αποσπάσματα
κριθούν απαραίτητα, θα διοριστούν στο Στρατό από τις
τάξεις (ranks), και στα εργοστάσια κατά την κρίση των
εργατών’
11. Να δωθεί στους αγρότες πλήρης ελευθερία δράσης σε σχέση με τη
γη, καθώς και το δικαίωμα διατήρησης βοοειδών, υπό την προϋπόθεση ότι
οι αγρότες τα καταφέρνουν με τα δικά τους μέσα’ δηλαδή χωρίς να απασχολούν
μισθωτή εργασία’
12. Να ζητήσουμε από όλους τους κλάδους του Στρατού Ξηράς, καθώς και τους συντρόφους μας τους
στρατιωτικούς kursanti, να συμφωνήσουν στα ψηφίσματά μας.
13. Να απαιτήσουμε από τον Τύπο να δώσει την πληρέστερη δημοσιότητα στα
ψηφίσματα μας·
14. Διορισμός Ταξιδιωτικής Επιτροπής Ελέγχου.
15. Να επιτραπεί η ελεύθερη kustarnoye [ατομική, μικρής κλίμακας] παραγωγή
με ίδια προσπάθεια.

Μπολσεβίκικη δημαγωγία

Στις 4 Μαρτίου επρόκειτο να συνεδριάσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης και ήταν γενικά αισθητό
ότι τότε θα αποφασιζόταν η μοίρα της Κρονστάνδης. Ο Τρότσκι επρόκειτο να απευθυνθεί
τη συγκέντρωση, και καθώς δεν είχα ακόμη την ευκαιρία να τον ακούσω
στη Ρωσία, ανυπομονούσα να παρευρεθώ. Η στάση μου στο θέμα της Κρονστάνδης
ήταν ακόμα αναποφάσιστη. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι Μπολσεβίκοι θα
κατασκεύαζαν σκόπιμα την ιστορία για τον στρατηγό Κοζλόφσκι [πρώην Λευκός
στρατηγός] ως αρχηγό των ναυτικών. Η συνάντηση του Σοβιέτ,
ανέμενα, θα διευκρίνιζε το θέμα.

Το παλάτι Tauride ήταν γεμάτο και ένα ειδικό σώμα kursanti περικύκλωσε την πλατφόρμα.
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ τεταμένη. Όλοι περίμεναν τον Τρότσκι. Αλλά
όταν στις 10 η ώρα δεν είχε φτάσει, ο Ζινόβιεφ άνοιξε τη συνάντηση.
Πριν μιλήσει για 15 λεπτά, ήμουν πεπεισμένη ότι ο ίδιος δεν
πίστευε στην ιστορία του Κοζλόφσκι. «Φυσικά ο Κοζλόφσκι είναι μεγάλος και δεν μπορεί
να κάνει τίποτα», είπε, «αλλά οι Λευκοί αξιωματικοί είναι πίσω του και
παραπλανούν τους ναύτες». Ωστόσο, για μέρες οι σοβιετικές εφημερίδες είχαν προαναγγείλει
τον στρατηγό Κοζλόφσκι ως το κινούν πνεύμα της «εξέγερσης».

Ο Καλίνιν, στον οποίο οι ναύτες είχαν επιτρέψει να φύγει από την Κρονστάνδη ανενόχλητος,
παραληρούσε σαν ιχθυοπώλης. Κατήγγειλε τους ναύτες ως
αντεπαναστάτες και ζήτησε την άμεση υποταγή τους.
Αρκετοί άλλοι κομμουνιστές ακολούθησαν το παράδειγμά του.

