Show newer
rotenotes

[Marx's Capital TOC](rotenotes.neocities.org/)
[Reading Marx’s Capital | social and political theory](volontegenerale.wordpress.com/)

[translate in english and expand on "η υπεραξία και το κερδος δεν απλα οικονομικο-φιλοσοφικες εννοιες' εχουν και μαθηματικη σχεση μεταξυ τους.... κερδος = υπεραξία / μεταβλητο κεφαλαιο(μισθοι που αγοραζουν δημιουργουσα αξια αρα και υπεραξια ζωντανη εργατικη ικανοτητα ή δυναμη) και σταθερο κεφαλαιο (αντικειμενοποιημενη/νεκρη εργασια)"
ChatGPT

The term "η υπεραξία και το κέρδος δεν απλά είναι οικονομικο-φιλοσοφικές έννοιες" translates to "surplus value and profit are not just economic-philosophical concepts."

The statement goes on to establish a mathematical relationship between these concepts: "κέρδος = υπεραξία / μεταβλητό κεφάλαιο (μισθοί που αγοράζουν δημιουργούν δημιουργική αξία, άρα και υπεραξία, ζωντανή εργατική ικανότητα ή δύναμη) και σταθερό κεφάλαιο (αντικειμενοποιημένη/νεκρή εργασία)."

In English, this can be expanded as follows:

"The concepts of surplus value and profit extend beyond mere economic and philosophical notions. They can be understood through a mathematical relationship: profit equals surplus value divided by variable capital (wages that purchase productive labor, hence generating surplus value from living labor power or capability), and constant capital (objectified/dead labor)."

This statement highlights the interconnectedness of economic and philosophical ideas with mathematical formulations, emphasizing the intricate relationship between labor, value creation, and profitability. It underscores the importance of recognizing the mathematical underpinnings of economic concepts for a more comprehensive understanding of their implications.]

[translate in english and write an essay in english for "στον 1ο τομο του Κεφαλαιου αντικειμενο ειναι η παραγωγη υπεραξιας . στο 2ο τομο ειναι η πραγματοποίση της υπεραξίας στην κυκλοφορια (των εμπορευματων). στον 3ο τομο ειναι η κατανομη της υπεραξίας: σε (βιομηχανικο/εμπορικο) κερδος, σε τοκο (επι καποιου κεφαλαιου: παραγωγικου (profit of enterprise) η/και χρηματικου: interest), σε γαιοπροσοδο (rent) ....πριν απο αυτο βρισκεται η μετατροπη της υπεραξίας σε κερδος και των αξιων σε τιμες παραγωγης (prices of production): μεσω αυτης της μετατροπης κρυβεται η εκμεταλλευτικη σχεση, γιατι ετσι το κερδος φαινεται να προκύπτει τοσο απο το μεταβλητο οσο και απο το σταθερο κεφαλαιο, κατι που παιρνει την πιο μυστικοποιμενη μορφη της υπεραξίας στον τοκο (interest: Χρήμα-Χρήμα’ με Χ’>Χ) (οπου η διαμεσολαβηση απο την παραγωγικη εργασια [Εργατικη δύναμη/Μεσα παραγωγης / Εμπορευματων (Χ-Ε-Χ’)] στη διαδικασια αξιοποιησης του κεφαλαιου εχει χαθει)”
ChatGPT

Title: Marx's Analysis of Surplus Value and Capital Circulation

In the first volume of "Capital," Karl Marx delves into the fundamental concept of surplus value production. He meticulously dissects the process through which capital accumulates, revealing the intricate dynamics underlying capitalist economies. Moving forward to the second volume, Marx shifts his focus towards the realization of surplus value within the sphere of circulation, predominantly within the realm of commodities.

The third volume marks a crucial juncture in Marx's exploration, as it centers on the distribution of surplus value. This distribution occurs across various channels, including industrial and commercial profits, interest on capital (both productive, categorized as profit of enterprise, and monetary, recognized as interest), and land rent. These distinct avenues elucidate the multifaceted nature of surplus value's dispersion within the capitalist system.

Preceding this comprehensive analysis is the transformation of surplus value into profit and the conversion of values into production prices. Concealed within this transformation lies the exploitative relationship inherent in capitalist production. This transformation is pivotal in understanding the obscured form of surplus value, particularly in relation to interest.

