je kijkt door het venstertje van de cryo-pod en je ontdekt dat deze helemaal leeg is

"curieus dit allemaal" denk je 🤔

opeens begint je pak weer te piepen

je kijkt naar het schermpje, en je ziet dat de rode wolk nu boven je hangt

je hoort en voelt de grond trillen terwijl grote brokstukken met veel geweld buiten op de grond neerstoren en je hoort ook hoe deze in het water plonzen

je ziet hoe een grote golf richting de kust komt denderen... richting de grot waar je je nu in bevindt

je probeert de cryo-pod te openen maar ondanks dat het standby-lampje brand, doet de knop om het ding open te maken helemaal niets, behalve het ten gehore brengen van twee korte bromtonen

je zoekt naar andere knoppen, je herinnert je dat er op sommige modellen 'n keypad zit voor een code

maar helaas, dit is nog een ouder model waar een pas ingestoken moet worden

je zoekt op de grond of 't daar misschien ligt

helaas kan je daar ook niets vinden

je kijkt richting de uitgang van de grot

>>>

je ziet hoe het water langzaam dichterbij komt

"ik heb een lucht- en waterdicht pak aan, ik zou toch wel tegen water moeten kunnen"

je bedenkt dat de cryo-pod gevuld is met leegte, dus in principe moet blijven drijven

keuzes, keuzes

de grot uit, waar nog brokstukken vallen

de grot verder in, niet wetend hoe diep het gangenstelsel gaat

of jezelf aan de cryo-pod vastmaken en zo hopen dat je niet onder water verdwaalt, sowieso komt die cryo-pod wellicht nog wel van pas

je kijkt snel in je rugzak, want je kan je herinneren dat je daar iets van spanbanden in had zien zitten

je vind er 2, dat moet in principe voldoende zijn

haastig wikkel je de banden onder de cryo-pod door en nadat je erop bent gaan liggen, maak je de spanbanden stevig vast bij je voeten en bij je heup

je kunt nog net naar buiten kijken en ziet hoe een muur wat water telkens hoger lijkt en dichterbij komt

nog enkele seconden en het bereikt de opening van de grot

je zet jezelf schrap

>>>

het water stroomt met zwaar geweld naar binnen

je verwacht meegesleurd te worden maar de cryo-pod lijkt muurvast aan de grond te zitten

het water spoelt over je heen maar het is allemaal niet zo heftig als je verwachtte

na enkele seconden is het water weer naar buiten aan het stromen

je ziet dat het water wel wat dingen naar binnen heeft gespoeld

je ziet op de grond...

je ziet op de grond een paar kisten, die van het ruimteschip gekomen moeten zijn

je inspecteert de eerste en je merkt dat, zodra je in de buurt komt van eentje, het schermpje op je arm oplicht

je kijkt naar het schermpje, en ziet een schematische weergave van een kist

boven de deksel hangt 'n icoontje

je drukt op het icoontje

je hoort een klik en de deksel van de kist gaat open

hierin tref je allemaal cylinders aan zoals je al eerder had gebruikt, dus voorlopig kan je voldoende ademen

>>>

je loopt naar de 3 andere kisten

ook zodra je bij de volgende kist komt reageert het schermpje op je arm

je drukt weer op het icoontje en ook deze kist gaat open

je kijkt naar binnen en ziet luchtdicht verpakt laboratoriumapparatuur

je doet de deksel weer dicht zodat er geen viezigheid bij kan komen

je loopt naar de volgende kist en probeert deze te openen

helaas, deze gaat niet open

je loopt naar de laatste kist, welke wel opent

hierin zie je diverse gereedschappen

je pakt wat lijkt op 'n koevoet en loopt naar de kist die dicht zit

je duwt 't dunne uiteinde onder de deksel en probeert er beweging in te krijgen

na enkele minuten duwen en wrikken komt er toch helemaal geen beweging in

"helaas" denk je, en terwijl je de rugzak pakt om de koevoet in de bewaren herinner je je opeens bin het zien van die tubes: dat zijn explosieven

je pakt 'r een en draait de dop los

het schermpje op je arm piept weer

je ziet 'n symbool, iets dat lijkt op een explosie

>>>

je drukt de tube leeg rondom de deksel en steekt de lege tube in de pasta-achtige substantie

je zoekt dekking achter een andere kist en drukt op het symbooltje

je zit een klokje teruglopen en je hoort drie piepjes, kort daarna twee piepjes, en daarna ongeveer een seconde lang aan hele korte piepjes

en dan

een luide knal

de deksel en de zijkanten van de kist zijn losgesprongen en je ziet wat er in de kist zit: enkele nucleaire accu's, nog twee ruimtepakken en...

