rotenotes @rotenotes@qoto.org

«Η #υλιστική αντίληψη της ιστορίας ξεκινά από την πρόταση ότι η παραγωγή των μέσων για την υποστήριξη της ανθρώπινης ζωής και, δίπλα στην παραγωγή, η ανταλλαγή των παραγόμενων πραγμάτων, είναι η βάση κάθε κοινωνικής δομής' ότι σε κάθε κοινωνία που έχει εμφανιστεί στην ιστορία, ο τρόπος με τον οποίο διανέμεται ο πλούτος και η κοινωνία χωρίζεται σε τάξεις εξαρτάται από το τι παράγεται, πώς παράγεται και πώς ανταλλάσσονται τα προϊόντα».

“The #materialist conception of history starts from the proposition that the production of the means to support human life and, next to production, the exchange of things produced, is the basis of all social structure; that in every society that has appeared in history, the manner in which wealth is distributed and society divided into classes or orders is dependent upon what is produced, how it is produced, and how the products are exchanged.”

― Friedrich #Engels, Socialism: Utopian and Scientific

"The #Communists disdain to conceal their views and aims. They openly declare that their ends can be attained only by the forcible overthrow of all existing social conditions. Let the ruling classes tremble at a Communistic #revolution. The #proletarians have nothing to lose but their #chains. They have a world to win. Working men of all countries, #unite."

—Karl #Marx and Friedrich #Engels, #Manifesto of the #Communist Party, English edition of 1888

Γκραβούρα: Ο Ροβινσώνας Κρούσος και ο Παρασκευάς.

[FRIEDRICH #ENGELS.

Ο ρόλος της #βίας στην #ιστορία.

Στις πρωτόγονες κοινότητες με την κοινή ιδιοκτησία της γης η δουλεία ή δεν παρουσιάζεται καθόλου ή παίζει απλά έναν πολύ δευτερεύοντα ρόλο...

Όταν η Ρώμη έγινε "παγκόσμια πόλη" και η ιδιοχτησία της γης στην Ιταλία περνούσε όλο και περισσότερο στα χέρια μιας ολιγάριθμης τάξης ιδιοκτητών, τότε ο πληθυσμός των αγροτών εκτοπίζεται από έναν πληθυσμό δούλων...

Αν η αναλογία του ελεύθερου πληθυσμού συγκριτικά με τους δούλους ήταν ένας στους δέκα, τότε για να συμβεί κάτι παρόμοιο θα χρειαζόταν κάτι παραπάνω απ΄τη "βία", δηλαδή μια πολύ ανεπτυγμένη χειροτεχνία και βιοτεχνία καθώς κι ένα εκτεταμένο εμπόριο.

Η βία είναι το μόνο μέσο, ενώ αντίθετα το οικονομικό όφελος είναι ο σκοπός.

Κι όσο πιο "θεμελιακός" είναι ο σκοπός ... τόσο πιο θεμελιακή είναι στην ιστορία η οικονομική πλευρά της σχέσης απέναντι στην αντίστοιχη πολιτική.

Η βία δεν είναι μια απλή πράξη βούλησης, αλλά απαιτεί, προκαταβολικά, για να μπορέσει να ασκηθεί, πολύ ρεαλιστικές προϋποθέσεις, συγκεκριμένα εργαλεία, που ανάμεσά τους το πιο τέλειο απ' αυτά καταργεί το λιγότερο τέλειο -που, μιλώντας χωρίς περιστροφές, τ' αποκαλούμε όπλα- και συνεπώς με μια λέξη η νίκη της βίας στηρίζεται στην παραγωγή όπλων κι αυτή, πάλι με τη σειρά της, στην παραγωγή γενικά δηλαδή ... στην "οικονομική δύναμη" και στην "οικονομική πραγματικότητα", στα υλικά μέσα που έχουν τεθεί στη διάθεση της βίας.

Η βία όμως δεν μπορεί να φτιάξει χρήμα.

Το χρήμα πρέπει να το προμηθευόμαστε με τη βοήθεια της οικονομικής παραγωγής η βία καθορίζεται λοιπόν από και πάλι από την οικονομική πραγματικότητα, που της προμηθεύει τα μέσα για να εξοπλιστεί και να συντηρήσει τα εργαλεία της.