Interest, represented as (Χ-Χ' with Χ'>Χ), encapsulates a critical aspect of this process. It signifies a departure from the direct involvement of productive labor (Labor Power / Means of Production / Commodities) in the capital utilization process. This shift highlights the evolution from a labor-centric production model to a more financially driven system.

Marx's exposition on these intricate stages provides a profound insight into the inner workings of capitalist economies. The transformation of surplus value into profit, and subsequently into interest, exemplifies the nuanced dynamics of exploitation within this economic framework. By unraveling these layers, Marx sheds light on the mechanisms that perpetuate the accumulation of capital and the perpetuation of class-based disparities.

In conclusion, Marx's trilogy of "Capital" offers a comprehensive framework for understanding the generation, realization, and distribution of surplus value within capitalist economies. The conversion of surplus value into profit and production prices unveils the veiled dimensions of exploitation, with interest serving as a critical intermediary. Through this meticulous analysis, Marx provides invaluable insights into the functioning of capitalist systems, contributing significantly to economic and philosophical discourse.]

Artwork: The Misers, by Q. Matsys (getty.edu/art/collection/objec)
1858
Caldesi & Montecchi (British, active 1850s)

Photograph of "The Misers," a painting by a follower of Marinus van Reymerswaele, but had at times been attributed to Quinten Metsys. The painting depicts two men, one of whom is pointing at a ledger in which his colleague is writing. Their wealth is represented by their rich clothing, as well as through the gold coins and jewelry on the table in front of them.

0
rotenotes

[ in
ChatGPT

In Johann Gottlieb Fichte's philosophy, the concept of "Anstoss" holds a significant place. Fichte uses this term to describe a foundational moment or initial resistance that is necessary for the self to become aware of itself and to differentiate itself from the external world. It's a pivotal concept in Fichte's development of his theory of subjective idealism.

Here's a more detailed explanation:

Subjective Idealism:

Fichte is known for his development of subjective idealism, which is a branch of German Idealism. Subjective idealism posits that the mind or the self is the ultimate reality, and it is through the self's activity that the external world is constructed. In this view, the external world is a product of the self's mental activity.

Anstoss:

In Fichte's philosophy, "Anstoss" refers to the initial resistance or opposition that the self encounters when it attempts to assert its own existence. It is a moment of conflict or contradiction that arises when the self, in its striving for self-awareness and self-assertion, encounters something that resists or challenges it.

This initial resistance is crucial for the self to become aware of itself as distinct from the external world. It is through this resistance that the self is able to differentiate itself and recognize its own existence.

Role of Anstoss:

Anstoss is a foundational concept in Fichte's philosophy because it marks the starting point of self-consciousness and the process of self-realization. Without this initial resistance, the self would not have the impetus to reflect on its own existence and develop an awareness of itself as an independent entity.

The encounter with Anstoss leads to a process of reflection and self-assertion, where the self seeks to overcome the resistance and establish its own identity. This ongoing process of self-assertion and self-realization forms the basis of Fichte's philosophy.

Overall, Anstoss in Fichte's philosophy plays a crucial role in the development of self-consciousness and subjective idealism, providing the impetus for the self to recognize and assert its own existence.
](chat.openai.com/)

[Let's illustrate Fichte's concept of "Anstoss" with a simple example:

Imagine a young child who is just beginning to develop a sense of self-awareness. Up to this point, the child has been primarily experiencing the world through sensory perceptions without a clear sense of self. Now, the child starts to recognize themselves as a separate individual.

1. *The Child (the "I"):* This is the subject or self in Fichte's philosophy. It represents the young child's emerging sense of self-awareness.

2. *The World (the "not-I"):* This is everything external to the child—the people, objects, and events in the child's environment.

Now, consider a situation where the child reaches out to grab a toy:

- *Desire for the Toy:* The child wants to play with a particular toy. This desire arises from the child's sense of self (the "I").

- *Encountering Resistance (Anstoss):* As the child tries to grab the toy, they encounter resistance. Maybe the toy is out of reach, or another child is holding it. This resistance is the "Anstoss" in Fichte's philosophy—the initial check or opposition that the self (the "I") encounters from the external world (the "not-I").

- *Self-Awareness Develops:* It's precisely because of this resistance that the child becomes more aware of themselves as a separate individual. They realize that there is something distinct from themselves—the world—that can oppose their desires. This awareness is a crucial step in the development of self-consciousness.

