rotenotes @rotenotes@qoto.org

Reading “Anarchist communism” @wikipedia (20131015)

Reading Anarchist communism ((accessdate=20131015)) {{Anarcho-communism sidebar|expanded=all}} Part of a series on Anarcho-communism Concepts Anarchy Anti-authoritarianism Anti-capitalism Anti-statism Proletarian internationalism Class consciousness Class struggle Classless society Common ownership Commons Commune Consensus democracy Co-operative economics Direct democracy Egalitarian community Free association Free…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/02/reading-anarchist-communism-wikipedia-20131015/

Saul Newman – The Politics of Postanarchism

The Politics of Postanarchism Saul Newman In recent years radical politics has been faced with a number of new challenges, not least of which has been the reemergence of the aggressive, authoritarian state in its new paradigm of security and bio-politics. The ‘war on terror’ serves as the latest guise for the aggressive reassertion of the principle state sovereignty, beyond the traditional limits imposed on it by legal…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/02/saul-newman-the-politics-of-postanarchism/

Night of the Il y a (side-effects.blogspot.gr)

Night of the Il y a The articulation of phenomenology through the experience of INSOMNIA has a rich lineage. In Levinas, insomnia becomes a privileged, metaphysical moment. Already in Time and the Other, the fundamental concern of “EXISTING WITHOUT EXISTENTS,” Levinas’s terminology for Heidegger Being and being, is approached through a phenomenology of insomnia. Levinas makes clear his divergence to Heidegger by even…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/01/night-of-the-il-y-a-side-effects-blogspot-gr/

Han Ryner – 1905 – Mini-Manual of Individualism

Han Ryner 1905 Mini-Manual of Individualism Source: Petite manuel individualiste. Paris, Librairie française, 1905; CopyLeft: Creative Commons (Attribute & ShareAlike) marxists.org 2007. Transcribed: by Mitch Abidor. I have adopted the question and answer format, so handy for rapid exposition. In this case it not an expression of any dogmatic pretensions: we won’t find here a master who interrogates and a disciple who…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/01/han-ryner-1905-mini-manual-of-individualism/

Saul Newman – Derrida’s Deconstruction Of Authority

Title: Derrida’s Deconstruction Of Authority Author(s): Saul Newman Date: 2001 Topics: authority critique deconstruction Derrida language post-anarchism post-structuralist Notes: Originally appeared in Philosophy & Social Criticism, vol 27, no 3. Source: Retrieved on September 14, 2009 from www.infoshop.org Saul Newman Derrida’s Deconstruction Of Authority Abstract: This article explores the political aspect of…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/01/saul-newman-derridas-deconstruction-of-authority/

Anarchism and Marxism (Workers Solidarity No38, 1993)

Thinking about Anarchism Anarchism and Marxism Part of the pages of the Workers Solidarity Movement From Workers Solidarity No38, 1993 MARXISM and Anarchism have been the two major theories of revolutionary socialism since the middle of the last century. Yet since then they have constantly been at loggerheads. In this article Conor McLoughlin examines and compares the two to see do they, in fact, have anything in…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/01/anarchism-and-marxism-workers-solidarity-no38-1993/

Simon Choat – Postanarchism from a Marxist Perspective

Simon Choat - Postanarchism from a Marxist Perspective a { text-decoration: none } a:hover { text-decoration: underline } a:active { text-decoration: underline } strike { color: grey } u { text-decoration: none; background-color: yellow } tt { color: #2e3436; } pre { color: #2e3436; margin-left: 20px; margin-top: 0; margin-bottom: 0 } h1 { text-decoration: underline; color: #4e9a06; margin: 0 }

https://volontegenerale.wordpress.com/2024/11/01/simon-choat-postanarchism-from-a-marxist-perspective/

anarchism

Ποιοι είμαστε εμείς για να πούμε σε κάποιον τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει; "Who are we to tell anyone what they can or can't do?" ~ John Locke “I claimed that ‘INDIVIDUALIST ANARCHISM and COMMUNIST ANARCHISM are the same, or nearly so, in terms of moral motivations and ultimate goals’. I know that one could counter my claim with hundreds of texts and plenty of deeds of self-proclaimed individualist anarchists, which would demonstrate that #individualist…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/11/01/anarchism/