Εξοπλισμός, συγκρότηση, οργάνωση, τακτική και στρατηγική εξαρτιόνται πρώτ' απ' όλα απ' την εκάστοτε στάθμη της παραγωγής και των επικοινωνιών.

Οι αγγλικές επιχειρήσεις, δημιούργημα της νέας μεγάλης βιομηχανίας, συνέτριψαν τον Ναπολέοντα.
](https://www.facebook.com/photo/?fbid=6411174705678741&set=a.176185615844379)

#violence #economy #production #money

[One of the most prominent biologists and important popularizers of science of the 20th century, J.B.S. #Haldane writes the preface to #Engels’ ‘Dialectics of Nature’ on its first English-language publication.
‘Preface to Engels’ Dialectics of Nature’ by J.B.S. Haldane. International Publishers, New York, 1940. ](https://revolutionsnewsstand.com/2023/09/27/preface-to-engels-dialectics-of-nature-by-j-b-s-haldane-international-publishers-new-york-1940/?blogid=210774044&blogsub=confirmed)

Friedrich #Engels, “Ο Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας”

Καμία φιλοσοφική θέση δεν προκάλεσε τόσο πολύ τις ευχαριστίες μυωπικών κυβερνήσεων και την οργή εξίσου μυωπικών φιλελεύθερων, όσο η περίφημη θέση του #Χέγκελ: “Ό,τι είναι πραγματικό, είναι λογικό, και ό,τι είναι λογικό, είναι πραγματικό”. Και αυτό γιατί έτσι δικαιωνόταν ολοφάνερα καθετί που υπάρχει και ευλογούνταν φιλοσοφικά ο δεσποτισμός, το αστυνομικό κράτος, η δικαστική αυθαιρεσία της αυλής, η λογοκρισία. Κι έτσι την κατάλαβε ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο ΙΙΙ, έτσι την κατάλαβαν οι υπήκοοί του. Για τον Χέγκελ όμως, ό,τι υπάρχει, δεν είναι καθόλου οπωσδήποτε και πραγματικό. Η ιδιότητα της πραγματικότητας ανήκει μόνο σε ό,τι είναι ταυτόχρονα και αναγκαίο, “στην πορεία της ανάπτυξής της η πραγματικότητα αποδείχνεται ότι είναι η αναγκαιότητα”. Γι’ αυτό ο Χέγκελ σε καμιά περίπτωση δε θεωρεί οπωσδήποτε σαν πραγματικό ένα οποιοδήποτε κυβερνητικό μέτρο -ο ίδιος ο Χέγκελ αναφέρει σαν παράδειγμα “μια κάποια φορολογική διάταξη”. Ό,τι όμως είναι αναγκαίο, αποδείχνεται σε τελική ανάλυση και λογικό. Αν λοιπόν εφαρμοστεί στο τότε πρωσικό κράτος, η χεγκελιανή θέση τότε αυτό σημαίνει μονάχα ότι το κράτος αυτό είναι λογικό, είναι σύμφωνο με τη λογική, εφόσον είναι αναγκαίο. Κι αν ωστόσο μας φαίνεται κακό, εξακολουθεί όμως να υπάρχει, τότε η κακή κυβέρνηση βρίσκει τη δικαίωσή της και την εξήγησή της στο γεγονός ότι οι υπήκοοί της είναι κακοί. Οι τότε πρώσοι είχαν την κυβέρνηση που τους άξιζε.

