"misschien is dit 'n droom, dit is voor mij een onbekende plek"

het figuurtje knijpt je hard in je arm

"auw!" schreeuw je uit

"als je dat voelde, is dit geen droom" zegt het figuurtje bijdehand

je legt uit dat je wakker werd onder een boom, over de aardbevingen en het wilde beest dat je hoorde

"ah" zegt het figuurtje bedenkelijk, "die aardbevingen zijn vandaag begonnen"

je vertelt verder dat je denkt dat je hier bent om iets te doen en wellicht op zoek bent naar iemand

>>>

"ik heb geen ander mens gezien", zegt het figuurtje

"maar ik ben ook al een tijdje op zoek naar iets"

"een vogel heeft 't 'n paar dagen geleden gestolen toen ik vis schoonmaakte"

"die heeft m'n gouden ring weggepakt en vloog ermee weg"

het figuurtje kijkt heel verdrietig

je pakt de ring uit je broekzak en toont hem

"bedoel je deze misschien?"

het figuurtje kijkt blij

"já dat is 'm!"

je geeft de ring terug

't figuurtje pakt z'n tas en begint driftig te zoeken en geeft je iets wat lijkt op 'n kleed

"hier, 'n magische cape

als je deze draagt ben je onzichtbaar voor de levende dingen om je heen

succes met je zoektocht"

je bedankt, neemt de cape aan en doe die in je rugzak

als je opkijkt is 't figuurtje spoorloos verdwenen

alleen de hengel ligt er nog

"wie weet komt die van pas" denk je terwijl je de hengel oppakt

je loopt de brug over en zet je toch richting de ruïne voort en al spoedig kom je daar aan

het pad bij houdt op bij wat ooit een poort is geweest

de ruïne is 3 etages hoog

het dak is verdwenen

vele brokstukken liggen op de binnenplaats

"hallo, is hier iemand?" roep je

je schrikt op van een groep eksters die uit een raamopening komt gevlogen

je kunt verder lopen naar de binnenplaats of door de raamopening klimmen

je loopt de binnenplaats op, om wat brokstukken heen

je ziet tussen het puin weinig interessants, maar je oog valt op iets in het midden van de binnenplaats

je loopt ernaar toe en komt bij een put

de put is afgedekt met traliewerk met daarop een hangslot

nieuwsgierig kijk je in de diepte

je ziet op de bodem iets glinsteren

wat wil je doen?

je pakt de hengel en laat langzaam het haakje zakken in de diepte

na het vieren van ongeveer 5 meter draad hoor je dat het haakje de bodem heeft bereikt

je haalt het draad heen en weer in de hoop dat het haakje aan het glinsterende voorwerp blijft steken

na een paar pogingen lukt het, en trek je het voorwerp omhoog

het is een koperen sleutel

die zou nog wel eens op het hangslot kunnen passen

wat wil je doen?

je steekt de sleutel in 't hangslot en probeert 't te draaien

je krijgt geen beweging in 't mechanisme

je geeft 'n paar ferme tikken op het oude hangslot

het mag niet baten

de sleutel past gewoon niet op dit slot 😖

je besluit de sleutel te bewaren, die komt vast eens van pas

je loopt naar de raamopening en kijkt nieuwgierig naar binnen

het is 'n donkere kamer, maar je kunt duidelijk een werkbank met gereedschap zien

in de hoek van de kamer staat 'n grote boekenkist

je hoort wat geritsel

je legt je hengel eventjes neer en gooit de cape over je heen

zo stil dat je kan, klim je door de opening de kamer binnen

aan de muur, naast de raamopening, hangt 'n flink gehavend schilderij

je herkent 't gebouw, dat is de ruïne waar je je bevindt

op de voorgrond zie je twee figuren die lijken op mensen

in vroeger tijden was deze ruïne een burcht

je vraagt je af wat die eksters hier eerder deden 🤔

't geritsel klinkt nog steeds

wat wil je doen?