Illusions

Ehrenstein Illusion The most salient phenomenal attribute of the Ehrenstein illusion is the apparent brightness enhancement at the centre of the configuration, the latter being systematically perceived as brighter (Fig 1a) or as darker (Fig 1b) than the general background, the brightness enhancement effect being more pronounced than the darkness enhancement (Spillmann, Fuld, & Gerrits, 1976). These asymmetrical perceptual sensations of brightness/darkness…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/31/illusions/

Ilan Pappé: Palestine from Colonisation to Decolonisation (LSE Talk)

«Σε αυτή τη διάλεξη από τις 10 Ιουνίου 2024, ο Pappé εμβαθύνει στο πώς οι αποικιακές κληρονομιές συνεχίζουν να διαμορφώνουν το παρόν και τι επιφυλάσσει το μέλλον για την #LiberationOfPalestine. Ακούμε επίσης για το #PalestineEncampment στο #LSE και τη συνενοχή του πανεπιστημίου στη #γενοκτονία και το #απαρτχάιντ.' IlanPappé: #Παλαιστίνη από τον #αποικισμό στην #αποαποικιοποίηση "In this lecture from…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/27/ilan-pappe-palestine-from-colonisation-to-decolonisation-lse-talk/

Dyer D. Lum – 1890 – The Fiction of Natural Rights

Title: The Fiction of Natural Rights Author(s): Dyer D. Lum Date: February 15, 1890 Topics: individualist natural law Notes: Source: Liberty. VI, 25 (February 15, 1890) 1. Source: Retrieved on October 18, 2011 from libertarian-labyrinth.blogspot.com Dyer D. Lum The Fiction of Natural Rights The very corner-stone of Anarchistic philosophy is often supposed to be a paraphrase of Herbert Spencer’s “First Principle” of…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/27/dyer-d-lum-1890-the-fiction-of-natural-rights/

Ricardo Flores Magon – 1914 – Government?

¿Gobierno? [Government?] Ricardo Flores Magon Regeneracion, February 12, 1914. There are people, who in good faith ask this question: how would it be possible to live without government? And they conclude saying that a supreme chief, a crowd of officials, large and small, such as ministers, judges, magistrates, legislators, soldiers, jailers, policemen, and executioners, are necessary. These good people believe that without…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/27/ricardo-flores-magon-1914-government/

Ερρίκο #Μαλατέστα - Αλληλοβοήθεια | #anarchism #communism

English URL: [Mutual Aid - an essay](https://www.theyliewedie.org/ressources/biblio/en/Malatesta_Errico_-_Mutual_Aid.html)

από MALATESTA: LIFE AND IDEAS, εκδ. Verne Richards. Λονδίνο: Freedom Press, 1965)

Εφόσον είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο του οποίου η ύπαρξη εξαρτάται από τις συνεχείς φυσικές και πνευματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αυτές οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται είτε στη συμπάθεια (affinity), την αλληλεγγύη και την αγάπη είτε στην εχθρότητα και τον αγώνα. Εάν κάθε άτομο σκέφτεται μόνο την ευημερία του, ή ίσως αυτή της μικρής συγγενικής ή εδαφικής του ομάδας, προφανώς θα βρεθεί σε σύγκρουση με τους άλλους και θα αναδειχθεί νικητής ή νικημένος· ως καταπιεστής αν νικήσει, ως καταπιεσμένος αν χάσει. Η φυσική αρμονία, το φυσικό πάντρεμα του καλού του καθενός με αυτό όλων, είναι η εφεύρεση της ανθρώπινης τεμπελιάς, η οποία αντί να αγωνίζεται να πετύχει αυτό που θέλει, προϋποθέτει ότι θα επιτευχθεί αυθόρμητα, με φυσικό νόμο. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο φυσικός άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς σύγκρουσης με τους συνανθρώπους του στην αναζήτησή του για την καλύτερη και πιο υγιή τοποθεσία, την πιο εύφορη γη, και εν καιρώ, για να εκμεταλλευτεί τις πολλές και ποικίλες ευκαιρίες που δημιουργεί η κοινωνική ζωή σε ορισμένους ή για άλλους. Για αυτό το λόγο η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη βία, πολέμους, σφαγές (εκτός από την ανελέητη εκμετάλλευση της εργασίας των άλλων) και αναρίθμητες τυραννίες και σκλαβιά.