Όταν η συνάντηση άνοιξε για συζήτηση, ένας εργάτης από το
Οπλοστάσιο του Πέτρογκραντ απαίτησε να ακουστεί. Μίλησε με βαθιά συγκίνηση και
αγνοώντας τις συνεχείς διακοπές, δήλωσε άφοβα ότι
οι εργάτες οδηγήθηκαν σε απεργία εξαιτίας της κυβερνητικής
αδιαφορίας για τα παράπονά τους· οι ναύτες της Κρονστάνδης, μακριά από το να είναι
αντεπαναστάτες, ήταν αφοσιωμένοι στην Επανάσταση. Αντικρίζοντας τον Ζινόβιεφ
του υπενθύμισε ότι οι μπολσεβίκικες αρχές ενεργούσαν τώρα προς
τους εργάτες και τους ναύτες ακριβώς όπως είχε ενεργήσει η κυβέρνηση Κερένσκι
προς τους μπολσεβίκους. «Τότε /σας/ κατήγγειλαν ως αντεπαναστάτες και
Γερμανούς πράκτορες», είπε. «Εμείς, οι εργάτες και οι ναύτες, σας προστατεύσαμε και
σας βοηθήσαμε να πάρετε την εξουσία. Τώρα μας καταγγέλλετε και είστε έτοιμοι να
μας επιτεθείτε με όπλα. Θυμήσου, παίζετε με τη φωτιά».

Τότε μίλησε ένας ναύτης. Αναφέρθηκε στο ένδοξο επαναστατικό παρελθόν της
Κρονστάνδης, έκανε έκκληση στους κομμουνιστές να μην εμπλακούν σε αδελφοκτονία και
διάβασε το ψήφισμα της Κρονστάνδης για να αποδείξει την ειρηνική στάση των
ναυτών. Αλλά η φωνή αυτών των γιων του λαού έπεσε στο κενό.
Το Πετροσοβιέτ, τα πάθη του που ξυπνούσε η μπολσεβίκικη δημαγωγία, πέρασε
το ψήφισμα του Ζινόβιεφ που διέταζε την Κρονστάνδη να παραδοθεί επί ποινή
εξόντωσης.

«Το να μείνεις σιωπηλός τώρα είναι αδύνατο»

Οι ναύτες της Κρονστάνδης ήταν οι πρώτοι που υπηρέτησαν την Επανάσταση. Αυτοί
είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1905’ ήταν στις
μπροστινές τάξεις το 1917. Υπό το καθεστώς του Κερένσκι ανακήρυξαν την Κομμούνα
της Κρονστάνδης και αντιτάχθηκαν στη Συντακτική Συνέλευση. Αυτοί ήταν η προχωρημένη
φρουρά στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Στον μεγάλο αγώνα εναντίον του Γιούντενιτς
οι ναύτες πρόσφεραν την ισχυρότερη άμυνα της Πετρούπολης και ο Τρότσκι
τους επαίνεσε ως την «υπερηφάνεια και τη δόξα της Επανάστασης». Τώρα, όμως,
είχαν τολμήσει να υψώσουν τη φωνή τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στους νέους
κυβερνώντες της Ρωσίας. Αυτό ήταν εσχάτη προδοσία από την άποψη των Μπολσεβίκων.
Οι ναύτες της Κρονστάνδης ήταν καταδικασμένοι.

Η Πετρούπολη ξεσηκώθηκε με την απόφαση του Σοβιέτ’ μερικοί
ακόμη από τους κομμουνιστές, ειδικά εκείνοι του γαλλικού τμήματος, ήταν γεμάτοι
με αγανάκτηση. Κανείς τους όμως δεν είχε το θάρρος να διαμαρτυρηθεί, ακόμη και μέσα
στους κύκλους του Κόμματος, ενάντια στην προτεινόμενη σφαγή.

Μόλις έγινε γνωστό το Πετροσοβιετικό ψήφισμα, μια ομάδα
γνωστών ανθρώπων της λογοτεχνίας της Πετρούπολης συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν για το αν
θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποτραπεί το προγραμματισμένο έγκλημα. Κάποιος
πρότεινε να προσεγγιστεί ο Γκόρκι για να ηγηθεί μιας επιτροπής διαμαρτυρίας στις
Σοβιετικές αρχές. Ελπιζόταν ότι θα μιμηθεί το παράδειγμα
του ένδοξου συμπατριώτη του Τολστόι, ο οποίος στην περίφημη επιστολή του προς τον Τσάρο
είχε υψώσει τη φωνή του ενάντια στη φοβερή σφαγή των εργατών.