- *Response to Resistance:* In response to the resistance, the child may try to reach harder for the toy or negotiate with the other child. They take action to overcome the initial check (Anstoss) and achieve their goal.

In this scenario, the concept of "Anstoss" is evident as the child's self-awareness emerges through the encounter with resistance from the external world. The opposition or check from the external world serves as a catalyst for the child's self-consciousness and the recognition of their own individuality. Fichte's philosophy is concerned with how the self navigates and transcends such resistance to establish its own existence and freedom.]

Artwork: [George
Both Members of This Club, 1909

Medium
oil on canvas
Dimensions
overall: 115 x 160.5 cm (45 1/4 x 63 3/16 in.)
framed: 133 x 177.8 cm (52 3/8 x 70 in.)

Credit Line
Chester Dale Collection

Accession Number
1944.13.1

Artists / Makers
George Bellows (painter) American, 1882 - 1925

Use
This image is in the public domain.
](nga.gov/collection/art-object-)

0
rotenotes

“A map of the world that does not include is not worth even glancing at, for it leaves out the one country at which Humanity is always landing. And when Humanity lands there, it looks out, and, seeing a better country, sets sail. Progress is the realisation of Utopias.”
― Oscar , The Soul of Man Under Socialism

Artwork: [Arnold - Isle of the Dead: "Basel" version, 1880](en.wikipedia.org/wiki/Isle_of_)

0
rotenotes

“Yesterday This Day’s Madness did prepare;
To-morrow’s Silence, Triumph, or Despair:
Drink! for you know not whence you came, nor why:
Drink! for you know not why you go, nor where.”
― Omar

Artwork: [A Bacchanalian Revel before a Term
Nicolas (1594–1665)
The National Gallery, London ](kultura.art/artworks/9617/a-ba)

0
rotenotes

“Tis but a day we sojourn here below,
And all the gain we get is grief and woe,
Then, leaving our life’s riddles all unsolved,
And burdened with regrets, we have to go.”
― Omar , Rubaiyat

Artwork: [The Dance of Death (1493) by Michael , from the Nuremberg Chronicle of Hartmann Schedel](en.wikipedia.org/wiki/Danse_Ma)

0
rotenotes

0
rotenotes

0
rotenotes

0
rotenotes

“ is the universal, self-constituted value of all things. Hence it has robbed the whole world… of its proper value. Money is the alienated essence of man’s labour and life, and this alien essence dominates him as he worships it.”
― Karl , On the Jewish Question

Artwork: [Marinus van : The Money Changer and His Wife or The Banker and His Wife](en.m.wikipedia.org/wiki/File:M)

0
rotenotes

[Monthly Review | Albert - Why ?](monthlyreview.org/2009/05/01/w)

[Αλβέρτου «Γιατί » | Erodotos Weblog](erodotos.wordpress.com/2010/02)

0
rotenotes

Τόπος Γέννησης: Γη
Φυλή: Ανθρώπινη
Πολιτική: Ελευθερία
Θρησκεία: Αγάπη

0
rotenotes

order maximization of

0
rotenotes

"The disdain to conceal their views and aims. They openly declare that their ends can be attained only by the forcible overthrow of all existing social conditions. Let the ruling classes tremble at a Communistic . The have nothing to lose but their . They have a world to win. Working men of all countries, ."

—Karl and Friedrich , of the Party, English edition of 1888

0
rotenotes

Γκραβούρα: Ο Ροβινσώνας Κρούσος και ο Παρασκευάς.

[FRIEDRICH .

Ο ρόλος της στην .

Στις πρωτόγονες κοινότητες με την κοινή ιδιοκτησία της γης η δουλεία ή δεν παρουσιάζεται καθόλου ή παίζει απλά έναν πολύ δευτερεύοντα ρόλο...

Όταν η Ρώμη έγινε "παγκόσμια πόλη" και η ιδιοχτησία της γης στην Ιταλία περνούσε όλο και περισσότερο στα χέρια μιας ολιγάριθμης τάξης ιδιοκτητών, τότε ο πληθυσμός των αγροτών εκτοπίζεται από έναν πληθυσμό δούλων...