Αν στο ανθρώπινο πνεύμα υπήρχε μόνο αυτό το σκληρό ένστικτο της επιθυμίας να κυριαρχήσει και να ωφεληθεί σε βάρος των άλλων, η ανθρωπότητα θα είχε παραμείνει στη βάρβαρη κατάστασή της και η ανάπτυξη της τάξης όπως καταγράφεται στην ιστορία, ή στους δικούς μας καιρούς, δεν θα ήταν δυνατή. Αυτή η τάξη ακόμα και στα χειρότερα της, αντιπροσωπεύει πάντα ένα είδος μετριασμού του τυραννικού πνεύματος με μια ελάχιστη κοινωνική αλληλεγγύη, απαραίτητη για μια πιο πολιτισμένη και προοδευτική ζωή.

Αλλά ευτυχώς υπάρχει στον Άνθρωπο ένα άλλο συναίσθημα που τον φέρνει πιο κοντά στον πλησίον του, το συναίσθημα της συμπάθειας, της ανεκτικότητας, της αγάπης και, χάρη σε αυτό, η ανθρωπότητα έγινε πιο πολιτισμένη και από αυτό αναπτύχθηκε η ιδέα μας που στοχεύει να κάνει την κοινωνία μια αληθινή συγκέντρωση αδελφών και φίλων που όλοι εργάζονται για το κοινό καλό.

Το πώς προέκυψε το συναίσθημα που εκφράζεται από τις λεγόμενες ηθικές αρχές και το οποίο, καθώς αναπτύσσεται, αρνείται την υπάρχουσα ηθική και υποκαθιστά μια ανώτερη ηθική, είναι ένα θέμα έρευνας που μπορεί να ενδιαφέρει φιλοσόφους και κοινωνιολόγους, αλλά δεν μειώνει το γεγονός ότι υπάρχει, ανεξάρτητα από τις εξηγήσεις που μπορούν να προβληθούν. Δεν έχει σημασία αν προέρχεται από το πρωτόγονο, φυσιολογικό γεγονός της σεξουαλικής πράξης της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους ή της ικανοποίησης που προέρχεται από τη συντροφιά των συνανθρώπων σου ή τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από την ένωση στον αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό και στην εξέγερση ενάντια στον κοινό τύραννο ή από την επιθυμία για αναψυχή, ειρήνη και ασφάλεια που ακόμη και οι νικητές αισθάνονται την ανάγκη ή ίσως για αυτούς και για εκατό άλλους λόγους μαζί. Υπάρχει και στην ανάπτυξή του βασίζουμε τις ελπίδες μας για το μέλλον της ανθρωπότητας.

«Το θέλημα του Θεού», οι «φυσικοί νόμοι», οι «ηθικοί νόμοι», η «κατηγορική προσταγή» των Καντιανών, ακόμη και το «σαφώς κατανοητό συμφέρον» των Ωφελιμιστών είναι όλα μεταφυσικές φαντασιώσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Αντιπροσωπεύουν την αξιέπαινη επιθυμία του ανθρώπινου μυαλού να θέλει να εξηγήσει τα πάντα, να θέλει να φτάσει στο βάθος των πραγμάτων και θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές ως προσωρινές υποθέσεις για περαιτέρω έρευνα, εάν δεν ήταν, στις περισσότερες περιπτώσεις, η ανθρώπινη τάση να μην θέλει ποτέ να παραδεχτεί την άγνοια και να προτιμάει φλύαρες εξηγήσεις χωρίς πραγματικό περιεχόμενο από το να πει απλώς «δεν γνωρίζω».