Τώρα χρειαζόταν επίσης μια τέτοια φωνή και ο Γκόρκι θεωρούνταν ο σωστός άνθρωπος
να καλέσουν τους παρόντες Τσάρους να αναστοχαστούν. Αλλά οι περισσότεροι από τους
παρόντες στη συγκέντρωση απέρριψαν χλευάζοντας την ιδέα. Ο Γκόρκι ήταν των Μπολσεβίκων,
είπαν’ δεν θα έκανε τίποτα. Σε αρκετές προηγούμενες περιπτώσεις
είχε κληθεί, αλλά αρνήθηκε να μεσολαβήσει. Το συνέδριο δεν έφερε
κανένα αποτέλεσμα. Ωστόσο, υπήρχαν κάποια άτομα στην Πετρούπολη που δεν μπορούσαν
να παραμείνουν σιωπηλοί. Έστειλαν την ακόλουθη επιστολή στο Σοβιέτ της Άμυνας:

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΟΒΙΕΤ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΖΙΝΟΒΙΦ:

Η σιωπή τώρα είναι αδύνατη, ακόμη και εγκληματική. Πρόσφατα γεγονότα
ώθησαν εμάς τους αναρχικούς να μιλήσουμε και να δηλώσουμε τη στάση μας στην
παρούσα κατάσταση.

Το πνεύμα της ζύμωσης και της δυσαρέσκειας που εκδηλώνεται μεταξύ των εργατών
και των ναυτών είναι αποτέλεσμα αιτιών που απαιτούν τη σοβαρή μας
προσοχή. Το κρύο και η πείνα έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια, και
η απουσία οποιασδήποτε ευκαιρίας για συζήτηση και κριτική εξαναγκάζει
τους εργάτες και τους ναύτες να εκθέσουν τα παράπονά τους ανοιχτά.

Οι συμμορίες των λευκών φρουρών επιθυμούν και μπορεί να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν
τη δυσαρέσκεια για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Κρυπτόμενοι πίσω από τους
εργάτες και τους ναύτες ρίχνουν συνθήματα της Συντακτικής
Συνέλευσης, του ελεύθερου εμπορίου και παρόμοια αιτήματα.

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε αποκαλύψει εδώ και καιρό τη μυθοπλασία αυτών των συνθημάτων,
και δηλώνουμε σε όλο τον κόσμο ότι θα πολεμήσουμε με τα όπλα
ενάντια σε κάθε αντεπαναστατική απόπειρα, σε συνεργασία με όλους
τους φίλους της Κοινωνικής Επανάστασης και χέρι-χέρι με τους Μπολσεβίκους.

Σχετικά με τη σύγκρουση μεταξύ της Σοβιετικής Κυβέρνησης και των
εργατών και ναυτών, πιστεύουμε ότι πρέπει να διευθετηθεί όχι με τη βία
των όπλων αλλά με συντροφική, αδελφική επαναστατική συμφωνία.
Προσφυγή σε αιματοχυσία εκ μέρους της Σοβιετικής Κυβέρνησης-
στη δεδομένη κατάσταση-δεν θα εκφοβίσει ή θα ησυχάσει τους εργάτες.
Αντίθετα, θα χρησιμεύσει μόνο για να επιδεινώσει τα πράγματα και να
ενισχύσει τς συμμορίες της Αντάντ και της εσωτερικής αντεπανάστασης.

Ακόμη πιο σημαντικό, η χρήση βίας από την Κυβέρνηση των Εργατών και των Αγροτών
κατά των εργατών και των ναυτών θα έχει αντιδραστική
επίδραση στο διεθνές επαναστατικό κίνημα και θα
καταλήξει παντού σε ανυπολόγιστη ζημιά για την Κοινωνική Επανάσταση.

Σύντροφοι Μπολσεβίκοι, σκεφτείτε τον εαυτό σας πριν είναι πολύ αργά.
Μην παίζετε με τη φωτιά: πρόκειται να κάνετε ένα πολύ σοβαρό και
αποφασιστικό βήμα.