Όμως, η πραγματικότητα κατά τον Χέγκελ δεν είναι καθόλου ιδιότητα, που ανήκει σε μια δοσμένη κοινωνική ή πολιτική κατάσταση πραγμάτων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και σε όλες τις εποχές. Αντίθετα. Η ρωμαϊκή δημοκρατία ήταν πραγματική, μα το ίδιο πραγματική ήταν κι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που την παραμέρισε. Η γαλλική μοναρχία το 1789, είχε γίνει τόσο μη πραγματική, δηλ. στερούνταν τόσο κάθε αναγκαιότητα, είχε γίνει τόσο παράλογη, που έπρεπε να καταστραφεί από τη μεγάλη Επανάσταση, για την οποία ο Χέγκελ μιλά πάντα με το μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Εδώ λοιπόν η μοναρχία ήταν το μη-πραγματικό, η επανάσταση το πραγματικό. Κι έτσι στην πορεία της εξέλιξης καθετί που ήταν πριν πραγματικό, γίνεται μη πραγματικό, χάνει την αναγκαιότητά του, το δικαίωμά του να υπάρχει, τη λογικότητά του. Στη θέση του πραγματικού που πεθαίνει, μπαίνει μια νέα, βιώσιμη πραγματικότητα -ειρηνική, όταν το παλιό είναι αρκετά συνετό και πεθαίνει χωρίς αντίσταση, με τη βία, αν το παλιό εναντιωθεί σ’ αυτή την αναγκαιότητα. Κι έτσι η χεγκελιανή θέση μετατρέπεται σε αντίθετό της με βάση την ίδια τη χεγκελιανή διαλεχτική: ό,τι είναι πραγματικό στην περιοχή της ανθρώπινης ιστορίας, γίνεται με τον καιρό παράλογο, είναι λοιπόν κιόλας από τον προορισμό του παράλογο, είναι από τα πριν μολυσμένο με παραλογισμό. Κι ό,τι είναι λογικό στα κεφάλια των ανθρώπων, προορίζεται να γίνει πραγματικό, όσο κι αν αντιφάσκει στην πραγματικότητα, που υπάρχει φαινομενικά. Η θέση για τη λογικότητα κάθε πραγματικού, σύμφωνα με όλους τους κανόνες της χεγκελιανής μεθόδου σκέψης, μετατρέπεται στην άλλη θέση: ό,τι υπάρχει αξίζει να καταστραφεί.

[write an essay for the following thoughts:

“Στην #αναρχία δε θα φτάσουμε ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Στην αναρχία θα πορευόμαστε σήμερα, αύριο και για πάντα.”

— Errico #Malatesta

“#Communism is for us not a state of affairs which is to be established , an ideal to which reality [will] have to adjust itself. We call communism the real movement which abolishes the present state of things. The conditions of this movement result from the premises now in existence.”

— Friedrich #Engels & Karl #Marx - The German Ideology, 1845

Σήμερα η αναρχία είναι θυμός, θανάσιμο μίσος και αιώνιος πόλεμος ενάντια σε όλους τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές που υπάρχουν πάνω στη γη• είναι η απαράγραπτη διεκδίκηση των καταπιεσμένων, είναι το σύμφωνο συμμαχίας τους, η πολεμική κραυγή τους˗ ανελέητος πόλεμος όσο στη γη θα υπάρχει ακόμα έστω και ένα αφεντικό, έστω και ένας εκμεταλλευτής. Αναρχία σημαίνει ακατάπαυστη, αδιάκοπη εξέγερση, ενάντια σε κάθε κατεστημένη τάξη• πόλεμος ενάντια σε κάθε κρατική αρχή, που διεξάγεται με όλους τους δυνατούς τρόπους και με όλες τις δυνατές μορφές: με το γραπτό λόγο και κάθε άλλο μέσο έκφρασης, με τις πράξεις περιφρόνησης και εχθρότητας και προπάντων με τα όπλα.

— Είναι από το κείμενο του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Κάρλο #Καφιέρο “Επανάσταση”, Αναρχία και Κομμουνισμός.
ChatGPT

Title: The Everlasting Pursuit of Anarchy: A Call to Arms

Introduction:

The words of Errico Malatesta and Karl Marx, echoed through time, resonate as a clarion call for those who yearn for a world free from oppression and exploitation. They paint a vivid picture of the ceaseless struggle that defines the path to anarchy. In this essay, we delve into the essence of anarchy as an unyielding force, an unwavering commitment to the emancipation of the oppressed, and an unrelenting battle against all forms of tyranny.

