critique of political economy
Frontispiece and title page of an edition of Rousseau's Discourse on Inequality (1754), published by Marc-Michel Rey in 1755 in Holland. ( THE first man who, having enclosed a piece of ground, bethought himself of saying This is mine, and found people simple enough to believe him, was the real founder of civil society. From how many crimes, wars and murders, from how many horrors and misfortunes might not any one have saved mankind, by…
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/24/critique-of-political-economy/
«Δεκαεπτά τρομερές μέρες»: Η Έμμα #Γκόλντμαν για την εξέγερση της #Κρονστάνδης
English URL:
[“Seventeen dreadful days”: Emma #Goldman on the #Kronstadt #Rebellion](https://roarmag.org/essays/seventeen-dreadful-days-emma-goldman-on-the-kronstadt-rebellion/)
Παρά τις προσπάθειές της να διευκολύνει μια ειρηνική έκβαση, η ανελέητη
καταστολή του Κόκκινου Στρατού της εξέγερσης οδήγησε στην οριστική ρήξη της
Γκόλντμαν με τους μπολσεβίκους.
Την 1η Μαρτίου 1921, μια συνέλευση πολιτών στην Κρονστάνδη ενέκρινε το
Ψήφισμα Petropavlovsk που απαριθούσε 15 αιτήματα προς την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων
στην Πετρούπολη. Αυτή η ημερομηνία σηματοδοτεί την έναρξη της εξέγερσης της Κρονστάνδης
στην οποία ναύτες, στρατιώτες και πολίτες πήραν θέση εναντίον της
δημαγωγίας των μπολσεβίκων στην εξουσία.
Για να τιμήσουμε την 100ή επέτειο της εξέγερσης του 1921,
αναδημοσιεύουμε την αφήγηση της Έμμα Γκόλντμαν για τα υλικά και τα ιδεολογικά
κίνητρα πίσω από αυτήν και τους προβληματισμούς της για την καταστολή της κυβέρνησης,
η οποία, κατά τα λεγόμενά της, «χαρακτηρίστηκε από αδίστακτη
αγριότητα» και την οδήγησε να σπάσει κάθε δεσμό με το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το κείμενο προέρχεται από το Goldman’s /My Further Disillusionment in
Russia/, που εκδόθηκε αρχικά το 1924, και συγκεντρώνει τις προσωπικές της
παρατηρήσεις και εμπειρίες της μεταεπαναστατικής Ρωσίας μεταξύ των
ετών 1920-1921.
roarmag.org
--------------------
Τον Φεβρουάριο του 1921, οι εργάτες πολλών εργοστασίων της Πετρούπολης
ξεκίνησαν απεργία. Ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά σκληρός και οι άνθρωποι της
πρωτεύουσας υπέφεραν έντονα από το κρύο, την πείνα και την εξάντληση. Ζήτησαν
αύξηση των μερίδων τροφίμων, κάποιων καυσίμων και ένδυσης. Τα
παράπονα των απεργών, που αγνοούνταν από τις αρχές, σύντομα
έλαβαν πολιτικό χαρακτήρα. Εδώ και εκεί εκφράστηκε επίσης ένα αίτημα
για τη Συντακτική Συνέλευση και το ελεύθερο εμπόριο. Η αποπειραθείσα
διαδήλωση των απεργών κατεστάλη, έχοντας η Κυβέρνηση κινητοποιήσει το
στρατιωτικό kursanti.^*
Η Λίζα Ζόριν, η οποία από όλους τους κομμουνιστές που είχα γνωρίσει, παρέμενε πιο κοντά
στο λαό, ήταν παρούσα στη διάλυση της διαδήλωσης. Μια γυναίκα
έγινε τόσο έξαλλη με τη βαρβαρότητα του στρατού που επιτέθηκε στη
Λίζα. Η τελευταία, πιστή στα προλεταριακά της ένστικτα, έσωσε τη γυναίκα
από τη σύλληψη και τη συνόδευσε στο σπίτι της. Εκεί βρήκε τις πιο απαίσιες
συνθήκες: σε ένα σκοτεινό και υγρό δωμάτιο ζούσε η οικογένεια ενός εργάτη,
τα έξι του παιδιά, ημίγυμνα στο τσουχτερό κρύο. Στη συνέχεια είπε η Λίζα
σε μένα: «Ένιωσα άρρωστη που σκέφτηκα ότι ήμουν στην Αστόρια». Αργότερα βγήκε
έξω.
Όταν οι ναύτες της Κρονστάνδης έμαθαν τι συνέβαινε στην Πετρούπολη
εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς στα οικονομικά και
επαναστατικά αιτήματα τους, αλλά αρνήθηκαν να υποστηρίξουν οποιαδήποτε έκκληση για την
Συντακτική Συνέλευση. Την 1η Μαρτίου οι ναύτες οργάνωσαν μαζική συγκέντρωση
στην Κρονστάνδη, στην οποία παρευρέθηκε και ο Πρόεδρος της Πανρωσικής
Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής, Καλίνιν (ο προεδρεύων της
Δημοκρατίας της Ρωσίας), ο Διοικητής του Φρουρίου της Κρονστάνδης, Κουζμίν και
ο Πρόεδρος του Σοβιέτ της Κρονστάνδης Βασίλιεφ.
Η συνεδρίαση, που πραγματοποιήθηκε εν γνώσει της Εκτελεστικής Επιτροπής του
Σοβιέτ της Κρονστάνδης, ψήφισε ένα ψήφισμα που εγκρίθηκε από τους ναύτες, τη
φρουρά και τη συγκέντρωση πολιτών 16.000 ατόμων. Οι Καλίνιν, Κουζμίν
και Βασίλιεφ μίλησαν ενάντια στο ψήφισμα, το οποίο αργότερα έγινε η βάση
της σύγκρουσης μεταξύ της Κρονστάνδης και της κυβέρνησης. Εξέφρασε το
λαϊκό αίτημα για Σοβιέτ εκλεγμένα από την ελεύθερη επιλογή του λαού.
Αξίζει να αναπαραχθεί πλήρως αυτό το έγγραφο, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης
να κρίνει τον αληθινό χαρακτήρα των αιτημάτων της Κρονστάνδης.
Το ψήφισμα λέει:
Αφού άκουσε την Έκθεση των Αντιπροσώπων που απέστειλε η Γενική
Συνέλευση Πληρωμάτων Πλοίων στην Πετρούπολη για διερεύνηση της κατάστασης
εκεί, Αποφάσισε:
1. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα σημερινά Σοβιέτ δεν εκφράζουν την
θέληση των εργατών και των αγροτών, να κηρύξει αμέσως νέες
εκλογές με μυστική ψηφοφορία, η προεκλογική εκστρατεία να έχει
πλήρη ελευθερία κινητοποίησης (agitation) μεταξύ των εργατών και των αγροτών.