Αν η αναλογία του ελεύθερου πληθυσμού συγκριτικά με τους δούλους ήταν ένας στους δέκα, τότε για να συμβεί κάτι παρόμοιο θα χρειαζόταν κάτι παραπάνω απ΄τη "βία", δηλαδή μια πολύ ανεπτυγμένη χειροτεχνία και βιοτεχνία καθώς κι ένα εκτεταμένο εμπόριο.

Η βία είναι το μόνο μέσο, ενώ αντίθετα το οικονομικό όφελος είναι ο σκοπός.

Κι όσο πιο "θεμελιακός" είναι ο σκοπός ... τόσο πιο θεμελιακή είναι στην ιστορία η οικονομική πλευρά της σχέσης απέναντι στην αντίστοιχη πολιτική.

Η βία δεν είναι μια απλή πράξη βούλησης, αλλά απαιτεί, προκαταβολικά, για να μπορέσει να ασκηθεί, πολύ ρεαλιστικές προϋποθέσεις, συγκεκριμένα εργαλεία, που ανάμεσά τους το πιο τέλειο απ' αυτά καταργεί το λιγότερο τέλειο -που, μιλώντας χωρίς περιστροφές, τ' αποκαλούμε όπλα- και συνεπώς με μια λέξη η νίκη της βίας στηρίζεται στην παραγωγή όπλων κι αυτή, πάλι με τη σειρά της, στην παραγωγή γενικά δηλαδή ... στην "οικονομική δύναμη" και στην "οικονομική πραγματικότητα", στα υλικά μέσα που έχουν τεθεί στη διάθεση της βίας.

Η βία όμως δεν μπορεί να φτιάξει χρήμα.

Το χρήμα πρέπει να το προμηθευόμαστε με τη βοήθεια της οικονομικής παραγωγής η βία καθορίζεται λοιπόν από και πάλι από την οικονομική πραγματικότητα, που της προμηθεύει τα μέσα για να εξοπλιστεί και να συντηρήσει τα εργαλεία της.

Εξοπλισμός, συγκρότηση, οργάνωση, τακτική και στρατηγική εξαρτιόνται πρώτ' απ' όλα απ' την εκάστοτε στάθμη της παραγωγής και των επικοινωνιών.

Οι αγγλικές επιχειρήσεις, δημιούργημα της νέας μεγάλης βιομηχανίας, συνέτριψαν τον Ναπολέοντα.
](facebook.com/photo/?fbid=64111)

0
rotenotes

para

for

0
rotenotes

“«Την " των " την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των ". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται».”