Όποιες και αν είναι οι εξηγήσεις που μπορεί να επιλέξει ο καθένας να δώσει ή να μην δώσει, το πρόβλημα παραμένει άθικτο: πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ αγάπης και μίσους, μεταξύ αδελφικής συνεργασίας και αδελφοκτόνου αγώνα, μεταξύ «αλτρουισμού» και «εγωισμού».

Οι ανάγκες, τα γούστα, οι φιλοδοξίες και τα ενδιαφέροντα της ανθρωπότητας δεν είναι ούτε όμοια ούτε φυσικά αρμονικά· συχνά είναι εκ διαμέτρου αντίθετα και ανταγωνιστικά. Από την άλλη πλευρά, η ζωή κάθε ατόμου εξαρτάται τόσο από τη ζωή των άλλων που θα ήταν αδύνατο, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ήταν βολικό να το κάνει, να απομονωθεί και να ζήσει τη δική του ζωή. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι ένα γεγονός από το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει: μπορεί να γίνει ελεύθερα και συνειδητά αποδεκτή και κατά συνέπεια να ωφελήσει όλους τους ενδιαφερόμενους, ή μπορεί να γίνει αποδεκτή όπως να 'ναι, συνειδητά ή με άλλο τρόπο, οπότε εκδηλώνεται με την υποταγή ενός σε άλλον, με την εκμετάλλευση κάποιων από άλλους.

Μια ολόκληρη σειρά από πρακτικά προβλήματα προκύπτουν στην καθημερινή μας ζωή, τα οποία μπορούν να λυθούν με διαφορετικούς τρόπους, αλλά όχι με όλους τους τρόπους ταυτόχρονα. Ωστόσο, κάθε άτομο μπορεί να προτιμά τη μια λύση από την άλλη. Εάν ένα άτομο ή μια ομάδα έχει τη δύναμη να επιβάλλει την προτίμησή του στους άλλους, θα επιλέξει τη λύση που ταιριάζει καλύτερα στα ενδιαφέροντα και τα γούστα τους, οι άλλοι θα πρέπει να υποταχθούν και να θυσιάσουν τις επιθυμίες τους. Όμως, εάν κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τους άλλους να ενεργήσουν παρά τη θέλησή τους, τότε, πάντα υποθέτοντας ότι δεν είναι δυνατό ή θεωρείται βολικό να υιοθετηθούν περισσότερες από μία λύσεις, πρέπει να καταλήξουμε με αμοιβαίες παραχωρήσεις σε μια συμφωνία που ταιριάζει καλύτερα σε όλους και προσβάλλει λιγότερο τα ατομικά συμφέροντα, γούστα και επιθυμίες.

Η ιστορία μας διδάσκει, η καθημερινή παρατήρηση της ζωής γύρω μας διδάσκει, ότι όπου η βία δεν έχει θέση [στις ανθρώπινες σχέσεις] όλα ρυθμίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προς το συμφέρον όλων των ενδιαφερομένων. Αλλά όπου παρεμβαίνει η βία, η αδικία, η καταπίεση και η εκμετάλλευση θριαμβεύουν πάντα.

Γεγονός είναι ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι δυνατή χωρίς ώφελος από την εργασία των άλλων, και ότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να γίνει αυτό: είτε μέσω μιας αδελφικής, ισότιμης και ελευθεριακής ένωσης, στην οποία η αλληλεγγύη ενώνει, συνειδητά και ελεύθερα εκφρασμένη, όλη την ανθρωπότητα· ή ο αγώνας του καθενός εναντίον του άλλου στον οποίο οι νικητές κυριαρχούν, καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους...

Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι θα θεωρούν ο ένας τον άλλον αδέρφια και με αμοιβαία υποστήριξη θα επιτυγχάνουν τη μεγαλύτερη ευημερία και ελευθερία καθώς και σωματική και πνευματική ανάπτυξη για όλους…

Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι αυτός που είναι λιγότερο απομονωμένος. Ο πιο ανεξάρτητος είναι αυτός που έχει τις περισσότερες επαφές και φιλίες και επομένως ένα ευρύτερο πεδίο επιλογής των στενών του συνεργατών· ο πιο ανεπτυγμένος άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί καλύτερα και γνωρίζει πώς να χρησιμοποιήσει την κοινή κληρονομιά του Ανθρώπου καθώς και τα επιτεύγματα των συγχρόνων του.

Παρά τα ποτάμια ανθρώπινου αίματος· παρά τα απερίγραπτα βάσανα και τις ταπεινώσεις που προκλήθηκαν· παρά την εκμετάλλευση και την τυραννία σε βάρος των πιο αδύναμων (λόγω προσωπικής ή κοινωνικής κατωτερότητας)· με μια λέξη, παρά τον αγώνα και όλες τις συνέπειές του, αυτό που στην ανθρώπινη κοινωνία αντιπροσωπεύει τα ζωτικά και προοδευτικά χαρακτηριστικά της, είναι το συναίσθημα της συμπάθειας, η αίσθηση μιας κοινής ανθρωπότητας που σε κανονικούς καιρούς, θέτει ένα όριο στον αγώνα πέρα ​​από το οποίο δεν μπορεί κανείς να τολμήσει χωρίς να προκαλέσει βαθιά αποστροφή και εκτεταμένη αποδοκιμασία. Γιατί αυτό που μεσολαβεί είναι η ηθική.

Ο επαγγελματίας ιστορικός της παλιάς σχολής μπορεί να προτιμά να παρουσιάσει τους καρπούς της έρευνάς του ως συγκλονιστικά γεγονότα, μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις μεταξύ εθνών και τάξεων, πολέμους, επαναστάσεις, τα εσωτερικά της διπλωματίας και τις συνωμοσίες· αλλά αυτό που είναι πραγματικά πολύ πιο σημαντικό είναι οι αναρίθμητες καθημερινές επαφές μεταξύ ατόμων και μεταξύ ομάδων που αποτελούν την πραγματική ουσία της κοινωνικής ζωής. Και αν εξετάσει κανείς προσεκτικά τι συμβαίνει βαθιά μέσα, στην οικεία καθημερινή ζωή της μάζας της ανθρωπότητας, διαπιστώνει ότι, εκτός από τον αγώνα για να αρπάξει κανείς καλύτερες συνθήκες εργασίας, τη δίψα για κυριαρχία, τον ανταγωνισμό, τον φθόνο και όλα τα νοσηρά πάθη που θέτουν τον άνθρωπο εναντίον του ανθρώπου, υπάρχει επίσης πολύτιμη εργασία, αλληλοβοήθεια, αδιάκοπη και εθελοντική ανταλλαγή υπηρεσιών, στοργής, αγάπης, φιλίας και όλα αυτά που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά στην αδελφοσύνη. Και οι ανθρώπινες κολεκτιβοποιήσεις προχωρούν ή φθείρονται, ζουν ή πεθαίνουν, ανάλογα με το αν η αλληλεγγύη και η αγάπη, ή το μίσος και ο αγώνας κυριαρχούν στις υποθέσεις της κοινότητας. Πράγματι, η ίδια η ύπαρξη οποιασδήποτε κοινότητας δεν θα ήταν δυνατή αν τα κοινωνικά συναισθήματα, που θα ονόμαζα καλά πάθη, δεν ήταν ισχυρότερα από τα κακά.