2. Να καθιερωθεί η ελευθερία του λόγου και του τύπου για τους εργάτες και
τους αγρότες, για τους αναρχικούς και τα αριστερά σοσιαλιστικά κόμματα.
3. Να εξασφαλιστεί η ελευθερία του συνέρχεσθαι για τα εργατικά συνδικάτα και
τους αγροτικούς οργανισμούς’
4. Να συγκληθεί μια ακομμάτιστη Συνδιάσκεψη των εργατών,
των στρατιωτών και ναυτών του Κόκκινου Στρατού της Πετρούπολης, της Κρονστάνδης
και της Επαρχίας της Πετρούπολης, το αργότερο στις 10 Μαρτίου 1921·
5. Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι των Σοσιαλιστικών κομμάτων, όπως
και όλοι οι εργάτες, οι αγρότες, οι στρατιώτες και οι ναύτες που φυλακίστηκαν
σε σχέση με τα εργατικά και αγροτικά κινήματα.
6. Να εκλεγεί Επιτροπή για την επανεξέταση των υποθέσεων των κρατουμένων
στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης·
7. Να καταργηθούν όλα τα politotdeli [πολιτικά γραφεία] γιατί σε
κανένα κόμμα δεν θα πρέπει να δίνονται ειδικά προνόμια στη διάδοση των
ιδεών του ή να λαμβάνουν την οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης για
τέτοιους σκοπούς. Αντίθετα θα πρέπει να υπάρχουν καθιερωμένες εκπαιδευτικές
και πολιτιστικές επιτροπές, που εκλέγονται τοπικά και χρηματοδοτούνται από την
Κυβέρνηση.
8. Να καταργηθούν αμέσως όλες οι zagryaditelniye otryadi [οπλισμένες
μονάδες που επίταζαν σιτηρά από τους αγρότες]·
9. Να εξισωθούν οι μερίδες όλων των εργαζομένων, με εξαίρεση όσους
απασχολούνται σε επαγγέλματα που είναι επιβλαβή για την υγεία·
10. Να καταργηθούν τα κομμουνιστικά μαχητικά αποσπάσματα σε όλους τους κλάδους του
στρατού, καθώς και οι κομμουνιστικές φρουρές που βρίσκονταν σε υπηρεσία σε μύλους
και εργοστάσια. Εάν τέτοιοι φρουροί ή στρατιωτικά αποσπάσματα
κριθούν απαραίτητα, θα διοριστούν στο Στρατό από τις
τάξεις (ranks), και στα εργοστάσια κατά την κρίση των
εργατών’
11. Να δωθεί στους αγρότες πλήρης ελευθερία δράσης σε σχέση με τη
γη, καθώς και το δικαίωμα διατήρησης βοοειδών, υπό την προϋπόθεση ότι
οι αγρότες τα καταφέρνουν με τα δικά τους μέσα’ δηλαδή χωρίς να απασχολούν
μισθωτή εργασία’
12. Να ζητήσουμε από όλους τους κλάδους του Στρατού Ξηράς, καθώς και τους συντρόφους μας τους
στρατιωτικούς kursanti, να συμφωνήσουν στα ψηφίσματά μας.
13. Να απαιτήσουμε από τον Τύπο να δώσει την πληρέστερη δημοσιότητα στα
ψηφίσματα μας·
14. Διορισμός Ταξιδιωτικής Επιτροπής Ελέγχου.
15. Να επιτραπεί η ελεύθερη kustarnoye [ατομική, μικρής κλίμακας] παραγωγή
με ίδια προσπάθεια.
Μπολσεβίκικη δημαγωγία
Στις 4 Μαρτίου επρόκειτο να συνεδριάσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης και ήταν γενικά αισθητό
ότι τότε θα αποφασιζόταν η μοίρα της Κρονστάνδης. Ο Τρότσκι επρόκειτο να απευθυνθεί
τη συγκέντρωση, και καθώς δεν είχα ακόμη την ευκαιρία να τον ακούσω
στη Ρωσία, ανυπομονούσα να παρευρεθώ. Η στάση μου στο θέμα της Κρονστάνδης
ήταν ακόμα αναποφάσιστη. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι Μπολσεβίκοι θα
κατασκεύαζαν σκόπιμα την ιστορία για τον στρατηγό Κοζλόφσκι [πρώην Λευκός
στρατηγός] ως αρχηγό των ναυτικών. Η συνάντηση του Σοβιέτ,
ανέμενα, θα διευκρίνιζε το θέμα.
Το παλάτι Tauride ήταν γεμάτο και ένα ειδικό σώμα kursanti περικύκλωσε την πλατφόρμα.
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ τεταμένη. Όλοι περίμεναν τον Τρότσκι. Αλλά
όταν στις 10 η ώρα δεν είχε φτάσει, ο Ζινόβιεφ άνοιξε τη συνάντηση.
Πριν μιλήσει για 15 λεπτά, ήμουν πεπεισμένη ότι ο ίδιος δεν
πίστευε στην ιστορία του Κοζλόφσκι. «Φυσικά ο Κοζλόφσκι είναι μεγάλος και δεν μπορεί
να κάνει τίποτα», είπε, «αλλά οι Λευκοί αξιωματικοί είναι πίσω του και
παραπλανούν τους ναύτες». Ωστόσο, για μέρες οι σοβιετικές εφημερίδες είχαν προαναγγείλει
τον στρατηγό Κοζλόφσκι ως το κινούν πνεύμα της «εξέγερσης».
Ο Καλίνιν, στον οποίο οι ναύτες είχαν επιτρέψει να φύγει από την Κρονστάνδη ανενόχλητος,
παραληρούσε σαν ιχθυοπώλης. Κατήγγειλε τους ναύτες ως
αντεπαναστάτες και ζήτησε την άμεση υποταγή τους.
Αρκετοί άλλοι κομμουνιστές ακολούθησαν το παράδειγμά του.
Όταν η συνάντηση άνοιξε για συζήτηση, ένας εργάτης από το
Οπλοστάσιο του Πέτρογκραντ απαίτησε να ακουστεί. Μίλησε με βαθιά συγκίνηση και
αγνοώντας τις συνεχείς διακοπές, δήλωσε άφοβα ότι
οι εργάτες οδηγήθηκαν σε απεργία εξαιτίας της κυβερνητικής
αδιαφορίας για τα παράπονά τους· οι ναύτες της Κρονστάνδης, μακριά από το να είναι
αντεπαναστάτες, ήταν αφοσιωμένοι στην Επανάσταση. Αντικρίζοντας τον Ζινόβιεφ
του υπενθύμισε ότι οι μπολσεβίκικες αρχές ενεργούσαν τώρα προς
τους εργάτες και τους ναύτες ακριβώς όπως είχε ενεργήσει η κυβέρνηση Κερένσκι
προς τους μπολσεβίκους. «Τότε /σας/ κατήγγειλαν ως αντεπαναστάτες και
Γερμανούς πράκτορες», είπε. «Εμείς, οι εργάτες και οι ναύτες, σας προστατεύσαμε και
σας βοηθήσαμε να πάρετε την εξουσία. Τώρα μας καταγγέλλετε και είστε έτοιμοι να
μας επιτεθείτε με όπλα. Θυμήσου, παίζετε με τη φωτιά».