― Μαξίμ

0
rotenotes

0
rotenotes

Φ. /

### Ή εξέλιξη του σοσιαλισμού από την ουτοπία στην επιστήμη

[...] Ό κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, μετατρέποντας όλο καί πιό πολύ τή μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού σέ προλετάριους, δημιουργεί τή δύναμη εκείνη, πού αναγκάζεται νά πραγματοποιήσει αυτή τήν ανατροπή, άν δε θέλει ν' αφανιστεί. Ό καπιταλισμός, ωθώντας όλο καί πιό πολύ τά πράγματα πρός μιά μετατροπή των μεγάλων κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής σέ κρατική ιδιοκτησία, δείχνει μόνος του τό δρόμο γιά τήν πραγμάτωση τής άνατροπής. Τό προλεταριάτο παίρνει τήν κρατική εξουσία καί μετατρέπει τά μέσα παραγωγής πρώτα σέ κρατική ιδιοκτησία. Έτσι, όμως, τό προλεταριάτο αυτοκαταργείται, έτσι καταργεί όλες τίς ταξικές διαφορές καί άντιθέσεις καί μαζί τους καί τό κράτος ώς κράτος. "Ισαμε σήμερα, ή κοινωνία πού κινείται μέσα σέ ταξικές άντιθέσεις, χρειαζόταν τό κράτος, δηλαδή μιά οργάνωση, πού τήν είχε στά χέρια της ή κάθε έκμεταλλεύτρια τάξη γιά νά διατηρεί τούς έξωτερικούς της όρους παραγωγής, συνεπώς γιά νά διατηρεί κυρίως τή βίαιη συγκράτηση τής έκμεταλλευόμενης τάξης μέσα στούς όρους καταπίεσης πού καθορίζονται άπ' τόν δοσμένο τρόπο παραγωγής (δουλεία, δουλοπαροικία ή φεουδαρχία, μισθωτή έργασία). Τό κράτος ήταν ό έπίσημος εκπρόσωπος όλης τής κοινωνίας, ή ένο-ποίησή της σ' ένα όρατό σώμα. Ήταν όμως τέτοιο, μόνο έφ' όσον άποτελοΰσε κράτος τής τάξης έκείνης, πού, γιά τήν εποχή της, έκπροσωποϋσε όλη τήν κοινωνία : στήν αρχαιότητα κράτος των πολιτών-δουλοκτητών, στό μεσαίωνα των εύγενών-φεουδαρχών,
481
31
στην εποχή μας κράτος τής αστικής τάξης. Όταν, τελικά, τό κράτος θά γίνει πράγματι εκπρόσωπος όλης τής κοινωνίας, τότε, από μόνο του θά αποβεί περιττό. 5 Από τή στιγμή πού δέ θά υπάρχουν πιά κοινωνικές τάξεις, ώστε νά χρειάζεται νά τίς κρατά κανείς καταπιεσμένες, από τή στιγμή πού, μαζί μέ τήν ταξική κυριαρχία καί τόν αγώνα γιά τήν επιβίωση, ό όποιος οφείλεται στήν ϊσαμε τώρα αναρχία τής παραγωγής, θά βγουν άπ' τή μέση καί οί συγκρούσεις καί οί ακρότητες πού είναι απόρροια αύτοϋ του αγώνα, από τή στιγμή έκείνη παύει νά υπάρχει τό άντικείμενο καταπίεσης, πράγμα πού καθιστούσε αναγκαία μιά ιδιαίτερη καταπιεστική δύναμη, τό κράτος. Ή πρώτη πράξη, μέ τήν οποία τό κράτος έμφανίζεται ώς πραγματικός έκπρόσωπος όλης τής κοινωνίας, —ή ανάληψη τής ευθύνης των μέσων παραγωγής έν ονόματι τής κοινωνίας — είναι ταυτόχρονα καί ή τελευταία αυθύπαρκτη πράξη πού αναλαμβάνει ώς κράτος. Ή επέμβαση μιας κρατικής έξουσίας στίς κοινωνικές σχέσεις θά γίνεται περιττή στόν έναν τομέα μετά τόν άλλον καί τότε άπό μόνη της πέφτει σέ νάρκη. Τή διακυβέρνηση προσώπων τήν άντικαθιστά ή διαχείριση πραγμάτων καί ή διεύθυνση παραγωγικών λειτουργιών. Τό κράτος δέν «καταργείται», απονεκρώνεται. Μ' αύτό τό πνεύμα πρέπει νά αξιολογηθεί ό όρος «έλεύθερο λαϊκό κράτος»275, τόσο άπ' τήν άποψη ότι άποτελει ένα παροδικό προπαγανδιστικό προκάλυμμα, όσο κι άπ' τήν άποψη ότι είναι έπιστημονικά άτελής. Μ1 αύτό τό πνεύμα πρέπει νά άξιολογήσουμε τήν άξίωση των λεγόμενων άναρχικών νά καταργηθεί τό κράτος άπ1 τή μιά μέρα στήν άλλη.
'Από τότε πού ό κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής έκανε τήν έμφάνισή του στό προσκήνιο τής ιστορίας, μεμονωμένα πρόσωπα ή καί ολόκληρες αιρέσεις πρόβαλαν, συχνά μέ τρόπο λίγο-πολύ συγκεχυμένο, ώς ιδεώδες του μέλλοντος τή μεταβίβαση όλων των μέσων παραγωγής στήν κυριότητα τής κοινωνίας. 'Αλλά αύτό θά γίνει έφικτό, θά γίνει ιστορικά άναγκαΐο μόνον όταν θά υπάρξουν οί πραγματικοί όροι γιά τήν ύλοποίη-σή του. "Οπως καί κάθε άλλη κοινωνική πρόοδος, ή μεταβίβαση αύτή μπορεί νά πραγματοποιηθεί όχι άπλώς μέ τήν επίγνωση του ότι ή ύπαρξη τάξεων άντιβαίνει στή δικαιοσύνη, στήν ίσό-
482
τητα κλπ., όχι άπλώς μέ τήν πρόθεση νά καταργηθούν οί τάξεις, αλλά μέ ορισμένους οικονομικούς όρους. Ό διαχωρισμός της κοινωνίας σέ τάξη εκμεταλλευτική καί τάξη εκμεταλλευόμενη, σε τάξη κυρίαρχη καί τάξη καταπιεζόμενη, ήταν τό αναγκαίο επακόλουθο του προγενέστερου χαμηλού βαθμού ανάπτυξης τής παραγωγής. Όσο τό σύνολο του κοινωνικού έργου αποφέρει ένα έσοδο, πού μόλις υπερκαλύπτει τά έντελώς αναγκαία γιά μιά μίζερη διαβίωση του συνόλου, όσο δηλαδή ή εργασία απορροφά όλον ή σχεδόν όλον τό χρόνο τής μεγάλης πλειοψηφίας των μελών τής κοινωνίας, τόσο ή κοινωνία αύτή είναι αναγκαστικά χωρισμένη σέ τάξεις. Πλάι στή μεγάλη πλειοψηφία, πού είναι ταγμένη αποκλειστικά στή δουλειά, διαμορφώνεται μιά τάξη απαλλαγμένη από άμεση παραγωγική εργασία, πού άσχολεΐται μέ τίς κοινές υποθέσεις τής κοινωνίας : διεύθυνση τής εργασίας, ύποθέσεις του κράτους, Δικαιοσύνη, επιστήμες, τέχνες κλπ.

