rotenotes @rotenotes@qoto.org

"I am an emotional plagiarist, stealing other people’s pain, subsuming it into my own until I can’t remember whose it is any more."

― Sarah #Kane, #Crave

"Perhaps, somewhere, some day, at a less miserable time, we may see each other again."

- Vladimir #Nabokov, Lolita

#labour creates all #wealth

#earth #man

"All actual #life is #encounter."

- Martin #Buber

"I require a #You to become; becoming #I, I say You."

- Martin #Buber (I and #Thou)

"Never will I seek nor receive private, individual salvation; never will I enter into final peace alone; but forever, and everywhere, will I live and strive for the redemption of every creature throughout the world."

- Kwan-Yin

"I believe in the efficacy of #reflection because I believe that man’s greatness lies in the #dialectic of #work and the #spoken #word. #Saying and #doing, #signifying and #making, are intermingled to such an extent that it is impossible to set up a lasting and deep opposition between ‘#theoria’ and ‘#praxis.’ The word is my kingdom and I am not ashamed of it."

- Paul #Ricoeur, History and Truth

"The #worker always has the right to leave his #employer, but has he the means to do so? And if he does quit him, is it in order to lead a free existence, in which he will have no master but himself? No, he does it in order to sell himself to another employer. He is driven to it by the same hunger which forced him to sell himself to the first employer. Thus the worker’s liberty, so much exalted by the economists, jurists, and bourgeois republicans, is only a theoretical freedom, lacking any means for its possible realization, and consequently it is only a fictitious liberty, an utter falsehood. The truth is that the whole life of the worker is simply a continuous and dismaying succession of terms of #serfdom -voluntary from the juridical point of view but #compulsory in the economic sense - broken up by momentarily brief interludes of freedom accompanied by starvation; in other words, it is real #slavery."

- Mikhail #Bakunin

Artowrk: [Artist
Constantin #Meunier (1831–1905)
Title
Unloading of a sailboat.
Object type painting
Date between 1851 and 1905
Medium oil on canvas
Dimensions height: 103 cm (40.5 in); width: 82 cm (32.2 in)
Collection
Royal Museum of Fine Arts Antwerp](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Constantin_Meunier_-_Unloading_of_a_sailboat.jpg)

Σε ό,τι άφορα τη Γερμανία, η κριτική της θρησκείας έχει κατά το ουσιώδες της μέρος τερματιστεί και η κριτική της θρησκείας είναι η προϋπόθεση για κάθε κριτική.

Η εγκόσμια ύπαρξη της πλάνης αμφισβητείται από τη στιγμή που η ουράνιά της oratorio pro aris et focis αναιρείται. O άνθρωπος που δε θα έχει βρει στη φαντασμαγορική πραγματικότητα του ουρανού, όπου αναζητούσε έναν υπεράνθρωπο, παρά την αντανάκλαση του εαυτού του, δε θα είναι πια διατεθειμένος να βρίσκει απλώς την ομοίωσή του, τον μη-άνθρωπο, εκεί όπου αναζητά, και υποχρεωτικά πρέπει να αναζητά, την αυθεντική του πραγματικότητα.

Η βάση της #αντιθρησκευτικής κριτικής είναι: ο άνθρωπος κάνει τη #θρησκεία, όχι η θρησκεία τον άνθρωπο. Βέβαια, η θρησκεία είναι η αυτοσυνείδηση και η αυτοσυναίσθηση του ανθρώπου, που ακόμη δεν έχει βρει τον εαυτό του, η που τον έχει ξαναχάσει. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι μια αφηρημένη ουσία κουρνιασμένη κάπου έξω από τον κόσμο. O άνθρωπος είναι ο κόσμος του ανθρώπου, το Κράτος, η κοινωνία. Το Κράτος αυτό, η κοινωνία αυτή, παράγουν τη θρησκεία, μια ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, γιατί αυτά τα ίδια είναι ένας κόσμος ανεστραμμένος. Η θρησκεία είναι η καθολική θεωρία του κόσμου τούτου, η εγκυκλοπαιδική του συνόψιση, η εκλαϊκευμένη λογική του, το σπιριτουαλιστικό του point d’ honneur, ο ενθουσιασμός του, η ηθική του κύρωση, το μεγαλόπρεπο συμπλήρωμα του, το καθολικό θεμέλιο της παραμυθίας του και της δικαίωσης του. Είναι η φαντασμαγορική πραγμάτωση της ανθρώπινης ουσίας, γιατί η ανθρώπινη ουσία δεν έχει πραγματωθεί αληθινά. Πάλη λοιπόν ενάντια στη θρησκεία σημαίνει πάλη ενάντια στον κόσμο, που πνευματικό του άρωμα είναι η θρησκεία.

Η θρησκευτική καχεξία είναι, κατά ένα μέρος, η έκφραση της πραγματικής καχεξίας και, κατά ένα άλλο, η διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική καχεξία. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λάου.

Ξεπέρασμα της θρησκείας σαν απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει την απαίτηση της πραγματικής του ευτυχίας. Η απαίτηση να αρνηθεί τις αυταπάτες σχετικά με την κατάσταση του σημαίνει απαίτηση να αρνηθεί μια κατάσταση που έχει ανάγκη από αυταπάτες. Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εν σπέρματι η κριτική της κοιλάδας αυτής των δακρύων, που η θρησκεία αποτελεί το φωτοστέφανό της.