Τότε μίλησε ένας ναύτης. Αναφέρθηκε στο ένδοξο επαναστατικό παρελθόν της
Κρονστάνδης, έκανε έκκληση στους κομμουνιστές να μην εμπλακούν σε αδελφοκτονία και
διάβασε το ψήφισμα της Κρονστάνδης για να αποδείξει την ειρηνική στάση των
ναυτών. Αλλά η φωνή αυτών των γιων του λαού έπεσε στο κενό.
Το Πετροσοβιέτ, τα πάθη του που ξυπνούσε η μπολσεβίκικη δημαγωγία, πέρασε
το ψήφισμα του Ζινόβιεφ που διέταζε την Κρονστάνδη να παραδοθεί επί ποινή
εξόντωσης.
«Το να μείνεις σιωπηλός τώρα είναι αδύνατο»
Οι ναύτες της Κρονστάνδης ήταν οι πρώτοι που υπηρέτησαν την Επανάσταση. Αυτοί
είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 1905’ ήταν στις
μπροστινές τάξεις το 1917. Υπό το καθεστώς του Κερένσκι ανακήρυξαν την Κομμούνα
της Κρονστάνδης και αντιτάχθηκαν στη Συντακτική Συνέλευση. Αυτοί ήταν η προχωρημένη
φρουρά στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Στον μεγάλο αγώνα εναντίον του Γιούντενιτς
οι ναύτες πρόσφεραν την ισχυρότερη άμυνα της Πετρούπολης και ο Τρότσκι
τους επαίνεσε ως την «υπερηφάνεια και τη δόξα της Επανάστασης». Τώρα, όμως,
είχαν τολμήσει να υψώσουν τη φωνή τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στους νέους
κυβερνώντες της Ρωσίας. Αυτό ήταν εσχάτη προδοσία από την άποψη των Μπολσεβίκων.
Οι ναύτες της Κρονστάνδης ήταν καταδικασμένοι.
Η Πετρούπολη ξεσηκώθηκε με την απόφαση του Σοβιέτ’ μερικοί
ακόμη από τους κομμουνιστές, ειδικά εκείνοι του γαλλικού τμήματος, ήταν γεμάτοι
με αγανάκτηση. Κανείς τους όμως δεν είχε το θάρρος να διαμαρτυρηθεί, ακόμη και μέσα
στους κύκλους του Κόμματος, ενάντια στην προτεινόμενη σφαγή.
Μόλις έγινε γνωστό το Πετροσοβιετικό ψήφισμα, μια ομάδα
γνωστών ανθρώπων της λογοτεχνίας της Πετρούπολης συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν για το αν
θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποτραπεί το προγραμματισμένο έγκλημα. Κάποιος
πρότεινε να προσεγγιστεί ο Γκόρκι για να ηγηθεί μιας επιτροπής διαμαρτυρίας στις
Σοβιετικές αρχές. Ελπιζόταν ότι θα μιμηθεί το παράδειγμα
του ένδοξου συμπατριώτη του Τολστόι, ο οποίος στην περίφημη επιστολή του προς τον Τσάρο
είχε υψώσει τη φωνή του ενάντια στη φοβερή σφαγή των εργατών.
Τώρα χρειαζόταν επίσης μια τέτοια φωνή και ο Γκόρκι θεωρούνταν ο σωστός άνθρωπος
να καλέσουν τους παρόντες Τσάρους να αναστοχαστούν. Αλλά οι περισσότεροι από τους
παρόντες στη συγκέντρωση απέρριψαν χλευάζοντας την ιδέα. Ο Γκόρκι ήταν των Μπολσεβίκων,
είπαν’ δεν θα έκανε τίποτα. Σε αρκετές προηγούμενες περιπτώσεις
είχε κληθεί, αλλά αρνήθηκε να μεσολαβήσει. Το συνέδριο δεν έφερε
κανένα αποτέλεσμα. Ωστόσο, υπήρχαν κάποια άτομα στην Πετρούπολη που δεν μπορούσαν
να παραμείνουν σιωπηλοί. Έστειλαν την ακόλουθη επιστολή στο Σοβιέτ της Άμυνας:
ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΟΒΙΕΤ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΖΙΝΟΒΙΦ:
Η σιωπή τώρα είναι αδύνατη, ακόμη και εγκληματική. Πρόσφατα γεγονότα
ώθησαν εμάς τους αναρχικούς να μιλήσουμε και να δηλώσουμε τη στάση μας στην
παρούσα κατάσταση.
Το πνεύμα της ζύμωσης και της δυσαρέσκειας που εκδηλώνεται μεταξύ των εργατών
και των ναυτών είναι αποτέλεσμα αιτιών που απαιτούν τη σοβαρή μας
προσοχή. Το κρύο και η πείνα έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια, και
η απουσία οποιασδήποτε ευκαιρίας για συζήτηση και κριτική εξαναγκάζει
τους εργάτες και τους ναύτες να εκθέσουν τα παράπονά τους ανοιχτά.
Οι συμμορίες των λευκών φρουρών επιθυμούν και μπορεί να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν
τη δυσαρέσκεια για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Κρυπτόμενοι πίσω από τους
εργάτες και τους ναύτες ρίχνουν συνθήματα της Συντακτικής
Συνέλευσης, του ελεύθερου εμπορίου και παρόμοια αιτήματα.
Εμείς οι αναρχικοί έχουμε αποκαλύψει εδώ και καιρό τη μυθοπλασία αυτών των συνθημάτων,
και δηλώνουμε σε όλο τον κόσμο ότι θα πολεμήσουμε με τα όπλα
ενάντια σε κάθε αντεπαναστατική απόπειρα, σε συνεργασία με όλους
τους φίλους της Κοινωνικής Επανάστασης και χέρι-χέρι με τους Μπολσεβίκους.
Σχετικά με τη σύγκρουση μεταξύ της Σοβιετικής Κυβέρνησης και των
εργατών και ναυτών, πιστεύουμε ότι πρέπει να διευθετηθεί όχι με τη βία
των όπλων αλλά με συντροφική, αδελφική επαναστατική συμφωνία.
Προσφυγή σε αιματοχυσία εκ μέρους της Σοβιετικής Κυβέρνησης-
στη δεδομένη κατάσταση-δεν θα εκφοβίσει ή θα ησυχάσει τους εργάτες.