...een zakje met kleine rondzwemmende beestjes

"ik heb verder geen biologische achtergrond," bedenk je je, "maar die dingetjes lijken toch wel op kikkervisjes

je pakt het zakje op om het wat beter rondom te bekijken

het zijn er honderden, van diverse kleuren en maten, allemaal bij elkaar in een veel te klein zakje

hoewel je het vermoeden hebt dat het niet verstandig is om levensvormen op een andere planeet los te laten, kan je het toch niet laten om kort te overwegen om ze vrij te laten

je besluit om 't zakje veilig in je rugzak te plaatsen

misschien dat je er ooit achter zult komen wat het zijn

en, waarom ze überhaupt in die kist waren gestopt, tussen wat totaal ongerelateerde spullen zijn

je bekijkt de ruimtepakken, die zijn nog helemaal ongebruikt

je bekijkt de accu's en ziet dat die volledig operationeel zijn

"zouden die voor al die laboratoriumapparatuur zijn?" vraag je je af

het lijkt een goed plan om de omgeving wat te gaan verkennen, waar ben je gestrand...

>>>

je probeert, op het schermpje, het kaartje op te roepen en je ziet dat er geen dreigende rode wolk meer zichtbaar is

je loopt naar buiten en ziet brokstukken verspreid over het strand en ook in de verder, in de zee, liggen brokstukken die in de verte kleine eilandjes vormen

enkele brokstukken smeulen nog na van de hitte

je besluit verder de bergen in de lopen, hier lijkt de meeste begroeiing, en dus misschien eten

>>>

"de helm is wel een probleem," bedenk je je, "als ik iets wil eten moet die toch open"

"tenzij," denk je

"tenzij ik op een of andere manier een iets met die grot kan doen zodat ik daar gewoon vrij in rond kan bewegen"

je hebt gereedschap en misschien genoeg materiaal dat uit de lucht is komen vallen om een soort van luchtsluis te fabriceren?

er is nog steeds de mogelijkheid dat de atmosfeer helemaal niet dodelijk voor je is

je herinnert je opeens wat dat bolletje was dat je in je pak stak, voordat je uit de capsule stapte

je herinnert je zelfs de reclame die je had gezien voor je het besloot ik te kopen

"de AtmoSphere™

'n onmisbaar apparaatje dat jou kan vertellen of de lucht om je geen gevaarlijk, acceptabel of zelfs uitermate gezond is

volledig aangepast aan jouw specifieke DNA

schaf jouw persoonlijke AtmoSphere aan bij je dichtstbijzijnde Hete Lucht warenhuis"

>>>

je pakt 't bolletje en schudt het driftig heen en weer, want zo activeer je ze, dat had je ooit gezien

je werpt het bolletje in de lucht en het begint te tollen en draait in telkens grotere cirkels om je heen

het schiet plots recht omhoog en valt naar beneden in je hand

het zou rood op moeten lichten als gevaarlijk, groen als helemaal oké, en geel als het ergens daartussenin is

je kijkt en wacht geduldig op het resultaat

de AtmoSphere™ kleurt...

...blauw

je schudt een paar keer en geeft een ferme tik op het ding

er gebeurt niets, het blijft blauw

"blauw?!" denk je, "wat betekent dát dan"

als rood slecht is, en geel beter, en groen ideaal, wat is blauw dan?

is dat dan béter dan ideaal? het is wél de volgende kleur in het kleurenspectrum

je baalt dat je geen handleiding hebt van de AtmoSphere™ maar je bedenkt ook "maar die kan ik toch niet lezen"

durf je de gok te wagen en de helm af te zetten om 't toch even te proberen?

je durft de gok te wagen, je doet je helm open en... je kunt ademen!

je haalt 'n paar keer diep adem en het lijkt geen nadelige gevolgen te hebben

je wacht het nog even geduldig af maar het lijkt toch echt oké te gaan

"mooi," denk je, "dat scheelt, dan kan ik in ieder geval wat eten"

je maag rommelt bij de gedachte

"eten"

eten zou wel heel aangenaam zijn...