Με το παρόν σας υποβάλλουμε την ακόλουθη πρόταση: Αφήστε μια Επιτροπή
να επιλεγεί που θα αποτελείται από πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένων δύο αναρχικών.
Η Επιτροπή πρόκειται να μεταβεί στην Κρονστάνδη για να επιλύσει τη διαφορά με
ειρηνικά μέσα. Στη δεδομένη κατάσταση αυτό είναι η πιο ριζοσπαστική
μέθοδος. Θα έχει διεθνή επαναστατική σημασία.

Πέτρογκραντ,

5 Μαρτίου 1921.

Αλεξάντερ Μπέρκμαν
Έμμα Γκόλντμαν
Πέρκους Πετρόφσκι

Αλλά αυτή η διαμαρτυρία αγνοήθηκε.

Το έγκλημα κατά της Κρονστάνδης

Στις 7 Μαρτίου, ο Τρότσκι άρχισε τον βομβαρδισμό της Κρονστάνδης και στις 17
το φρούριο και η πόλη καταλήφθηκαν, μετά από πολλές επιθέσεις που προκάλεσαν
φοβερή ανθρωποθυσία. Έτσι η Κρονστάνδη «εκκαθαρίστηκε» και η
«αντεπαναστατική πλοκή» λούστηκε στο αίμα. Η «κατάκτηση» της
πόλης χαρακτηρίστηκε από ανελέητη αγριότητα, αν και ούτε ένας
από τους Κομμουνιστές που συνελήφθησαν από τους ναύτες της Κρονστάνδης δεν είχε τραυματιστεί ή
σκοτωθεί από αυτούς. Ακόμη και πριν από την έφοδο στο φρούριο οι Μπολσεβίκοι
εκτέλεσαν συνοπτικά πολυάριθμους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού των οποίων το επαναστατικό
πνεύμα και αλληλεγγύη τους έκανε να αρνηθούν να συμμετάσχουν στο λουτρό αίματος.

Αρκετές μέρες μετά την «ένδοξη νίκη» επί της Κρονστάνδης, ο Λένιν είπε στο
Δέκατο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας: «Οι ναύτες
δεν ήθελαν τους αντεπαναστάτες, αλλά δεν ήθελαν ούτε εμάς».
Και — ειρωνεία του μπολσεβικισμού! — σε εκείνο ακριβώς το συνέδριο ο Λένιν υποστήριξε το ελεύθερο
εμπόριο — ένα πιο αντιδραστικό βήμα από οποιοδήποτε άλλο που χρεώθηκε στους ναύτες της Κρονστάνδης.

Μεταξύ 1ης και 17ης Μαρτίου, αρκετά συντάγματα της
φρουράς της Πετρούπολης και όλοι οι ναύτες του λιμανιού αφοπλίστηκαν και
στάλθηκαν στην Ουκρανία και τον Καύκασο. Οι Μπολσεβίκοι φοβούνταν να τους εμπιστευτούν
στην κατάσταση της Κρονστάνδης: στην πρώτη ψυχολογική στιγμή αυτοί
μπορεί να συμμαχήσουν με την Κρονστάνδη. Στην πραγματικότητα, πολλοί Κόκκινοι στρατιώτες του
Krasnaya Gorka και των γύρω φρουρών ήταν επίσης συμπαθείς
με την Κρονστάνδη και εξαναγκάστηκαν με την απειλή των όπλων να επιτεθούν στους ναύτες.

Στις 17 Μαρτίου, η Κομμουνιστική Κυβέρνηση ολοκλήρωσε τη «νίκη» της επί του
προλεταριάτου της Κρονστάνδης και στις 18 Μαρτίου τίμησε τη μνήμη των
μαρτύρων της Παρισινής Κομμούνας. Ήταν φανερό σε όλους όσοι ήταν βουβοί
μάρτυρες της βαρβαρότητας που διέπραξαν οι μπολσεβίκοι ότι το έγκλημα
εναντίον της Κρονστάνδης ήταν πολύ πιο τεράστιο από τη σφαγή των
Κομμουνάρων το 1871, γιατί έγινε στο όνομα της Κοινωνικής
Επανάστασης, στο όνομα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Η ιστορία δεν θα
εξαπατηθεί. Στα χρονικά της Ρωσικής Επανάστασης τα ονόματα του Τρότσκι,
του Ζινόβιεφ και του Ντιμπένκο θα προστεθούν σε αυτά των Τιερς και Γκαλιφέτ.