Αντίθετα, θα χρησιμεύσει μόνο για να επιδεινώσει τα πράγματα και να
ενισχύσει τς συμμορίες της Αντάντ και της εσωτερικής αντεπανάστασης.
Ακόμη πιο σημαντικό, η χρήση βίας από την Κυβέρνηση των Εργατών και των Αγροτών
κατά των εργατών και των ναυτών θα έχει αντιδραστική
επίδραση στο διεθνές επαναστατικό κίνημα και θα
καταλήξει παντού σε ανυπολόγιστη ζημιά για την Κοινωνική Επανάσταση.
Σύντροφοι Μπολσεβίκοι, σκεφτείτε τον εαυτό σας πριν είναι πολύ αργά.
Μην παίζετε με τη φωτιά: πρόκειται να κάνετε ένα πολύ σοβαρό και
αποφασιστικό βήμα.
Με το παρόν σας υποβάλλουμε την ακόλουθη πρόταση: Αφήστε μια Επιτροπή
να επιλεγεί που θα αποτελείται από πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένων δύο αναρχικών.
Η Επιτροπή πρόκειται να μεταβεί στην Κρονστάνδη για να επιλύσει τη διαφορά με
ειρηνικά μέσα. Στη δεδομένη κατάσταση αυτό είναι η πιο ριζοσπαστική
μέθοδος. Θα έχει διεθνή επαναστατική σημασία.
Πέτρογκραντ,
5 Μαρτίου 1921.
Αλεξάντερ Μπέρκμαν
Έμμα Γκόλντμαν
Πέρκους Πετρόφσκι
Αλλά αυτή η διαμαρτυρία αγνοήθηκε.
Το έγκλημα κατά της Κρονστάνδης
Στις 7 Μαρτίου, ο Τρότσκι άρχισε τον βομβαρδισμό της Κρονστάνδης και στις 17
το φρούριο και η πόλη καταλήφθηκαν, μετά από πολλές επιθέσεις που προκάλεσαν
φοβερή ανθρωποθυσία. Έτσι η Κρονστάνδη «εκκαθαρίστηκε» και η
«αντεπαναστατική πλοκή» λούστηκε στο αίμα. Η «κατάκτηση» της
πόλης χαρακτηρίστηκε από ανελέητη αγριότητα, αν και ούτε ένας
από τους Κομμουνιστές που συνελήφθησαν από τους ναύτες της Κρονστάνδης δεν είχε τραυματιστεί ή
σκοτωθεί από αυτούς. Ακόμη και πριν από την έφοδο στο φρούριο οι Μπολσεβίκοι
εκτέλεσαν συνοπτικά πολυάριθμους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού των οποίων το επαναστατικό
πνεύμα και αλληλεγγύη τους έκανε να αρνηθούν να συμμετάσχουν στο λουτρό αίματος.
Αρκετές μέρες μετά την «ένδοξη νίκη» επί της Κρονστάνδης, ο Λένιν είπε στο
Δέκατο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας: «Οι ναύτες
δεν ήθελαν τους αντεπαναστάτες, αλλά δεν ήθελαν ούτε εμάς».
Και — ειρωνεία του μπολσεβικισμού! — σε εκείνο ακριβώς το συνέδριο ο Λένιν υποστήριξε το ελεύθερο
εμπόριο — ένα πιο αντιδραστικό βήμα από οποιοδήποτε άλλο που χρεώθηκε στους ναύτες της Κρονστάνδης.
Μεταξύ 1ης και 17ης Μαρτίου, αρκετά συντάγματα της
φρουράς της Πετρούπολης και όλοι οι ναύτες του λιμανιού αφοπλίστηκαν και
στάλθηκαν στην Ουκρανία και τον Καύκασο. Οι Μπολσεβίκοι φοβούνταν να τους εμπιστευτούν
στην κατάσταση της Κρονστάνδης: στην πρώτη ψυχολογική στιγμή αυτοί
μπορεί να συμμαχήσουν με την Κρονστάνδη. Στην πραγματικότητα, πολλοί Κόκκινοι στρατιώτες του
Krasnaya Gorka και των γύρω φρουρών ήταν επίσης συμπαθείς
με την Κρονστάνδη και εξαναγκάστηκαν με την απειλή των όπλων να επιτεθούν στους ναύτες.
Στις 17 Μαρτίου, η Κομμουνιστική Κυβέρνηση ολοκλήρωσε τη «νίκη» της επί του
προλεταριάτου της Κρονστάνδης και στις 18 Μαρτίου τίμησε τη μνήμη των
μαρτύρων της Παρισινής Κομμούνας. Ήταν φανερό σε όλους όσοι ήταν βουβοί
μάρτυρες της βαρβαρότητας που διέπραξαν οι μπολσεβίκοι ότι το έγκλημα
εναντίον της Κρονστάνδης ήταν πολύ πιο τεράστιο από τη σφαγή των
Κομμουνάρων το 1871, γιατί έγινε στο όνομα της Κοινωνικής
Επανάστασης, στο όνομα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Η ιστορία δεν θα
εξαπατηθεί. Στα χρονικά της Ρωσικής Επανάστασης τα ονόματα του Τρότσκι,
του Ζινόβιεφ και του Ντιμπένκο θα προστεθούν σε αυτά των Τιερς και Γκαλιφέτ.
Εχθροί της επανάστασης
Δεκαεπτά τρομερές μέρες, πιο φρικτές από οτιδήποτε είχα γνωρίσει στη
Ρωσία. Οδυνηρές μέρες, λόγω της απόλυτης αδυναμίας μου απέναντι
στα φοβερά πράγματα που έλαβαν χώρα μπροστά στα μάτια μου. Ήταν ακριβώς εκείνη την ώρα
που έτυχε να επισκεφτώ έναν φίλο που ήταν ασθενής σε νοσοκομείο
για μήνες. Τον βρήκα πολύ στενοχωρημένο. Πολλοί από αυτούς που τραυματίστηκαν στην
επίθεση στην Κρονστάνδη είχαν μεταφερθεί στο ίδιο νοσοκομείο, κυρίως
kursanti.
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε έναν από αυτούς. Η σωματική του ταλαιπωρία, είπε
αυτός, δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την ψυχική του αγωνία. Πολύ αργά είχε
συνειδητοποιήσει ότι είχε εξαπατηθεί από την κραυγή της «αντεπανάστασης».
Δεν υπήρχαν τσαρικοί στρατηγοί στην Κρονστάνδη, ούτε Λευκοί Φρουροί — αυτός
βρήκε μόνο τους δικούς του συντρόφους, ναύτες και στρατιώτες που είχαν ηρωικά
πολεμήσει για την Επανάσταση.
