je maakt het haakje aan de paal vast en gooit de hengel tussen de bomen die je ziet

voorzichtig trek je aan het draadje en warempel, je kunt de hengel gewoon weer het bos uit krijgen

"dat is veelbelovend," denk je

je neemt de hengel op je schouder en loopt voorbij de paal een klein stukje het bos in

je draait je om en je kan de paal niet meer zien, je lijkt middenin het bos te staan

het is windstil en je merkt op dat je helemaal geen vogels hoort

je hoort Harrie wel

wat wil je doen?

je roept hard terug

't gehuil in de verte stopt

je roept nog 'n keertje, "Harrie, ik ben het, hoor je mij? kom op mijn stem af!"

zachtjes hoor je iets maar je kan 't niet duidelijk horen

je loopt richting 't geluid en je kijkt naar de hengel

er zit nog voldoende raad om het molentje gewikkeld om nog vele meters te lopen

het molentje ratelt zachtjes terwijl je langzaam maar zeker dieper 't bos in gaat

je blijft roepen en Harrie hoor je telkens duidelijker

plots zie je 'n gestalte

het is Harrie!

"hoi!" roep je blij

"waarom ben je ook in 't Schemerbos gegaan," zegt Harrie ongerust, "nu zitten we hier beide gevangen... oké, wel gezellig met zijn tweeën..."

"maar," gaat hij verder, "er is hier helemaal niets te doen, ik eet ook al weken boomschors want er is verder helemaal geen vlees... ik probeerde het hele bos op te eten maar het groeit sneller dan ik eten kan"

trots wijs je naar je hengel en 't draadje, "kijk eens, dit is de oplossing, onze weg naar buiten!"

>>>

"gaat dat werken?" vraag Harrie twijfelend

"ik heb het eerder getest, dit móet lukken"

langzaam draai je aan het molentje en loopt samen met Harrie de andere kant op

er lijkt toch echt geen einde aan het bos te komen, elke kant dat je kijkt zie je bomen, bomen en nóg eens bomen

na 'n paar minuten stevig doorstappen veranderd opeens de omgeving en staan jullie samen bij het paal met het bord met de waarschuwing erop

jullie juichen en lachen van blijdschap

je vraagt...

"kan jíj dit boek misschien lezen," vraag je aan Harrie terwijl je het onleesbare boekje geeft

hij bekijkt het en bladert er wat doorheen... "ah het lijkt 'n beetje op voynichees maar dan mét werkwoorden"

"ik heb het vermoeden dat er bruikbare informatie in te ontdekken is," leg je uit, "is er ook een inhoudsopgave?"

Harrie kijkt achterin en zegt, "ja, en er staat 'n aantekening bij 'lycantropen', het is niet duidelijk geschreven maar het lijkt op 'logie' of zoiets"

wat nu?

"maar wacht 's even," onderbreek je, "had jij 't nou eerder over boomschors?"

"jazeker," zegt Harrie, "er was helemaal niets te eten dus ik moest wát... echt heel erg lekker was 't aanvankelijk niet, maar 't went uiteindelijk best snel"

"oké," zeg je, "dus je hebt helemaal geen trek meer in mensenvlees?"

"nou," zegt Harrie, "ik zou het uit beleefdheid wel opeten als 't aangeboden werd, maar eerlijk gezegd wil ik nu niets anders meer dan boomschors... is dat héél erg gek?"

je antwoordt...