[...] Προλεταριακή επανάσταση, λύση τών άντιφάσεων : τό προλεταριάτο παίρνει στά χέρια του τήν κρατική εξουσία καί μέ τή δύναμη αύτής τής εξουσίας μετατρέπει σέ ιδιοκτησία του δημοσίου τά κοινωνικά μέσα παραγωγής, πού έφυγαν άπ' τά χέρια τής άστικής τάξηε. Μ' αύτή τήν πράξη, άφαιρεΐ άπ' τά μέσα παραγωγής τήν ιδιότητα πού είχαν ως τώρα νά λειτουργούν ώς κεφάλαιο καί άποδίδει πλήρη ελευθερία άνάπτυξης του κοινωνικού χαρακτήρα τους. Τότε πιά γίνεται δυνατό νά βασίζεται ή κοινωνική παραγωγή σ' ένα προεπεξεργασμένο σχέδιο. Ή εξέλιξη τής παραγωγής μετατρέπει σέ άναχρονισμό τήν παραπέρα ύπαρξη διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Στό βαθμό πού θά εξαλείφεται ή άναρχία τής κοινωνικής παραγωγής, θά πέφτει σέ νάρκη καί ή πολιτική εξουσία του κράτους. Τελικά, οί άνθρωποι γίνονται άφεντικά στή διάπλαση τής κοινωνικής ζωής τους καί, συνάμα, άφεντικά στή φύση, άφεντικά του εαυτού τους, γίνονται ελεύθεροι.

Ή ιστορική άποστολή του σύγχρονου προλεταριάτου είναι νά επιτελέσει αύτή τήν κοσμοσωτήρια άπελευθερωτική πράξη. Χρέος τής θεωρητικής έκφρασης του προλεταριακού κινήματος, του επιστημονικού σοσιαλισμού, είναι νά διερευνήσει τούς ιστορικούς όρους καί, συνεπώς, τήν ϊδιατή φύση αύτής τής κοσμοσω-
483
τήριας απελευθερωτικής πράξης κι έτσι νά κάνει τήν τάξη, πού σήμερα καταπιέζεται καί προορίζεται γιά δράση, νά συνειδητοποιήσει τούς δρους καί τή φύση τής δράσης της.
Κ. ΜΑΡΞ - Φ. , "Απαντα, τόμ. 19, σελ. 223-224.
484

0
rotenotes
0
rotenotes

-

0
Show older

marx

28

communism

16

anarchism

15

engels

10

anarchy

7

solidarity

5

husserl

5

malatesta

3

philosophy

2

kropotkin

1
Qoto Mastodon

QOTO: Question Others to Teach Ourselves
An inclusive, Academic Freedom, instance
All cultures welcome.
Hate speech and harassment strictly forbidden.

Trending now

Resources

Developers

What is Mastodon?

qoto.org

More…

v3.5.19-qoto · Privacy policy