Οι μερίδες των απλών ασθενών στα νοσοκομεία απείχαν πολύ
από το ικανοποιητικό, αλλά οι τραυματίες kursanti λάμβαναν το καλύτερο
όλων, και διορίστηκε μια επίλεκτη επιτροπή Κομμουνιστών μελών για
να φροντίζουν την άνεσή τους. Μερικοί από τους kursanti, ανάμεσά τους ο
άντρας που είχα μιλήσει, αρνήθηκαν να δεχτούν τα ειδικά προνόμια. «Θέλουν να μας
πληρώσουν για το φόνο», είπαν. Φοβούμενη ότι όλος ο θεσμός θα
επηρεαζόταν από αυτά τα αφυπνισμένα θύματα, η διοίκηση διέταξε
να μεταφερθούν σε μια ξεχωριστή πτέρυγα, την «κομμουνιστική πτέρυγα»,
όπως την αποκαλούσαν οι ασθενείς.
Η Κρονστάνδη έσπασε το τελευταίο νήμα που με κρατούσε στους μπολσεβίκους. Η
απρόβλεπτη σφαγή που είχαν υποκινήσει μίλησε πιο εύγλωττα εναντίον τους
παρά ο,τιδήποτε άλλο. Όποια και αν ήταν τα προσχήματα τους στο παρελθόν,
οι μπολσεβίκοι αποδείχθηκαν πλέον οι πιο ολέθριοι εχθροί της Επανάστασης’ εγώ
δεν θα μπορούσα να έχω άλλη σχέση μαζί τους.
Έμμα Γκόλντμαν
Η Emma Goldman (27 Ιουνίου 1869 – 14 Μαΐου 1940) ήταν Ρωσίδα αναρχική.
πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην
ανάπτυξη της αναρχικής πολιτικής φιλοσοφίας στη Βόρεια Αμερική και
στην Ευρώπη στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
^* Οι Kursanti ήταν το κόκκινο αντίστοιχο των στρατιωτικών μαθητών (η λέξη κυριολεκτικά σημαίνει κάποιον που παρακολουθεί μαθήματα, kurs).
Φωτογραφία: Στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού που βαδίζουν στον παγωμένο Κόλπο της Φινλανδίας προς την Κρονστάνδη για να καταστείλουν την εξέγερση.
Είμαστε όλοι (λίγο πολύ) #κομμουνιστές – Siamo tutti (più o meno)
comunisti
[Είμαστε όλοι (λίγο πολύ) κομμουνιστές – Siamo tutti (più o meno) comunisti – Αέναη κίνηση-moto Perpetuo](https://aenaikinisi.wordpress.com/2024/09/03/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-siamo/)
Massimo De Angelis <https://comune-info.net/autori/massimo-de-angelis/>
26 Aυγούστου 2024
Η δημιουργία κοινωνικών σχέσεων με βάση την αρχή «από τον καθένα
σύμφωνα με τις ικανότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες
του», που παίρνει ο Μαρξ από τις Πράξεις των Αποστόλων, παραμένει
σήμερα περισσότερο από χθες μια πυξίδα για να προσανατολιστεί κανείς
εδώ και τώρα στη μεταμόρφωση του κόσμου. Η δύναμη αυτής της πυξίδας,
σύμφωνα με την οποία η πολιτική είναι μια διαδικασία συνεχούς
συλλογικής επεξεργασίας, έγκειται στη δυνατότητα αναγνώρισης της
λειτουργίας της σε οποιοδήποτε σπίτι, γειτονιά, δίκτυο φιλίας, ακόμη
και μεταξύ ανθρώπων που ταυτίζονται με τη δεξιά
------------------------------------------------------------------------
*Στα βιβλία του, ο David Graeber έκανε συχνά μια διάκριση μεταξύ της
ιδέας του κομμουνισμού ως ενός τύπου κοινής ιδιοκτησίας των μέσων
παραγωγής, και μιας τυπολογίας των κοινωνικών σχέσεων που βασίζεται στο
αξίωμα – το οποίο πήρε ο Μαρξ από τις Πράξεις των Αποστόλων – /«Από τον
καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες
του»/. Από αυτή την τελευταία άποψη, ο κομμουνισμός βρίσκεται πραγματικά
παντού*, διασχίζει τις ιδεολογίες, τάξη, εθνικότητα, εισοδηματική τάξη,
φύλο, εθνοτική ομάδα και δίδεται στο είδος της σχέσης που εγκαθίσταται
μεταξύ αυτών που έχουν ανάγκη και αυτών που έχουν ικανότητα. Για έναν
άνθρωπο στη θάλασσα που χρειάζεται διάσωση, το να του πετάξεις ένα
σκοινί και ένα σωσίβιο είναι η ελάχιστη ευπρέπεια, έτσι όπως φτιάχνω ένα
σωλήνα νερού και σου ζητώ παρακαλώντας να μου περάσεις το κλειδί κοντά
σου, εσύ δεν ξεκινάς να διαπραγματεύεσαι την τιμή της υπηρεσίας, απλά
μου το περνάς και τέρμα. Ταυτόχρονα, όταν μπαίνουμε σε μια συζήτηση,
ανταλλάσσουμε ελεύθερα απόψεις και μορφές γνώσης. Η ανάγκη μου και η
ανάγκη σου να μάθεις μπαίνουν σε μια κυκλική σχέση με τις δικές σου και
τις δικές μου ικανότητες για επίκληση και έκφραση σε έναν σχεσιακό χορό
όπου και οι δύο ελπίζουμε να οδηγήσει σε μια κατάσταση συνειδητοποίησης
μεγαλύτερης από εκείνη από την οποία ξεκινήσαμε, και που στο μεταξύ
επιτρέπει τη συνάντηση με τον άλλον. Με αυτή την έννοια, δηλαδή με την
έννοια μιας δράσης που δημιουργεί τον δικό της κόσμο, αυτός ο /
κομμουνισμός βάσης/ είναι παντού, και είναι τόσο διάχυτος και
διαβρωτικός όσο ο καπιταλισμός, η αγορά και η κρατική ιεραρχία, η
πατριαρχία και ο φασισμός.
Από αυτή την άποψη λοιπόν, ο κομμουνισμός δεν έχει να κάνει με μια
συγκεκριμένη ταυτότητα, αλλά μάλλον με ένα είδος σχέσης που, ξεκινώντας
από την καθημερινή ζωή, εκφράζεται στη δράση που αρθρώνει άμεσες,
ρευστές, συμμετοχικές και ενσυναίσθητες κοινωνικές σχέσεις με την
παραγωγή και κυκλοφορία αξιών χρήσης (υλικών και άυλων). Το να
φανταζόμαστε έναν κόσμο όπου αυτός ο κομμουνισμός βάσης μπορεί να
αναγνωριστεί ως βασικός, θεμέλιο όλων των θεσμών σε όλες τις κλίμακες
της κοινωνικής ζωής, και ο οποίος πρέπει να προωθηθεί και να επεκταθεί
και στον τομέα των μεγάλων κλιμάκων της κοινωνικής συνεργασίας, ήταν το
μεγάλο όνειρο και το πολιτικό σχέδιο γενεών.