je loopt naar de boekenkist waar het geritsel uit lijkt te komen

je probeert de kist te openen maar
deze zit op slot

je denkt: "wie wat bewaart, heeft wat" en je pakt de koperen sleutel

deze lijkt perfect te passen

je draait de sleutel zonder moeite rond en je hoort 't mechanisme draaien

't slot opent zich met 'n luide klik

plots wordt 't geritsel luider

je hoort driftig gerommel in de kist

er schiet uit een gat achter de kist 'n rat, die vervolgens verdwijnt in een gat in de muur

>>>

je opent de kist en je vindt er diverse boeken over kruiden en tovenarij

je pakt de dikste met de titel Tovenarij volume 1 en bladert er wat doorheen

je ziet titels zoals

"hoe vang ik een oger"

"transformatie van mensen en dieren"

"hoe katten te temmen"

je neemt het boek mee maar bedenk je dat al die spullen wel een beetje worden om mee te nemen

er ligt buiten ook nog een hengel!

wat wil je doen?

je werpt de cape af en zit op de grond

je opent 't boek en begint aandachtig te lezen

er staan diverse spreuken en rituelen in beschreven in die mensen en dieren doen veranderen in andere wezens

je leest 'n paragraaf over een krachtige betovering die 'n mens doet veranderen in een tijding eksters

er staat bij: "deze betoveringhe is altijddurende" en "wie deze woorden spreeken zal, zulle transformeeren in eene rat" 🤔

je kijkt naar 't gat in de muur en ziet dat de rat naar je kijkt

>>>

je leest verder over hoe transformaties ongedaan gemaakt kunnen worden: iets over 'n volle maan, 'n spreuk en een kruidenmengsel genaamd 'kiezer'

inmiddels is de rat dichterbij gekropen

je fluistert: "hoi rat, was jij ooit een mens"

de rat knikt

deze lijkt je te verstaan!

het beestje komt dichterbij en springt op het boek en tikt met zijn voorpootje de paragraaf aan die je aan het lezen was

"wil je dat ik de betovering verbreek?"

het beestje knikt, en wijst naar de boekenkist

je kijkt in de boekenkist

de rat springt erin en opent 't boek "Tovenarij volume 2"

driftig bladert-ie erdoorheen en wijst uiteindelijk met 't voorpootje 'n spreuk aan

boven de spreuk staat de tekst "incantatie om den getransformeerden mens hunne spraake terug te geeven"

je kijkt naar de rat en spreekt de spreuk uit: "𐘠𐙝 𐝅𐙝𐝆𐙝𐝇𐘴 𐘵𐙝𐘷 𐘸𐙞𐚑𐙝"

nieuwsgierig wacht je af

de rat piept en hoest en kucht en begint te praten met 'n piepstem

"rododendron!" zegt de rat, "dat heeft veel te lang geduurd"

"wat is er gebeurd?" vraag je de rat

"nou dat zal ik je uitleggen"

de rat legt uit dat, lang geleden, plots een heleboel ogers verschenen en alle mensen begonnen op te eten

om te ontsnappen aan de vraatzuchtige monsters gebruikte hij de spreuk om hem en zijn vrouw te transformeren in dieren

dit was de enige toverspreuk die garandeerde dat ze lange tijd konden wachten tot de situatie zou veranderen

>>>

om er zeker van te zijn dat de ogers de betovering niet ongedaan konden maken, verstopten ze eerst de boeken en gooiden ze sleutel in een diepe put

want ogers zijn verder niet zo heel snugger

ze hoopten dat het ooit mogelijk zou zijn de betovering omgedaan te maken

nu, na honderden jaren, zijn de ogers waren vrijwel allemaal verdwenen

allemaal, behalve één

eentje dwaalt er nog één door het zogenoemde Schemerbos, waaruit weinig wezens weten te ontsnappen

>>>

de tijd was rijp om terug te veranderen, echter was de rat het ritueel vergeten

de eksters en hijzelf pikten en vraten 'n gat in de kist om, tevergeefs, bij de boeken proberen te komen

maar in de kist is het donker dus dat schoot helemaal niet op en dat leek toch wel hopeloos

"...tot er opeens een mens verscheen", eindigt de rat

"oh, dus dat zijn jullie op dat schilderij?"