Η ύπαρξη συναισθημάτων στοργής και συμπάθειας μεταξύ της ανθρωπότητας και η εμπειρία και η επίγνωση των ατομικών και κοινωνικών πλεονεκτημάτων που πηγάζουν από την ανάπτυξη αυτών των συναισθημάτων, έχουν δημιουργήσει και συνεχίζουν να παράγουν έννοιες όπως «δικαιοσύνη» και «δίκαιο» και «Ηθική» που, παρά τις χίλιες αντιφάσεις, τα ψέματα και την υποκρισία που εξυπηρετούν ευτελή συμφέροντα, αποτελούν έναν στόχο, ένα ιδανικό προς το οποίο προχωρά η ανθρωπότητα.
Αυτή η «ηθική» είναι ευμετάβλητη και σχετική· ποικίλλει ανάλογα με την εποχή, με διαφορετικούς λαούς, τάξεις και άτομα· οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα και των οικογενειών, της τάξης ή της χώρας τους. Αλλά απορρίπτοντας αυτό που, στην επίσημη «ηθική», χρησιμεύει για την υπεράσπιση των προνομίων και της βίας της άρχουσας τάξης, μένει πάντα κάτι που είναι προς το γενικό συμφέρον και είναι το κοινό επίτευγμα όλης της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως τάξης και φυλής.

<nb/>Η αστική τάξη στην ηρωική της περίοδο, όταν ακόμα ένιωθε τον εαυτό της μέρος του λαού και αγωνιζόταν για τη χειραφέτηση, είχε υπέροχες χειρονομίες αγάπης και αυταπάρνησης· και ο καλύτερος από τους στοχαστές και τους μάρτυρες της είχε το σχεδόν προφητικό όραμα για εκείνο το μέλλον της ειρήνης, της αδελφοσύνης και της ευημερίας για το οποίο αγωνίζονται σήμερα οι σοσιαλιστές [1909]. Αλλά αν ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη ήταν ανάμεσα στα συναισθήματα των καλύτερων από αυτούς, το μικρόβιο του ατομικισμού (με την έννοια της πάλης μεταξύ ατόμων), η αρχή του αγώνα (σε αντίθεση με την αλληλεγγύη) και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ήταν το πρόγραμμα της αστικής τάξης και δεν μπορούσε παρά να προκαλέσει ολέθριες συνέπειες. Η ατομική ιδιοκτησία και η αρχή της εξουσίας, στις νέες μεταμφιέσεις του καπιταλισμού και του κοινοβουλευτισμού, ήταν σε αυτό το πρόγραμμα και έπρεπε να οδηγήσουν, όπως συνέβαινε πάντα, στην καταπίεση, τη μιζέρια και την απανθρωποποίηση των μαζών.

Και τώρα που η ανάπτυξη του καπιταλισμού και του κοινοβουλευτισμού έχει αποδώσει τους καρπούς της και η αστική τάξη έχει εξαντλήσει κάθε γενναιόδωρο συναίσθημα και προοδευτικό ενθουσιασμό με την πρακτική του πολιτικού και οικονομικού ανταγωνισμού, περιορίζεται στο να πρέπει να υπερασπιστεί τα προνόμιά της με βία και δόλο, ενώ οι φιλόσοφοι της δεν μπορούν να το υπερασπιστούν ενάντια στις σοσιαλιστικές επιθέσεις παρά μόνο αν αναδείξουν, άτοπα, τον νόμο του ζωτικού ανταγωνισμού.

(https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/26/%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%af%ce%ba%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%bb%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1/)

Ερρίκο Μαλατέστα – Αλληλοβοήθεια

Ερρίκο Μαλατέστα - Αλληλοβοήθεια English URL: ( από MALATESTA: LIFE AND IDEAS, εκδ. Verne Richards. Λονδίνο: Freedom Press, 1965) Εφόσον είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο του οποίου η ύπαρξη εξαρτάται από τις συνεχείς φυσικές και πνευματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αυτές οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται είτε στη συμπάθεια (affinity), την αλληλεγγύη και την αγάπη είτε στην εχθρότητα και τον αγώνα.