Η κριτική ξεγύμνωσε τις αλυσίδες από τα φανταστικά λουλούδια που τις σκέπαζαν, όχι για να κουβαλά ο άνθρωπος τις αλυσίδες χωρίς φαντασία, απελπισμένα, αλλά για να πετάξει τις αλυσίδες και να περισυλλέξει το ζωντανό ανθό. Η κριτική της θρησκείας καταστρέφει τις αυταπάτες του ανθρώπου για να μπορέσει (αυτός) να δράσει, να σκεφτεί, να διαμορφώσει την πραγματικότητα του σαν άνθρωπος απαλλαγμένος από τις αυταπάτες, που έχει φτάσει στην ηλικία του λόγου, για να μπορεί να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, δηλαδή γύρω από τον πραγματικό του ήλιο. Η θρησκεία δεν είναι παρά ο απατηλός ήλιος που περιστρέφεται γύρω από τον άνθρωπο όσο ο άνθρωπος δεν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του.

Στόχος της ιστορίας είναι, λοιπόν, μετά την εξαφάνιση του Επέκεινα της αλήθειας, να καθιερώσει την αλήθεια του Ενθάδε. Κατ’ αρχήν, είναι στόχος της φιλοσοφίας, που υπηρετεί την ιστορία, αμέσως μόλις ξεμασκαρευτεί η ιερή μορφή της αυτοαλλοτρίωσης του ανθρώπου, να ξεμασκαρέψει την αυτο-αλλοτρίωση και στις βέβηλες μορφές της. Η κριτική του ουρανού μετατρέπεται έτσι σε κριτική της γης, η κριτική της θρησκείας σε κριτική του δικαίου, η κριτική της θεολογίας σε κριτική της πολιτικής.

Κ. #Μαρξ. Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου

“The idea that there is a single ‘normal’ #language, a common currency shared equally by all members of society, is an illusion. Any actual language consists of a highly complex range of discourses, differentiated according to #class, #region, #gender, #status and so on, which can by no means be neatly unified into a single homogeneous #linguistic #community.”

— Terry #Eagleton, “Introduction: What is Literature?,” Literary Theory: An Introduction

#praxis #naturalism in social sciences #ideology

#freedom #anarchism #outlaws

Assata #Shakur #freedom

[Orson #Welles Narrates #Plato's Cave Allegory, #Kafka's Parable, and Freedom River | Open Culture](https://www.openculture.com/2011/12/orson_welles_narrates_three_animated_films.html)

"And in point of fact, something new occurs with the rise of the #bourgeoisie: the disappearance of #enjoyment as an end, the new conception of the conjunction according to which the sole end is abstract #wealth and its realization in forms other than #consumption…But the bourgeois field of immanence—as delimited by the conjunction of the decoded flows, the negation of any transcendence or exterior limit, and the effusion of anti-production inside production itself—institutes an unrivaled #slavery, an unprecedented #subjugation: there are no longer even any #masters, but only #slaves commanding other slaves; there is no longer any need to burden the animal from the outside, it shoulders its own burden…the #bourgeois sets the example, he absorbs surplus value for ends that, taken as a whole have nothing to do with his own enjoyment: more utterly enslaved than the lowest of slaves, he is the first servant of the ravenous machine, the beast of the reproduction of #capital internalization of the infinite debt…In short, the theoretical opposition is not between two classes, for it is the very notion of class, insofar as it designates the ‘negative’ of codes, that implies there is only one #class."

- #Deleuze and #Guattari, Anti-Oedipus

"Men’s only hope lies in a #revolutionary becoming: the only way of casting off their shame or responding to what is intolerable."

- Gilles #Deleuze

[Gilles Deleuze in conversation with Antonio Negri](https://www.generation-online.org/p/fpdeleuze3.htm)

He dealt with human beings in such extreme situations not because he was interested in the sordid and diseased aspects of life but because he concentrated on the essential aspects of human experience. The subject matter of so much of the world’s literature–the social relations between individuals, their manners and possessions, their struggles for rank and position, or the conquest of sexual objects–appeared to #Beckett as mere external trappings of existence, the accidental and superficial aspects that mask the basic problems and the basic anguish of the human condition. The basic questions for Beckett seemed to be these: How can we come to terms with the fact that, without ever having asked for it, we have been thrown into the world, into being? And who are we; what is the true nature of our self? What does a human being mean when he says ‘I’?

Martin #Esslin

[Beckett](https://web.archive.org/web/20080705112042/http://media.ucsc.edu/classes/thompson/beckett.html)

"What, then, is that incalculable feeling that deprives the mind of the sleep necessary to life? A world that can be explained even with bad reasons is a familiar world. But, on the other hand, in a universe suddenly divested of illusions and lights, man feels an #alien, a #stranger. His #exile is without remedy since he is deprived of the memory of a lost home or the hope of a promised land. This divorce between man and his life, the actor and his setting, is properly the feeling of #absurdity."

- Albert #Camus, The Myth of #Sisyphus.

#anarchism