Μπορούμε να θέσουμε σε εργασία αυτήν την έννοια του κομμουνισμού βάσης,
για να σχεδιάσουμε κάποιες διακρίσεις μεταξύ δεξιάς και αριστεράς.
Σαφώς, δεξιά και αριστερά είναι εδώ κατηγορίες πολύ κατά προσέγγιση.
Τόσο η ιστορική αριστερά όσο και η δεξιά έχουν ενσωματώσει μέσα τους τα
χαρακτηριστικά της άλλης πλευράς: για παράδειγμα, η αριστερά την εμμονή
για την ανάπτυξη και τη νομιμότητα της συσσώρευσης της ατομικής
ιδιοκτησίας, και η δεξιά την αποδοχή ορισμένων κοινωνικών προστατευτικών
πολιτικών. Έχοντας κάνει αυτό τον πρόλογο, πάντα μου κέντριζε το
ενδιαφέρον το γεγονός ότι εδώ και χρόνια, τουλάχιστον από την εποχή που
«κατέβηκε στο γήπεδο» ο ολιγάρχης Μπερλουσκόνι, η δεξιά στην Ιταλία είχε
τη συνήθεια να κατηγορεί όλους εκείνους που, ανεξαρτήτως πολιτικής και
ιδεολογικής ταυτότητας, κομματικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων,
σκέφτονται να αυξήσουν τους φόρους για τους πλούσιους και τις
πολυεθνικές ώστε να χρηματοδοτήσουν προγράμματα πρόνοιας-ευημερίας, ή να
σκεφτούν σε μεταναστευτικές πολιτικές οι οποίες ανταποκρίνονται στις
ανάγκες υποδοχής απελπισμένων μεταναστών που εμφανίζονται στις ακτές
μας. Αυτό σίγουρα μας κάνει να χαμογελάμε (είναι το Δημοκρατικό Κόμμα-Pd
κομμουνιστικό; Είναι ο πάπας κομμουνιστής;) αλλά, κατά κάποιο τρόπο,
αυτοί έχουν δίκιο διότι τέτοιες πολιτικές – που έστω και οριακά
χαλαρώνουν τον στραγγαλισμό των αναγκών και ανοίγουν τα λουριά του
δημόσιου πορτοφολιού – βασίζονται και σε μια επέκταση του κομμουνισμού
βάσης όπως τον έχουμε χαρακτηρίσει.
*Μα στα σπίτια τους, στις γειτονιές τους, μέσα στα οικογενειακά τους
δίκτυα, φιλικά και πελατειακά, πολλοί άνδρες και γυναίκες που
αισθάνονται δεξιοί είναι και κομμουνιστές με την έννοια που έχουμε
ορίσει*. Ωστόσο, υπάρχουν δύο πράγματα που τους διακρίνουν γενικά από
τους κομμουνιστές βάσης της αριστεράς.
Πρώτον, *η δική τους είναι μια πρακτική του κομμουνισμού βάσης μέσα σε
καλά καθορισμένα όρια*, η οποία δεν προβάλλεται έξω από τον κόσμο τους.
Σύνορα εθνικά, περιφερειακά, χωριού, του ανήκειν, χρώματος του δέρματος,
γλωσσικής προφοράς, ταυτότητας φύλου, συμπεριφορών αγοράς και εργασίας
και πάει λέγοντας, καθορίζουν σταδιακά τις περιοχές κομμουνισμού βάσης
τους. Ο κομμουνισμός βάσης τους είναι γενικά μικρός και μικροπρεπής
μπροστά στο μεγαλείο, τη διαφορετικότητα, τις προκλήσεις και τα θαύματα
της ζωής στον κόσμο μας σε όλες τις εκφάνσεις του.
*Κατά δεύτερον, αυτό που διακρίνει θεμελιωδώς τον κομμουνισμό βάσης της
δεξιάς από αυτόν της αριστεράς είναι η ιδέα της ελευθερίας.* Για τους
δεξιούς, η ελευθερία είναι ανάθεμα του κομμουνισμού βάσης. Για την
αριστερά, δεν υπάρχει πραγματική ελευθερία χωρίς την επέκταση του
κομμουνισμού βάσης. Για τη δεξιά, η ατομική ιδιοκτησία είναι η βάση της
ελευθερίας, η οποία αυξάνει όσο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία
κατέχεις, και δεν έχει σημασία αν η αύξηση των ατομικών περιουσιακών
στοιχείων συνδέεται απαραίτητα με την εξαθλίωση άλλων ή με την
καταστροφή του περιβάλλοντος. Οτιδήποτε αφαιρεί έστω και ελάχιστα από
την ατομική ιδιοκτησία και την θέτει σε κοινή χρήση (ακόμα και μέσω της
γραφειοκρατικής αναδιανεμητικής μορφής του κράτους) είναι επιβλαβές για
την ατομική ελευθερία. Στον κόσμο μας όπου το να κάνεις βασίζεται στα
χρήματα και τον διαθέσιμο πλούτο που καθορίζει το εύρος των κοινωνικών
ικανοτήτων, αυτό το μήνυμα είναι μιας ανησυχητικής κατανοητότητας, γιατί
είναι προφανές ότι όσο περισσότερα έχεις, τόσο πιο ελεύθερος είσαι να
αγοράσεις και επομένως να κάνεις. Είναι ανησυχητικό, διότι το συνολικό
κόστος αυτής της ελευθερίας του πράττειν που βασίζεται στη συσσώρευση
ατομικής ιδιοκτησίας με την ευρεία έννοια (που περιλαμβάνει πάνω απ’ όλα
την ελευθερία του επιχειρείν) βαρύνει όλους και το βλέπουμε στις
δυναμικές όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ανάπτυξη της φτώχειας
καθώς συγκεντρώνεται ο πλούτος, τους θανάτους στην εργασία κ.ο.κ. Για
την αριστερά, η βάση της ελευθερίας είναι –ή θα έπρεπε να είναι– η
επέκταση του κομμουνισμού βάσης σε όλο και μεγαλύτερες σφαίρες της
κοινωνίας, δηλαδή η δημιουργία ενός πλαισίου, μιας κατάστασης κοινωνικής
αλληλεπίδρασης εντός του οποίου ο καθένας έχει εγγυημένη ικανοποίηση των
ζωτικών αναγκών, και από όλους αναμένεται να συμμετέχουν στην κοινωνική
ζωή με τρόπο συνεπή με τις ικανότητές τους. Με αυτόν τον τρόπο, δεν
αμφισβητείται η ατομική ελευθερία, αντιθέτως, ενισχύεται με τη συμμετοχή
όλων στη δημιουργία αυτού του πλαισίου, αυτού του περιβάλλοντος, αυτής
της συνθήκης. *Όντως, όταν μιλάμε για ζωτικές ανάγκες ή συμμετοχή στην
κοινωνική ζωή με τρόπο που ταιριάζει με τις ικανότητές κάποιου,
αναγκαστικά ανοίγουμε το κεφάλαιο της πολιτικής που νοείται ως μια
διαδικασία συνεχούς συλλογικής επεξεργασίας αυτών που είναι οι ζωτικές
ανάγκες των διαφορετικών υποκειμένων στον κόσμο μας, και εκείνου που
είναι το νόημα της συμμετοχής η οποία συνάδει με τις ικανότητές τους. Ας
ανοίξουμε λοιπόν το κεφάλαιο της συλλογικής αυτονομίας, της δημιουργίας
κοινότητας, της κοινωνικής σύγκρουσης, της αγοράς*. καθίσταται λοιπόν
όχι μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να καθιερώσουμε: ο μοιραίος
κομμουνισμός ως τελική φάση της κοινωνικής εξέλιξης στην κλασική
μυθολογία του μαρξισμού-λενινισμού. *Απλώς καθίσταται μια πυξίδα που μας
βοηθά να προσανατολιστούμε στο εδώ και τώρα στη μεταμόρφωση του κόσμου.*
------------------------------------------------------------------------
ο Massimo De Angelis συμμετέχει στην εκστρατεία Partire dalla speranza e
non dalla paura <https://comune-info.net/partire-dalla-speranza-e-non-
dalla-paura/> *Ξεκινώντας από την ελπίδα κι όχι από τον φόβο*