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/26/%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%af%ce%ba%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%bb%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1/

Errico Malatesta – Anarchy

Anarchy: a pamphlet Errico Malatesta     Anarchy is a word that comes from the Greek, and signifies, strictly speaking, "without government": the state of a people without any constituted authority.     Before such an organization had begun to be considered possible and desirable by a whole class of thinkers, so as to be taken as the aim of a movement (which has now become one of the most important factors in modern social warfare), the word…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/25/errico-malatesta-anarchy/

Errico Malatesta – 1920 – The Idea of Good Government

The Idea of Good Government Errico Malatesta (from Umanita Nova 1920; included in 'Malatesta: Life and Ideas', Freedom Press) None can judge with certainty who is right and who is wrong, who is nearest the truth, or which is the best way to achieve the greatest good for each and everyone. Freedom coupled with experience, is the only way of discovering the truth and what is best; and there can be no freedom if there…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/25/errico-malatesta-1920-the-idea-of-good-government/

Errico Malatesta – 1930 – Against the Constituent Assembly as against the dictatorship

Against the Constituent Assembly as against the dictatorship Errico Malatesta (Adunata, October 4, 1930) [...] *** Let this be quite clear. I am not an advocate of the 'all or nothing' theory. I believe that nobody actually behaves in such a way as implied by that theory: it would be impossible. This is just a slogan used by many to warn about the illusion of petty reforms and…

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/25/errico-malatesta-1930-against-the-constituent-assembly-as-against-the-dictatorship/

what am i?

“Αλλά τι είμαι λοιπόν; Σκεπτόμενο πράγμα. Τι είναι αυτό; Eίναι ένα πράγμα που αμφιβάλλει, νοεί, βεβαιώνει, αρνείται, θέλει, δε θέλει, φαντάζεται επίσης και αισθάνεται. [....] Η φύση επίσης διδάσκει, μέσω αυτών των αισθήσεων πόνου, δίψας κτλ., ότι δεν παρίσταμαι μονάχα στο σώμα μου, όπως παρίσταται ένας πλοηγός στο πλοίο, αλλά είμαι στενότατα συνδεδεμένος και οιονεί συγχωνευμένος με αυτό, έτσι ώστε να συνθέτω ένα ενιαίο όλο μαζί του.

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/24/what-am-i/

wisdom

Schopenhauer’s pesimism: η καθαυτή μας ύπαρξη είναι μια πηγή δυστυχίας (Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας) Ανάμεσα στους φιλοσόφους – όπως ο Λοκ θεωρείται ο υπέρτατος φιλελεύθερος - ο Σοπενχάουερ θεωρείται ο υπέρτατος πεσιμιστής.———————————Σε ποια σημεία της διδασκαλίας του εκδηλώνεται ο πεσιμισμός ;:Ο Schopenhauer πιστεύει ότι ο Κόσμος της εμπειρίας είναι ένας Κόσμος χωρίς νόημα και χωρίς σκοπό και ότι εν τέλει δεν είναι τίποτε άλλο από ένα Μηδέν.

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/24/wisdom/

thoughts

H έννοια του «αιώνιου γυρισμού» ή «αιώνιας επιστροφής» του Νίτσε εμφανίζεται για πρώτη φορά στον αφορισμό 341 της “Χαρούμενης Επιστήμης” ως ένα υποθετικό ερώτημα: “Το πιο βαρύ βάροςΚι αν μια μέρα ή μια νύχτα, ερχόταν ένας δαίμονας και γλιστρούσε μέσα στην υπέρτατη μοναξιά σου και σούλεγε: «Αυτή τη ζωή, όπως την έζησες και την ζεις ως τα τώρα, πρέπει να την ξαναρχίσεις από την αρχή, και να την ξαναρχίζεις αδιάκοπα˙ χωρίς τίποτα το καινούργιο˙ αντίθετα, μάλιστα!

https://rotenotes.wordpress.com/2024/10/24/thoughts/