"nee hoor," zeg je, "trouwens... weet je nog dat plan dat we lang geleden hadden, dat we onszelf om zouden toveren tot mens"

"ja?" zegt Harrie

"nou, blijkbaar was me dat gelukt", zeg je en je vertelt over hoe je je geheugen kwijt raakte, Morgana tegenkwam, Pieter, een raar wezen op een bezemsteel, en Merel, en hoe je plots weer jezelf was

en dat je zelf nog steeds trek hebt, maar blij bent te horen dat boomschors een optie is

"ja probeer het maar eens", zegt Harrie, wijzend naar 'n boom

>>>

je neemt een grote hap

"met kleine hapjes beginnen, en natuurlijk goed kauwen," zegt Harrie

koppig vermaal je de grote hap tot moes

"soms," zegt Harrie, "zitten er wat insecten op, die moet je gewoon laten zitten"

je knikt en ondertussen denk je dat het niet zo heel vies is

"de eerste stoelgang is alleen wat... lastig", zegt Harrie, dat kan een paar dagen duren

wat wil je doen?

je bedankt Harrie voor de informatie en vraagt hem verder te lezen uit het boek

"dat stuk over lycantropen zou nog wel eens relevant kunnen zijn, " leg je uit, "ik heb er eentje gezien, die vliegt rond op een bezemsteel"

Harrie begint te bladeren, leest een beetje en zegt, "er wordt uitgelegd hoe gevaarlijk ze zijn, ze eten alles met een hartslag, er bestaat niets in de wereld, geen magie, dat ze kan betoveren"

"maar," gaat Harrie verder, "er staat wel hoe je ze zou kunnen lokken en vangen"

"oké, dan gaan we dat doen," zeg je tegen Harrie, "want dat is een gevaar voor alles en iedereen... wat hebben we nodig?"

"nou," zegt Harrie, "ik lees hier dat je ze lokt door een bloedend, maar levend, schepsel in 'n heksenkring van paddenstoelen neer te leggen... om de heksenkring breng je een lijm aan. de paddenstoelen maskeren de geur van de lijm en als ze in de lijm stappen blijven ze korte tijd kleven. dan sla je ze op het hoofd en kan je ze bewusteloos, in een kooi plaatsen"

>>>

"oké," zeg je, "dan kan ik een snee in mijn vinger maken en in de cirkel gaan liggen, en kan jij ze voor het hoofd slaan... eenmaal bewusteloos, kunnen we het wezen opeten, of ergens vastzetten"

"ik lees hier," begint Harrie, "dat vastzetten weinig zin heeft, want ze knagen overal doorheen"

"prima," zeg je, "dan kunnen we verschillende dingen doen om van het monster af te komen: hun opeten, verdrinken, of eeuwig laten dwalen in het Schemerbos"

je denkt na over wat je gaat doen...

"we gaan hen vangen en sturen hen 't Schemerbos is", stel je voor

"prima", zegt Harrie

je vraagt of er staat beschreven hoe de lijm gemaakt wordt, en Harrie geeft je het recept

gelukkig groeien de benodigdheden in de buurt en kan je alles plukken en doet het in je tas

het nadeel is dat je iets moet hebben om het in te mengen, en ook wat water nodig hebt

je bedacht dat er 'n schaal staat in de ruïne

"het is eventjes lopen maar ik weet wel wat" zeg je tegen Harrie

>>>

jullie wandelen richting de ruïne en bij de brug aangekomen staat daar het bekende figuurtje weer

"haha daar zijn jullie, alles is dus gelukt!" roept hij

"jazeker" zeg je

"maar wat is dat achter jullie?!" zegt hij, wijzend

geschrokken kijken jullie om en zien

niets

jullie draaien weer om en weg is Morgana

waar hij eerder stond staat nu 'n houten schaal met een handvat

"we kunnen hier de schaal vullen met water, dan hoeven we niet verder te lopen" zeg je

Harrie knikt instemmend

je maakt het haakje aan de schaal vast en laat de schaal over de brugleuning naar beneden zakken naar het water dat onder de brug vloeit

de schaal, die goed gevuld is met water, trek je weer omhoog

"voordat we de rest van de ingrediënten erbij gooien," zeg je, "is het waarschijnlijk handig dat we een heksenkring vinden, anders droogt de lijm al op voor we het gebruiken"