"ja, dat ben ik, samen met mijn vrouw Emilie, lang voor de invasie door de ogers"

"hoe heet jíj eigenlijk?" vraag je de rat

"het is zó lang geleden dat ik dat haast ben vergeten... ik weet 't niet zeker meer... ik denk dat het Pieter is. ik hoop dat mijn vrouw het nog wél weet, net zoals ik háár naam nog wel weet"

"oké," zeg je tegen Pieter, dan noem ik je voorlopig zo"

je stelt jezelf voor

"aangenaam" zegt Pieter, en je schudt zijn kleine pootje

"waar is je vrouw nu?" vraag je

"die is weer op pad gegaan om eten te zoeken, zo weten we het al die tijd uit te houden"

je merkt op hoe bijzonder je het vind dat ze al die jaren, zonder ook maar een woord te wisselen, samen zijn gebleven

je besluit ze te gaan helpen en kijkt weer in de kist

"ik zag een boek over kruiden," zeg je tegen Pieter, "daar staat vast een bruikbaar recept in"

onder een boek met de titel "cryptozoölogie" kom je het boek "tooverkrachtige recepturen" tegen

>>>

je slaat 't boek open bij de index en vind al snel het recept voor 'kiezer'

de ingrediënten zijn vreemd, er zijn er maar enkelen die je herkent: '4 blaadren gedroogde koriander' en '21 druppels bloed van ene mensch'

"waar kunnen we de kruiden vinden?" vraag je aan Pieter

"kijk even onder mijn werkbank, daar staat een kast met glazen potjes. wie weet zijn die na al die tijd nog bruikbaar."

je loopt naar de werkbank en ziet daarop een oude stoffige leren tas met gereedschap liggen

je kijkt onder de werkbank en ziet een kastje met allerlei glazen potjes, met daarop vervaagde etiketten waar je nog net een paar letters kunt herkennen

bovenop het kastje staat een stoffig porseleinen schaaltje

je veegt het schoon en gaat zitten

met het recept op je schoot zoek je de benodigde ingrediënten

'n snufje zus, een handjevol zo

als snel heb je al het benodigde verzameld

er ligt ook een ampul in de kast met 'n etiket "humanum sanguinem"

wat wil je doen?

je vraagt aan Pieter, "wanneer is het eigenlijk volle maan, want ik weet niet hoe lang het spul houdbaar is"

"vanavond!", zegt Pieter, "dus dat komt allemaal heel praktisch uit"

"oké!"

je zet het schaaltje op de werkbank

"precies 21 druppels hè," zegt Pieter, "te veel of te weinig en het werkt niet... tovenarij is 'n exacte wetenschap!"

je speurt de werkbank af voor een scherp, en schoon, gereedschap om 'n gaatje in je vinger te prikken

je ziet 'n roestige priem en 'n tas met gereedschap

voorzichtig keer je de tas om en je ziet 'n grote verscheidenheid aan verschillende soorten gereedschap op de werkbank liggen, de ene wat meer obscuur dan de andere, de andere wat meer scherp dan de ene

de tas vindt je wel handig dus de schouderband gooi je over je schouder

het scherpse gereedschap is een mes, die er ook nog eens helemaal schoon uitziet

"dat was mijn favoriete mes," zegt Pieter, "die heb ik altijd met respect behandeld en dat is te zien!"

>>>

je prikt met het mes in je wijsvinger en druppelt je bloed voorzichtig in de schaal: "1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20..."