Εχθροί της επανάστασης

Δεκαεπτά τρομερές μέρες, πιο φρικτές από οτιδήποτε είχα γνωρίσει στη
Ρωσία. Οδυνηρές μέρες, λόγω της απόλυτης αδυναμίας μου απέναντι
στα φοβερά πράγματα που έλαβαν χώρα μπροστά στα μάτια μου. Ήταν ακριβώς εκείνη την ώρα
που έτυχε να επισκεφτώ έναν φίλο που ήταν ασθενής σε νοσοκομείο
για μήνες. Τον βρήκα πολύ στενοχωρημένο. Πολλοί από αυτούς που τραυματίστηκαν στην
επίθεση στην Κρονστάνδη είχαν μεταφερθεί στο ίδιο νοσοκομείο, κυρίως
kursanti.

Είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε έναν από αυτούς. Η σωματική του ταλαιπωρία, είπε
αυτός, δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την ψυχική του αγωνία. Πολύ αργά είχε
συνειδητοποιήσει ότι είχε εξαπατηθεί από την κραυγή της «αντεπανάστασης».
Δεν υπήρχαν τσαρικοί στρατηγοί στην Κρονστάνδη, ούτε Λευκοί Φρουροί — αυτός
βρήκε μόνο τους δικούς του συντρόφους, ναύτες και στρατιώτες που είχαν ηρωικά
πολεμήσει για την Επανάσταση.

Οι μερίδες των απλών ασθενών στα νοσοκομεία απείχαν πολύ
από το ικανοποιητικό, αλλά οι τραυματίες kursanti λάμβαναν το καλύτερο
όλων, και διορίστηκε μια επίλεκτη επιτροπή Κομμουνιστών μελών για
να φροντίζουν την άνεσή τους. Μερικοί από τους kursanti, ανάμεσά τους ο
άντρας που είχα μιλήσει, αρνήθηκαν να δεχτούν τα ειδικά προνόμια. «Θέλουν να μας
πληρώσουν για το φόνο», είπαν. Φοβούμενη ότι όλος ο θεσμός θα
επηρεαζόταν από αυτά τα αφυπνισμένα θύματα, η διοίκηση διέταξε
να μεταφερθούν σε μια ξεχωριστή πτέρυγα, την «κομμουνιστική πτέρυγα»,
όπως την αποκαλούσαν οι ασθενείς.

Η Κρονστάνδη έσπασε το τελευταίο νήμα που με κρατούσε στους μπολσεβίκους. Η
απρόβλεπτη σφαγή που είχαν υποκινήσει μίλησε πιο εύγλωττα εναντίον τους
παρά ο,τιδήποτε άλλο. Όποια και αν ήταν τα προσχήματα τους στο παρελθόν,
οι μπολσεβίκοι αποδείχθηκαν πλέον οι πιο ολέθριοι εχθροί της Επανάστασης’ εγώ
δεν θα μπορούσα να έχω άλλη σχέση μαζί τους.

Έμμα Γκόλντμαν

Η Emma Goldman (27 Ιουνίου 1869 – 14 Μαΐου 1940) ήταν Ρωσίδα αναρχική.
πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην
ανάπτυξη της αναρχικής πολιτικής φιλοσοφίας στη Βόρεια Αμερική και
στην Ευρώπη στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

^* Οι Kursanti ήταν το κόκκινο αντίστοιχο των στρατιωτικών μαθητών (η λέξη κυριολεκτικά σημαίνει κάποιον που παρακολουθεί μαθήματα, kurs).

Φωτογραφία: Στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού που βαδίζουν στον παγωμένο Κόλπο της Φινλανδίας προς την Κρονστάνδη για να καταστείλουν την εξέγερση.