maar goed, eerst de omgeving wat beter verkennen

je kijkt op het landkaartje op het schermpje wat verder weinig soelaas biedt

>>>

't overzicht van de omgeving geeft je verder geen zinvolle suggesties

je kan de bergen verder ingaan of toch de grotten verder verkennen

je besluit de bergen te gaan verkennen

de grot lijkt voorlopig een uitstekende plek als thuisbasis, hier kan je terug naartoe als je beschutting zoekt en zal een veilige plek zijn om te overnachten

terwijl je aan je wandeling begint valt je op dat tussen de begroeiing ook wat bloemen en vruchten

je hebt alleen nergens insecten of andere beestjes gezien die ze zouden bestuiven, maar je voelt wel 'n wind, dat is misschien hoe dat gaat op deze planeet

je plukt enkele geelgekleurde vruchten

of deze eetbaar zijn, daar kom je maar op één manier achter: "héél voorzichtig"

het staat je bij dat men vroeger, om te kijken of onbekende vruchten eetbaar zijn, simpelweg hele kleine hapjes nam, en dan gewoon 'n tijdje afwachten of het enige nadelig effect heeft

dit deed men bij voorkeur bij jeugdigen want die kunnen meer hebben

maar je bent nu op jezelf, dus de gok maar wagen, als je verhongert is het toch einde verhaal

je neemt 'n klein hapje en...

't smaakt aangenaam zoet

het is zó lekker dat je het niet bij één hapje kan houden en je eet zo 3 vruchtjes op

"zo lekker," denk je, "en geen levend wezen in de buurt dat het op kan eten, wat een rare planeet" 🤔

je doet de rest van de vruchten in zijvakje van je pak en loopt verder

na een paar honderd meter lopen, door een gebied vol met bomen en de vegetatie waar je wat vruchten van hebt begin je plots erg vreemd begint te voelen

je benen worden telkens zwaarder tot je in elkaar zakt en...

...je begint te hallucineren

je kijkt in de lucht en je ziet een draaikolk van kleuren

om je heen zie je een zee van verschillende pulserende geometrische figuren die continu van vorm veranderen

je ruikt de geur van verband hout, kort later de geur van zoetigheid en dan de aangename geur van geosmine, wat beter bekend staat als petrichor

in de verte hoor je geluiden, of hoor je die toch niet?

je bedenkt je dat het eten van die vruchten misschien toch niet zo handig was

>>>

de draaikolk van kleuren lijkt samen te komen riching een van de grote heuvels in de verte

het is alsof de vortex je die kant op probeert te leiden

inmiddels voelen je benen weer iets normaler

je staat weer op

de vortex en geometrische figuren zijn nog steeds zichtbaar

wat doe je?

je besluit richting de heuvel te lopen, naar het punt waar alle kleuren in de vortex samenkomen

om je heen zie je de geometrische figuren ook nog steeds

echter, hoe dichter je bij de heuvel komt, hoe minder hevig de figuren van vorm en plek veranderen

ook valt je op dat, hoe dichter je bij de heuvel komt, hoe je een telkens sterker wordende geur ruikt

je kunt het niet plaatsen, maar het lijkt heel erg op...

...amandelen

of 't echt is, of 'n hallucinatie, weet je niet zeker

je besluit de AtmoSphere™ te gebruiken

je schudt 't en gooit 't richting de heuvel

't vliegt ernaartoe, draait 'n paar rondjes en vliegt weer richting je hand

't kleurt nog steeds blauw

"dan zal het wel 'n illusie zijn" denk je, en je loopt gestaag door

je ruikt het nog steeds

nu je nog dichter bij de heuvel komt, zie je dat er bovenop de heuvel iets zit

je gelooft je ogen nog steeds niet, maar er zit toch heus...

...een draakje

't is 'n groene draak van ongeveer 'n meter hoog

de kakofonie aan geometrische figuren en kleuren is inmiddels afgezwakt

't enige "vreemde" dat je nog ziet is dit draakje

je voelt je niet bedreigd en besluit er rustig op af te lopen, zodat het draakje zich ook niet bedreigd voelt

het lijkt erop dat het jou ook goed in de gaten houdt, het wend hun blik niet van je af

als je op 'n meter of 5 van hem af bent lijkt het iets te zeggen en je lijkt het te kunnen verstaan

't zegt

't draakje zegt "kijk uit!"

zover je begrijpt ben je hier op een onbekende planeet en spreekt dit draakje jouw taal

dus dat verwart jou

je begint je af te vragen of je je verstand verliest

je roept het kaartje op het schermpje op en je ziet dat het draakje als een witte stip aangegeven wordt

het lijkt dus écht te bestaan

"waar moet ik voor uitkijken?" vraag je het draakje

het draakje kijkt om zich heen of niemand behalve jij het kan horen en fluistert, "het vliegt door de lucht"