"nog ééntje!" onderbreekt Pieter

je drupt de eenentwintigste druppel in het schaaltje en spontaan vliegt de hele inhoud in brand

"oh nee!" roep je het uit, maar het vuur is gelukkig weer snel uit

wonderlijk genoeg is de schaal nog heel

wat nu?

je probeert 't opnieuw

terwijl je de ingrediënten zoekt zegt Pieter: "dit heb ik nog nooit meegemaakt, misschien komt het omdat je hier niet vandaan komt?"

je kijkt bedenkelijk

"ja dat zal het zijn, toch raar", zeg je

je vind gelukkig nét genoeg ingrediënten

dit keer breek je de ampul en druppelt voorzichtig de benodigde hoeveelheid druppels in de schaal

dit keer gebeurt er niets bijzonders en kun je 't rare papje goed roeren

"zo, dat is klaar, nu wachten op de volle man" zegt Pieter

>>>

"wanneer komt je vrouw weer terug?" vraag je

"oh dat verschilt, maar voor de schemering is ze vaak terug met allerlei dingen om te eten"

gek genoeg heb je zelf helemaal geen honger

"verder hebben we niets nodig toch?", vraag je

"het mengsel, volle maan, en een spreuk uit het boek," zegt Pieter, "oh ja, en een plaats waar het maanlicht ons kan beschijnen"

waar wil je het ritueel voltrekken?

"de binnenplaats dus" zeg je tegen Pieter, "als je op mijn schouder klimt dan gaan we er alvast naartoe

Pieter klimt op je schouder en je doet de boeken "Tovenarij volume 1" en "tooverkrachtige recepturen" in je tas

je zet de schaal met het kruidenmengsel alvast in de raamopening

voor je naar buiten klimt kijk je nog eenmaal rond in de kamer of er nog iets is dat je wilt doen, het duurt immers nog even voor het avond is

wat wil je doen?

je kijkt op de werkbank en pakt een mes, 'n knijptang en een roestige ouwe priem

zelfs die priem kan nog eens van pas komen

je steekt ze alledrie in de tas

je klimt naar buiten en merkt op dat de zon al hoog staat

"het is al middag, maar het duurt zeker nog wel even voor de nacht valt?" vraag je aan Pieter

"ja, we zullen nog even geduldig moeten zijn en op een of andere manier de tijd zien te doden"

wat stel je voor?

je besluit een rondje te gaan lopen en Pieter gaat gezellig met je mee

je komt bij het pad waar je over was aangekomen en ontdekt dat er, langs de wal van de ruïne, een gangetje is

je duwt wat struiken opzij om er bij te komen

je komt een verwilderd veldje tegen, en je stopt even om aan wat rozen te ruiken

"een aangewaaide rozenstruik heeft alles overwoekerd," vertelt Pieter, "we kweekten al ons eten zelf in wat vroeger de moestuin was"

er vliegt plots iets in de lucht...

't lijkt op een persoon op een bezemsteel

terwijl hij in de rozenstruik schiet roept Pieter "snel, verstop je!"

je snelt ook de rozenstruik in, met al zijn prikkende takken

"wat of wie is dat?" vraag je nieuwsgierig

"slecht nieuws!"

de persoon op een bezemsteel cirkelt in spiraalvlucht naar beneden

die heeft blijkbaar toch iets gezien 😱

die landt uiteindelijk in de buurt en loopt richting de rozenstruik

terwijl die dichterbij komt kan je hun beter bekeijken

>>>

't lijkt op een mens, maar is het toch niet

het heeft een snuit en oren van een wolf

je hoort hen mompelen "ik had hier zeker toch iets gezien" en loopt over het gangetje dat je net bewandelde

terwijl die in de buurt van de struik komt hoor je zeggen "mijn oude ogen beginnen me voor de gek te houden maar gelukkig heb ik mijn neus"

't wezen begint te snuffelen

"ik ruik rozen, 'n rat, en iets wat ik niet kan plaatsen" hoor je hen zeggen

het wezen staat nu wel héél dichtbij

wat wil je doen?

ineengedoken houd je de adem in en hoopt dat 't wezen je niet hoort, ziet of ruikt

je kijkt naast je en ziet Pieter heel angstig kijken

"als dit maar goed gaat" denk je bij jezelf

het wezen is zó dichtbij gekomen, je kan hen horen ademen

"wat ís dat nou wat ik ruik," mompelt het wezen..