>>>

"waar zouden we een heksenkring kunnen vinden?" vraagt Harrie

je weet het antwoord niet en kijkt bedenkelijk

"we kunnen twee dingen doen," zeg je, "als we een stukje teruggaan, dan weet ik een boom waar ik in kan klimmen om rond te kijken, of we lopen door in de hoop dat we bij de ruïne iets vinden"

"laten we naar de ruïne lopen," zeg je tegen Harrie

Harrie knikt en jullie lopen verder, terwijl je voorzichtig de schaal draagt

door het bewegen knoei je soms een plensje water maar de schaal zit nog goed vol

het paadje meandert en Harrie meandert gezellig met je mee

"kijk daar," zegt Harrie, "volgens mij zie ik daar, naast de ruïne, wat paddenstoelen groeien"

je kijkt op, en je ziet het ook

er is verder geen enkel spoor van Pieter of Merel bekennen...

je loopt naar de paddenstoelen en bekijkt de omgeving

"dit lijkt me een mooie plek om een monster te vangen," zeg je tegen Harrie, "laten we de lijm hier bereiden"

terwijl Harrie de precieze hoeveelheden opzoekt in 't boekje, doe jij de ingrediënten in de schaal en met een takje roer je het door elkaar

het lijkt toch niet echt te kleven maar desondanks heb je er toch wel alle vertrouwen in

met Harrie spreek je af dat hij zich zal verstoppen achter 'n boom en jij in de cirkel gaat liggen

je giet de lijm over de kring van paddenstoelen en zegt tegen Harrie dat-ie zich moet verstoppen

Harrie rent weg en verstopt zich achter een boom

zodra hij op zijn plek staat kijk je naar je vinger, en je kijkt in je tas

je rommelt wat door de spulletjes en ziet alleen een vishaakje dat niet meer scherp is, en een roestige priem die er niet zo hygiënisch uitziet

je denkt even en besluit gewoon je tanden te gebruiken

je bijt in je pink en het begint te bloeden

"oké," denk je, "nu wachten"

je begint wat zielig te kreunen en te huilen in de hoop het monster dit hoort

en je huilt en je huilt

en je ligt maar en je ligt maar

en net als je denkt, "er gaat niets gebeuren" zie je een schim in de lucht

je blijft heel zielig wenen en het monster cirkelt naar beneden en land in de buurt van de boom waar Harrie achter verstopt

het monster parkeert de bezem tegen de boom en loopt jouw kant op

het kijkt argwanend naar de cirkel paddenstoelen

>>>

toch doet het een stap dichterbij

en nog een stap

en terwijl het nog een stap wil doen, merkt het monster dat de voeten blijven kleven

inmiddels is Harrie achter de boom vandaan gekomen, die zo snel mogelijk het monster bewusteloos moet slaan

maar hoe?

je ziet hoe Harrie de bezemsteel vastpakt en naar het wolfachtige monster toe loopt

hij geeft het beest 'n paar ferme tikken op het hoofd

de lycantroop zakt in elkaar maar...

de voeten van het beest zitten nog vastgeplakt aan de grond

"stond er ook iets in het boekje over hoe ze los te maken?" vraag je Harrie

"nee, helemaal niets" 🤔

"hmmm, dan krijgen we hem ook niet makkelijk in het bos, we moeten iets verzinnen om het beest los te krijgen"

wat nu?

je rommelt wat in je tas en pakt de roestige priem

"dit moet prima werken om de grond los te maken," zeg je tegen Harrie

Harrie knikt, en kijkt toe hoe jij korte metten maakt met de grond onder de voeten van de lycantroop

het mooie is dat de roestige priem, door het schuren van de grond, ook telkens minder roestig wordt - de twee spreekwoordelijke vliegen in één klap

je pakt de lycantroop bij de voeten, terwijl Harrie de armen pakt en jullie dragen het beest richting het bos