Siamo tutti (più o meno) comunisti <https://comune-info.net/siamo-tutti-piu-o-meno-comunisti/>
------------------------------------------------------------------------
Φωτογραφία: Ζαπατιστικές κοινότητες. Foto του Massimo Tennenini
Massimo De Angelis / Είμαστε όλοι (λίγο πολύ) κομμουνιστές – Siamo tutti (più o meno) comunisti
The “hidden history” of the Anarchist participation in Spain’s anti-fascist struggle (pdf)
Much has been written about the Spanish Civil War but the contribution of the Anarchists has been either totally ignored or reduced to a few footnotes which were often composed of blatant lies. To set the record straight this pamphlet was produced. It is not a history of the Civil War, that would require many hundreds of pages to do justice to the subject. It is an uncovering of…
The Kronstadt Uprising
Working in Kronstadt for three years as a teacher at the Labor School,and also being active in the army and naval units, I have moved aheadhonestly, leg to leg with the laborers of free Kronstadt. I have giventhem all my strengths in the field of people’s education. The broadsweep of the wave of enlightenment which the Communists began, Soviet…
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/the-kronstadt-uprising/
Sacco & Vanzetti
Bartolomeo Vanzetti - Ιστορία μιας προλεταριακής ζωής Η ιστορία μου δεν αξιώνει ολόκληρη αυτοβιογραφία. Ανώνυμος σ’ ένα πλήθος ανωνύμων, μου έλαχε να ελκύσω και να καθρεφτίσω λίγο από το φως της δυναμικής σκέψης που οδηγεί την ανθρωπότητα σε καλύτερη μοίρα. Γεννήθηκα στις 11 Ιουνίου 1888 από τον Tζιοβάνι Mπατί-στα Bαντσέτι και την Tζοβάνα Bαντσέτι στο Bιλαφαλέτο, στην επαρχία του Kούνεο στο Πεδεμόντιο.
Olère art depicts Auschwitz horrors
A Polish-French Jew, David Olère, painted Auschwitz death camp scenes after surviving the horrors there. This is a self-portrait. ( The Auschwitz Memorial in southern Poland has acquired 18 Olère paintings. Nazi Germany murdered about one million Jews and 100,000 non-Jews at the Auschwitz complex. ( Deported to the camp from Paris in 1943, Olère was forced into the Sonderkommando - a unit which collected corpses after gassing.
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/olere-art-depicts-auschwitz-horrors/
Η επανάσταση του 1821
[Ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821 από την Εκκλησία ‹ Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές ‹ Reader — WordPress.com]( Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης. Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι…
Paris Commune (Mar 18, 1871 – May 28, 1871)
Maximilien Luce, A Paris Street in May 1871 (The Commune), 1903 Barricade Paris 1871 by Pierre-Ambrose Richebourg commune de paris, 1871, barricade women communards of montmartre, paris commune, 1871 “We have come to the supreme moment, when we must be able to die for our Nation. No more weakness! No more uncertainty! All women to arms! All women to duty! Versailles must be wiped out!” These were the words of Nathalie Lemel,…
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/paris-commune-mar-18-1871-may-28-1871/
auschwitz – 27 january 1945
nie mehr Liberation of Auschwitz concentration camp - Wikipedia Arbeit macht frei: 27 Ιανουαρίου 1945 κλείνει το Άουσβιτς - inred.gr
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/auschwitz-27-january-1945/
Η Εμμα Γκόλντμαν για τον Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι (ngnm.vrahokipos.net)
Η Εμμα Γκόλντμαν για τον Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι Η Εμμα Γκόλντμαν παρουσιάζει την απώλεια του Ντουρρούτι ως πολύ σημαντική για το Ισπανικό κίνημα, την Επανάσταση και τον αντιφασιστικό αγώνα σ’ αυτό το εγκώμιο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Spain and the World” (“Ισπανία και Κόσμος”) στις 24 /11/1937. "Το βρίσκω αδύνατο να αναφερθώ στο σύντροφό μας Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι με λίγες λέξεις ή…
Abel Paz’s biography of Buenaventura Durruti (pdf)
Buenaventura Durruti was the ultimate working-class hero: carrying the future in his heart and a gun in each pocket. Abel Paz’s magnificent biography resurrects the very soul of Spanish anarchism. The new, unabridged translation of the definitive biography of Spanish revolutionary and military strategist, Buenaventura Durruti. Abel Paz, who fought alongside Durruti in the Spanish Civil War, has given us much more than…
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/abel-pazs-biography-of-buenaventura-durruti-pdf/
Fyodor Dostoevsky
Here’s this insane engraving I found of Dostoevsky thinking about watching himself writing... Fyodor Dostoevsky (The Possessed), Fritz Eichenberg, 1959
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/fyodor-dostoevsky/
Sean Sayers, Ο Καρλ Μαρξ και η διδασκαλία του (marxistikiskepsi.gr)
Sean Sayers, Ο Καρλ Μαρξ και η διδασκαλία του Ο Μαρξ γεννήθηκε το 1818 από Εβραίους γονείς στο Τρίερ, τότε μια επαρχία της Ρηνανίας στην Πρωσία. Ο πατέρας του ήταν ένας επιτυχημένος φιλελεύθερος δικηγόρος που είχε βαπτιστεί όταν η δουλειά του απειλήθηκε από τους αντισημιτικούς νόμους. Ο Μαρξ μελέτησε φιλοσοφία, ιστορία και νομικά στα πανεπιστήμια της Βόννης και του Βερολίνου και πήρε το διδακτορικό του…
Peasants’ War
Rebellious peasants surrounding a knight The twelve Articles of the Peasants Frederick Engels, The Peasant War in Germany Thomas Müntzer and Peasants' War Nicholas Storch and the German Peasants’ War Peasants and Kings in Early Modern Europe The massacre at Weisenberg Twelve Articles Martin Luther meets peasants Thomas Muntzer, c.1600 (hand coloured woodcut) by German School; Private Collection; (add.