I. Anarchy: A Battle Cry for the Oppressed:

Malatesta’s proclamation encapsulates the spirit of anarchy as an unquenchable fury, a lethal animosity, and an eternal warfare against oppressors and exploiters. It is the unscripted demand of the downtrodden, a covenant of solidarity among them, a war cry that endures as long as even a single master, even a single exploiter, exists on Earth. Anarchy signifies a relentless, uninterrupted uprising against every established order.

II. Anarchy: The Real Movement Towards Liberation:

Marx and Engels, in “The German Ideology,” challenge the notion of communism as a static ideal waiting to be realized. They define communism as a living, breathing movement that seeks to dismantle the prevailing status quo. This movement draws its energy from the current conditions and premises in existence. Anarchy aligns with this view, rejecting the notion of a distant utopia and emphasizing the urgency of immediate action.

III. Anarchy in Action:

Carlo Cafiero’s words emphasize that anarchy is not a passive philosophy but an active pursuit. It is a perpetual rebellion against entrenched power structures, conducted through every available means of expression, from the written word to acts of defiance and, above all, through arms. Anarchy demands a willingness to engage in all forms of struggle to dismantle the institutions of authority.

IV. The Everlasting Journey:

The journey towards anarchy is not confined to a specific era or generation. It transcends the limitations of time and space, encompassing the struggles of countless individuals who have dared to challenge the established norms. It is a legacy passed down through the ages, a torch carried by those who refuse to accept a world marred by hierarchy and exploitation.

Conclusion:

Errico Malatesta’s proclamation and the words of Marx, Engels, and Carlo Cafiero converge to form a powerful testament to the enduring spirit of anarchy. It is not a distant utopia, but a lived reality that demands relentless action. Anarchy is a commitment to the eternal battle against oppression, a call to arms that reverberates through time. Today, tomorrow, and forever, the pursuit of anarchy will continue, fueled by the unwavering determination of those who refuse to accept a world that perpetuates inequality and injustice.](https://chat.openai.com/c/ede80528-e60d-4024-acf1-ebd743985897)

Artwork: Diego Rivera - “Man at the Crossroads” (1934, destroyed):

#Κομμουνισμός - «μια ένωση στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός [ατόμου] είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».

— #Marx & #Engels, Manifesto (1848)

#Communism - “an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all.”

— #Marx & #Engels, Manifesto (1848)

Artwork: The celebration of the election of the #Commune, 28 March 1871

Description
Italiano: Proclamazione della Comune, Parigi, 28 marzo 1871
Date 1871
Source http://www.paperblog.fr/4317074/la-commune-proclamee-le-28-mars-1871/
Author Unknown author

#Communism - “an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all.”

— #Marx & #Engels, Manifesto (1848)

“Στην #αναρχία δε θα φτάσουμε ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Στην αναρχία θα πορευόμαστε σήμερα, αύριο και για πάντα.”

— Errico #Malatesta

“#Communism is for us not a state of affairs which is to be established , an ideal to which reality [will] have to adjust itself. We call communism the real movement which abolishes the present state of things. The conditions of this movement result from the premises now in existence.”

— Friedrich #Engels & Karl #Marx - The German Ideology, 1845

Σήμερα η αναρχία είναι θυμός, θανάσιμο μίσος και αιώνιος πόλεμος ενάντια σε όλους τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές που υπάρχουν πάνω στη γη• είναι η απαράγραπτη διεκδίκηση των καταπιεσμένων, είναι το σύμφωνο συμμαχίας τους, η πολεμική κραυγή τους˗ ανελέητος πόλεμος όσο στη γη θα υπάρχει ακόμα έστω και ένα αφεντικό, έστω και ένας εκμεταλλευτής. Αναρχία σημαίνει ακατάπαυστη, αδιάκοπη εξέγερση, ενάντια σε κάθε κατεστημένη τάξη• πόλεμος ενάντια σε κάθε κρατική αρχή, που διεξάγεται με όλους τους δυνατούς τρόπους και με όλες τις δυνατές μορφές: με το γραπτό λόγο και κάθε άλλο μέσο έκφρασης, με τις πράξεις περιφρόνησης και εχθρότητας και προπάντων με τα όπλα.

— Είναι από το κείμενο του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Κάρλο #Καφιέρο “Επανάσταση”, Αναρχία και Κομμουνισμός.