>>>

"blijf in het licht!" roept het, voordat het opspringt, het in de lucht een achterwaartse koprol maakt en, terwijl het draait, begint het te krimpen tot het miniscuul klein geworden is en compleet uit het zicht is verdwenen

je controleert het schermpje: het stipje is weg

"oké," denk je, "dat was 'n bijzondere ervaring"

wat nu?

je besluit nog verder te gaan lopen om te erachter te komen wat er allemaal te vinden is in de omgeving

je bedenk je plots dat je nog helemaal niet goed om je heen gekeken hebt, want waar komt 't licht nu eigenlijk vandaan?

je ziet in de verte, op ongeveer 30° boven de horizon, 'n zon, of ster, die dit deel van de planeet doet baden in licht

't is onduidelijk of 't nu ochtend is of dat de avond reeds nadert

"de tijd zal het leren" denk je wijs

je ruikt nog steeds de geur van amandelen

>>>

je loopt rechtdoor de heuvel af, verder richting 't onbekende

terwijl je naar beneden loopt, hoor je in de verte kabbelend water

"op zich kan wat water drinken helemaal geen kwaad," denk je en loopt richting het geluid

je komt bij een klein watervalletje met onderaan een mistige lucht vol kleine waterdeeltjes

de geur van amandelen is nu heel sterk

je besluit het water niet te drinken

je klimt omhoog om te kunnen zien waar het water van de waterval vandaan komt

je ziet hoe een beekje vanuit de bergen naar beneden komt zetten

je kijkt nog 'n keertje naar de zon, en het is nog lastig om te bepalen welke kant die opgaat

je wil toch wel zien waar het water vandaan komt, in de hoop dat je een schone bron aantreft

hoewel je nog steeds moeite hebt te geloven dat 't draakje echt was, wil je toch wel terug zijn in de grot voor het donker wordt

je gokt het erop, denkend "als ik de zon goed in de gaten blijf houden, en niet té ver ga, dan moet ik toch binnen afzienbare tijd terug kunnen komen"

je loopt langs het beekje

er is niets in het kraakheldere water te zien, geen vissen of andere dieren

langs het beekje staat aan weerszijden wat begroeiing, het lijken op varens die overal de grond bedekken

ook staan er overal om je heen bomen, en hier en daar steekt er een kale heuvel boven het landschap uit

>>>

in de verte zie je de bergen

je kunt de bergtoppen niet zien omdat er op die hoogte wolken of een mist hangt

of is het rook van de neerstortende stukken ruimteschip?

het is lastig te bepalen wat het is

het ziet er ook niet naar uit dat je het op erg korte termijn te weten zult komen, want het is nog heel ver weg

of het in 1 dag te lopen zou zijn weet je niet, want je weet nog niet hoe lang een dag duurt

je kijkt op je schermpje en zoekt naar een klokje

je vindt...

je vindt 'n stopwatch, wat toch wel behulpzaam kan zijn

na wat gepuzzel ben je erachter wat start en stop is en je schakelt de teller in, en je ziet deze oplopen

"goed zo," denk je, "zo moet ik toch enigszins de dag-en-nacht-cyclus kunnen achterhalen"

je begint weer te lopen en het valt je op dat de teller redelijk gelijk loopt met de snelheid waarmee je vooruit stapt

je gokt dat je inmiddels zo'n 500 stappen hebt gezet vanaf de grot

>>>

"dat kan 'n handig gegeven zijn om in te schatten hoe lang de wandeling terug zal duren"

net op het moment dat je je afvraagt of je nog wat eetbaars tegen zult komen, zie je in de verte wat planten met vruchten eraan

dit keer zijn ze blauw

je bent wat terughoudend, maar tóch zal je iets moeten vinden als je het hier een tijdje uit moet zien te houden

je plukt een handjevol blauwe vruchten

ze zijn per stuk zo groot als een kleine knikker, en ook redelijk taai

je kunt er dus aardig wat in je pak stoppen zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze knappen

ondanks je ervaringen met de gele, waag je het hiermee ook om er een klein hapje van te nemen

dit keer is de smaak wat zout en bitter, het best te omschrijvingen als de bij iedereen welbekende smaak van likken aan enkele dagen ongewassen zweetvoeten

je wacht af of er iets gaat gebeuren...

@knuppelbeer Er gaat niets boven het likken aan enkele dagen ongewassen zweetvoeten. 😬

@hvangalen vooral die hielen