>>>

jullie komen bij de brug en je realiseert je dat het dragen naar het bos nogal vermoeiend is

jullie blijven echter gestaag doorgaan

soms sleept 1 persoon het beest terwijl de ander eventjes bijkomt en soms dragen jullie het beest samen

langzaam maar zeker naderen jullie het bos

uiteindelijk komen jullie bij de paal met het bord met de waarschuwing erop

maar hoe krijgen jullie het beest ín het bos en jullie zelf er veilig uít?

je pakt de hengel en maakt het haakje weer stevig vast aan de paal

je houdt de hengel onder je arm terwijl jij en Harrie het beest het Schemerbos in dragen

na enkele stappen lijkt het alweer alsof jullie diep in het bos staan

je ziet Harrie wat angstig kijken

"ik heb hier slechte herinneringen aan", zegt hij

"nog eventjes en dan zijn we er weer uit, Harrie!" zeg je om hem gerust te stellen

jullie leggen het wezen neer en volgen het draadje richting de uitgang

>>>

bij de paal zien jullie een figuurtje staan

deze draait om en je herkent het als het figuurtje dat jullie Morgana noemden

"goed zo," zegt die, "het is jullie gelukt om het wolfwezen te vangen, ik had er alle vertrouwen in dat dit goed zou komen"

"dank je wel," zeg je trots, "het kostte wat moeite, maar 't was 't meer dan waard... nu hoeft niemand meer bang te zijn!"

het figuurtje knikt, "ik zal Pieter en Merel ook het goede nieuws vertellen... mag ik nu mijn hengel weer terug?"

"nee," zeg je, en daar direct achteraan "ja natuurlijk, maar dan wil ik wel graag je naam weten"

het figuurtje lacht en kijkt bedenkelijk

na wat overpeinzingen zegt-ie "oké, prima"

je geeft de hengel terug

"kijk daar achter je!" zegt het figuurtje

Harrie kijkt om, maar jij zegt "daar trap ik nu niet in!"

het figuurtje grinnikt en zegt "oké, goed, mijn naam is Deus (dee-joes)"

"Deus?" zeg je

"ja," antwoord Deus, "mijn naam is Deus Ex Machina"

"ah, wat 'n toepasselijke naam," zeg je, "nomen est omen enzo... je hebt me toch een paar keer op weg kunnen helpen"

"ja," zegt Deus, "mijn ouders hadden ook 'n vooruitziende blik"

"maar goed," gaat Deus verder, "ik moet haast maken anders lopen Pieter en Merel de verkeerde kant op... tot ziens"

voordat je iets terug kan zeggen verdwijnt Deus, 'n stofwolkje achterlatende dat langzaam neerdaalt

"wat een eigenaardig ventje," zegt Harrie

"zeker, maar dat ben jij ook, Harrie"

wat nu?

"laten we weer teruggaan naar de ruïne," stel je voor

"is goed," zegt Harrie, terwijl hij naast je gaat lopen, "maar ik begin wel wat trek te krijgen na al dat harde werk"

je knikt, "we hadden 'm gewoon op moeten eten"

"helaas kunnen we niet even het Schemerbos in om dat te doen, want we hebben geen hengel meer om te kunnen ontsnappen"

je haalt je schouders op, "we vinden vast wel nog iets om te eten"

terwijl jullie weglopen horen jullie opeens een hard geschreeuw

>>>

"ah," zeg je, "het beest is ontwaakt en realiseert waar-ie wakker is geworden"

jij en Harrie beginnen hard te lachen

inmiddels begint het ook alweer langzaam wat donker te worden

"terwijl we naar de ruïne wandelen kunnen we misschien ook..."