"ach laat maar, ratten vullen toch niet zo," zegt die en loopt weer richting de bezemsteel waar die mee aangevlogen was, springt er weer op en vliegt weg

je ziet Pieter opgelucht kijken

wat wil je doen?

je besluit te blijven zitten, en Pieter is het helemaal met je eens

"dat wezen is gevaarlijk," zegt-ie, "die zit waarschijnlijk nog een tijdje op 'n afstand te loeren"

"wat een gevaarlijke wereld is dit," merk je op, "je moet voor alles en iedereen uitkijken... gelukkig was het eerste figuurtje dat ik tegenkwam heel vriendelijk"

"vriendelijk figuurtje?" vraag Pieter

"ja, een figuurtje dat stond te vissen op de brug", leg je uit

>>>

"ah joh, die heb ik al een tijd niet zien verschijnen en verdwijnen," lacht Pieter, "die noemden we altijd Morgana, maar zijn echte naam weet niemand"

"dat doet me ergens aan denken," zeg je en je vertelt over Repelsteeltje, en halverwege zie je dat Pieter in slaap is gevallen

je volgt zijn voorbeeld en doet ook even een middagdutje

>>>

plots schrik je wakker

"auw!" roep je vanwege pijn aan je oor

"sorry," zegt Pieter, "dat was niet zo subtiel. het is tijd om terug te gaan, het wordt bijna donker"

voorzichtig sluipen jullie samen de struik uit, en wandelen rustig terug naar de binnenplaats van de ruïne

"oh ja," zeg je, "die hengel die daar ligt had Morgana laten liggen toen-ie verdween en die heb ik toen meegenomen"

"als-ie hem nodig heeft, dan verschijnt-ie wel weer om hem terug te nemen," zegt Pieter

>>>

"waar blijft je vrouw?" vraag je

"ik zal eens roepen", zegt Pieter

hij steekt zijn voorpootje in zijn mond en begint hard te fluiten

"dat zal ze wel gehoord hebben," zegt-ie, "nu eventjes wachten"

binnen een paar minuten komt er een groep eksters aangevlogen, met hun snavels vol met vruchten en andere eetbare dingen

de vogels aarzelen als ze jou zien, maar na het zien van Pieter landen ze en laten ze al het lekkers vallen

je raapt een paar besjes van de grond en steekt ze in je mond

je laat niet merken dat je ze enorm vies vind en slikt ze snel door

de eksters kijken je aan met een scheve kop, terwijl Pieter ondertussen al het overige eetbare naar binnen aan het werken is

"alles komt goed op 'n volle maag," zegt-ie

"en bij 'n volle maan" merk je op

je loopt ondertussen naar de raamopening en pakt de schaal en zet deze op brokstuk

je legt het boek ernaast en zoekt naar de omschrijving van het ritueel

>>>

ondertussen is Pieter erbij gekropen

de eksters lijken je ook wat meer te vertrouwen want ze komen ook dichterbij

het maanlicht schijnt helder op het bladzijden en je leest aandachtig de verschillende stappen

"zij wier de transformatie bij ongedaan moete gemaken, zitte in dat vollemaanlicht"

oké, dat is al gelukt

"zij neme een slok 'kiezer' en smeeren het op hunne hoofd"

Pieter neemt een slok van het inmiddels wat gecoaguleerde papje en smeert een beetje op zijn hoofd

>>>

"getver," zegt Pieter, "dat spul is vies, ik snap nu waarom 't 'kiezer' heet

toch maant hij de eksters het voorbeeld te volgen

de tientallen eksters nemen een slokje en met 'n besmeurde vieze snavel smeren ze 't bij elkaar op de kop

"den magiër zegge de volgende spreuk, vier malen, bij den laatste klappe deze in hunne handen"

je zegt de spreek:
"𐙝𐚮 𐙖𐙟𐝂𐝇 𐝏𐝐𐙝𐙕 𐘞𐙙𐙡𐙝 𐘙𐝔"

éénmaal, tweemaal, driemaal

bij de vierde keer klap je in je handen

je kijkt naar Pieter en de eksters en...