Το Καταστατικό της Α΄ Διεθνούς (Καρλ Μαρξ)
Το Καταστατικό της Α΄ Διεθνούς Γράφει: Καρλ Μαρξ Η Διεθνής Ένωσης των Εργατών 1871 Γενικοί Κανόνες, Οκτώβριος 1871 Γράφτηκε: Οκτώβριος, 1871 Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά: 24 Οκτωβρίου, 1871Πηγή: Πρωτότυπο φυλλάδιοΜεταγραφή/Markup: Zodiac/Brian BagginsΔιαδικτυακή έκδοση: Marx & Engels Internet Archive (marxists.org) 2000Μετάφραση στα ελληνικά (για τη «Μαρξιστική Φωνή»): Άγγελος Ηρακλείδης Έχοντας υπόψη,Ότι η χειραφέτηση των…
Marx vs. Bakunin (links)
Ο αναρχισμός του Μπακούνιν και ο Μαρξισμός Marx versus Bakunin Bakunin vs. Marx Anarchism vs. Marxism The Philosophical Roots of the Marx-Bakunin Conflict Οι φιλοσοφικές ρίζες της σύγκρουσης Μαρξ και Μπακούνιν marx, bakunin and the question of authoritarianism The Bakunin-Marx split in the 1st International Marxism vs Anarchism: A Debate Μαρξ: ενάντια στους αναρχικούς «εχθρούς της πολιτικής» Η σύγκρουση Μαρξ – Μπακούνιν
https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/19/marx-vs-bakunin-links/
Μάριος Καλομενόπουλος – Ποιος ήταν πραγματικά ο Αντόνιο Γκράμσι; (marxismos.com)
Ποιος ήταν πραγματικά ο Αντόνιο Γκράμσι; Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2013 Γράφει: Μάριος Καλομενόπουλος URL: “Με τη διδασκαλία του Μαρξ συμβαίνει σήμερα ό'τι συνέβηκε επανειλημμένα στην ιστορία με τις διδασκαλίες των επαναστατών στοχαστών και αρχηγών των καταπιεζόμενων τάξεων στην πάλη τους για την απελευθέρωση. Όσο ζούσαν οι μεγάλοι επαναστάτες, οι τάξεις των καταπιεστών τους καταδίωκαν…
♥∞♪☮☯☭Ⓐ☆ 🏴☠️🇵🇸🏴🏳️🌈🏳️⚧️🌻❤️☀️💚🌿😍💚😍🍃
I don’t sing because I am happy; I’m happy because I sing.
— William #James
"All the interests of my reason, speculative as well as practical, combine in the three following questions: 1. What can I #know? 2. What #ought I to do? 3. What may I #hope?"
— Immanuel #Kant
#Law is concerned with #freedom, the worthiest and holiest thing in man, the thing man must know if it is to have obligatory force for him.
— [#Hegel’s Philosophy of #Right, § 215 – Ethical Life / Civil Society / Administration of Justice / Determinate Law] [at: http://www.marxists.org/reference/archive/hegel/works/pr/prcivils.htm]
“No #morality can be founded on #authority, even if the authority were #divine.”
— A. J. #Ayer, Essay on #Humanism
All #punishment is mischief. All punishment of itself is evil.
— Jeremy #Bentham, Principles of #Morals and #Legislation
Έτσι γίνεται φανερό, ότι τα προβλήματα της πολιτικής επιστήμης είναι και προβλήματα της
πολιτικής αγωγής και των πολιτικών και πολιτισμικών αξιών του κάθε #πολίτη.
— Κοσμάς Ψυχοπαίδης – Εισαγωγή στην Πολιτική Επιστήμη (παραδόσεις)
#Κομμουνισμός - «μια ένωση στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός [ατόμου] είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».
— #Marx & #Engels, Manifesto (1848)
#Communism - “an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all.”
— #Marx & #Engels, Manifesto (1848)
Αρθρον 1. - Ο σκοπός οπού απ’ αρχής κόσμου οι άνθρωποι εσυμμαζώχθησαν από τα δάση την πρώτην φοράν, δια να κατοικήσουν όλοι μαζί, κτίζοντες χώρας και πόλεις, είναι δια να συμβοηθώνται και να ζώσιν ευτυχισμένοι, και όχι να συναντιτρώγονται ή να ρουφά το αίμα τους ένας.
— #Ρήγας #Βελεστινλής, “Τα Δίκαια του Ανθρώπου”
"The consistent #anarchist, then, should be a #socialist, but a socialist of a particular sort. He will not only oppose alienated and specialized labor and look forward to the appropriation of capital by the whole body of workers, but he will also insist that this appropriation be direct, not exercised by some elite force acting in the name of the proletariat."
— Noam #Chomsky - In Daniel Guérin, #Anarchism: From Theory to Practice, 1970
"[…] Την δήμευσιν δεν την φοβείται αυτός που δεν έχει τίποτε, εκτός εάν έχης ανάγκην από αυτά τα σχισμένα κουρέλια μου και τα ολίγα βιβλία μου, που αποτελούν όλην την περιουσίαν μου. Την εξορίαν δεν την εννοώ, εγώ που δεν περιορίζομαι εις ένα τόπον, και δεν έχω ιδικόν μου ούτε το μέρος που τώρα κατοικώ, και κάθε μέρος είναι ιδικόν μου όπου και αν ευρεθώ ή μάλλον, κάθε μέρος είναι του Θεού, όπου εγώ είμαι ξένος και περαστικός. […]"
— Μέγας Βασίλειος
"He who joyfully marches to music in rank and file has already earned my contempt. He has been given a large brain by mistake, since for him the spinal cord would fully suffice. This disgrace to civilization should be done away with at once. Heroism at command, senseless brutality, and all the loathsome nonsense that goes by the name of #patriotism, how violently I hate all this, how despicable and ignoble #war is; I would rather be torn to shreds than be part of so base an action! It is my conviction that killing under the cloak of war is nothing but an act of murder."
— Albert #Einstein