"...wat hout sprokkelen voor 'n gezellig kampvuur", zeg je tegen Harrie

dat vindt Harrie 'n goed plan, "misschien is gebakken of gepofte boomschors ook wel 'n ding"

jullie komen langs de boom waar je 'n tijdje geleden onder ontwaakte en de wind heeft sindsdien wat droge taken uit de kruin geblazen

jullie rapen de droge takken op en trekken ook wat boomschors van de boom om onderweg te nuttigen

bij de brug aangekomen begin je wat dorst te krijgen maar helaas kan je niet bij 't water

>>>

"bij de ruïne is er een verwilderde moestuin, misschien vinden we daar iets van besjes", zeg je tegen Harrie

"ja weet je wat me lekker lijkt na al die tijd in het Schemerbos? een glaasje limonade", zegt Harrie

"oh ja, met ijsklontjes en een rietje"

al fantaserend over drinken meanderen jullie door het landschap en komen telkens dichterbij

"zie jij dat ook?" zegt Harrie

je kijkt waar hij naar wijst en ziet Pieter, Merel en Deus en ze staan bij...

...een heuse fruitgaard

bomen vol, met appels, peren, pruimen en kersen

hier en daar een boom met deze allemaal

verwonderd lopen jullie erop af

je merkt dat Pieter en Merel wat angstig kijken maar je ziet dat Deus ze gerust stelt

"w- w- we zagen jullie de lycantroop vangen," zegt Merel, "en vernamen wat jullie daarmee hebben gedaan, dank jullie wel"

"graag gedaan!" zeg je, "we zijn zelf ook blij dat we niet langer bang hoeven te zijn voor dat monster"

>>>

Merel geeft jullie een appeltje die jullie opeten

"hmmm dat is beter dan boomschors!" zegt Harrie, zijn vingers likkend

"oh, de bezemsteel ligt daar nog op de grond," zegt Pieter, wijzend naar de plek waar de lycantroop bewusteloos was geslagen

"oh, het lijkt me zó leuk," zegt Harrie, "om een stukje te gaan vliegen... hoe werken die dingen"

volgens Deus is het niet zo ingewikkeld, "het wijst zichzelf"

je kijkt toe hoe Harrie de bezemsteel pakt, het tussen zijn benen plaatst en de bezemsteel een beetje heen-en-weer beweegt

hij maakt een kleine sprong en hij blijft zowaar een stukje boven de grond zweven

"haha!" roept hij uit, "dit is ráár! kom op!"

je klimt achterop en houdt Harrie stevig vast

langzaam vliegen jullie laag over de grond, naar links en naar rechts tot Harrie het sturen een beetje onder de knie heeft

>>>

dan begint Harrie de bezem naar boven toe te richten en stijgen jullie langzaam omhoog

"hoeiii" roept Harrie uit, "kijk daar beneden hoe klein alles is!"

je kijkt naar beneden en ziet hoe Pieter, Merel en Deus zo klein zijn als miertjes

ondanks dat het al wat donker begint te worden kan je ook in de verte kijken en zie je hoeveel land er nog te ontdekken is

maar opeens begint de bezem te sputteren 😱

het lijkt erop dat Harrie het niet meer kan besturen

>>>

de snelheid neemt telkens meer af tot jullie helemaal stil hangen in de lucht

en dan...

jullie beginnen te vallen

jullie zitten niet meer op de bezemsteel maar jullie vallen alle drie tollend naar beneden

de wind suist langs je oren en je draait, tolt en wentelt sneller en sneller

je kijkt om je heen en het wordt telkens donkerder en je ziet Harrie niet meer en ook ze bezemsteel is verdwenen

je ziet niet waarheen je valt maar je valt en je valt, sneller en sneller

>>>

plots schrik je wakker

je ziet voor je 'n paneel met fonkelende lichtjes, voornamelijk rode

je hebt een helm op

en een pak aan

het pak is met slangen en draden verboden aan je stoel

je hoort een sirene

je ziet een scherm met teksten in een taal die je niet begrijpt

voor je, boven het paneel, zie je 'n venster

je kijkt naar buiten, maar je ziet niets behalve duisternis en wat lichtpuntjes

je ziet 'n hendel boven je helm naar beneden zakken

je hoort 'n stem maar verstaat het niet

@knuppelbeer WHAT THE FFFFFF 😱