Show newer

Εφόσον ο εργάτης περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη διαδικασία
της παραγωγής, οι συνθήκες της παραγωγικής διαδικασίας είναι σε μεγάλο βαθμό οι
συνθήκες της ενεργούς διαδικασίας ζωής του ή οι συνθήκες διαβίωσής του και
η οικονομία σε αυτές τις συνθήκες διαβίωσης είναι μια μέθοδος αύξησης του ποσοστού του
κέρδους. Όπως είδαμε νωρίτερα η εξαντλητική εργασία, η μεταμόρφωση του
εργάτη σε υποζύγιο, είναι ένα μέσο αύξησης του κεφαλαίου, ή
επιτάχυνση της παραγωγής υπεραξίας. Μια τέτοια οικονομία εκτείνεται στην
υπερπλήρωση κλειστών και ανθυγιεινών χώρων με εργάτες, ή, όπως
οι καπιταλιστές το λένε, στην εξοικονόμηση χώρου' στο συνωστισμό επικίνδυνων μηχανημάτων
σε κοντινή απόσταση χωρίς τη χρήση συσκευών ασφαλείας, παραμελώντας κανόνες
ασφαλείας στις διαδικασίες παραγωγής που είναι επιβλαβείς για την υγεία ή, όπως στην εξόρυξη,
συνδεδεμένες με κίνδυνο, κλπ. Για να μην αναφέρουμε την απουσία όλων εκείνων των εγκαταστάσεων
που θα έκαναν την παραγωγική διαδικασία ανθρώπινη, ευχάριστη ή τουλάχιστον υποφερτή.
Από την καπιταλιστική σκοπιά αυτό θα ήταν αρκετά άχρηστη και
παράλογη σπατάλη. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι γενικά, παρ'
όλη του την τσιγκουνιά, εντελώς σπάταλος με το ανθρώπινο υλικό του,
όπως, αντίθετα, χάρη στη μέθοδο διανομής των προϊόντων
μέσω του εμπορίου και του τρόπου του ανταγωνισμού, είναι πολύ σπάταλο
με τα υλικά μέσα, με αποτέλεσμα η κοινωνία να χάνει ό,τι κερδίζει ο ατομικός
καπιταλιστής.

Since the labourer passes the greater portion of his life in the process
of production, the conditions of the production process are largely the
conditions of his active life process, or his living conditions, and
economy in these living conditions is a method of raising the rate of
profit; just as we saw earlier^a that overwork, the transformation of
the labourer into a work horse, is a means of increasing capital, or
speeding up the production of surplus value. Such economy extends to
overcrowding close and unsanitary premises with labourers, or, as
capitalists put it, to space saving; to crowding dangerous machinery
into close quarters without using safety devices, to neglecting safety
rules in production processes pernicious to health, or, as in mining,
bound up with danger, etc. Not to mention the absence of all provisions
to render the production process human, agreeable, or at least bearable.
From the capitalist point of view this would be quite a useless and
senseless waste. The capitalist mode of production is generally, despite
all its niggardliness, altogether too prodigal with its human material,
just as, conversely, thanks to its method of distribution of products
through commerce and manner of competition, it is very prodigal with its
material means, and loses for society what it gains for the individual
capitalist.

^a See Vol. 35, pp. 239-307. [Karl , , vol. 37, p. 90]

Artwork: [This painting depicts a woman examining her work on a lathe at a factory in Britain during World War II. Her eyes are not protected. Creator: Knight, Laura](en.wikipedia.org/wiki/Occupati)

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του είδους εξοικονόμησης σταθερού κεφαλαίου
που προκύπτει από την προοδευτική ανάπτυξη της βιομηχανίας είναι ότι η άνοδος
στο ποσοστό κέρδους σε /μια /γραμμή ενός κλάδου εξαρτάται από την εξέλιξη
της παραγωγικής δύναμης της εργασίας σε μια /άλλη. /Αυτό που
ωφελείται σε αυτή την περίπτωση ο καπιταλιστής είναι για άλλη μια φορά ένα κέρδος που παράγεται από
την κοινωνική εργασία, αν όχι προϊόν των εργατών που εκμεταλλεύεται ο ίδιος.
Μια τέτοια εξέλιξη της παραγωγικής δύναμης είναι και πάλι ανιχνεύσιμη σε τελευταία
ανάλυση στην κοινωνική φύση της εργασίας που ασχολείται με την παραγωγή· στον
καταμερισμό της εργασίας στην κοινωνία· και στην ανάπτυξη της
πνευματικής εργασίας, ιδιαίτερα στις φυσικές επιστήμες. Αυτό που
ο καπιταλιστής αξιοποιεί έτσι είναι τα πλεονεκτήματα ολόκληρου του συστήματος του
κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας. Είναι η ανάπτυξη της παραγωγικής δύναμης
της εργασίας στον εξωτερικό τομέα της, σε εκείνον τον τομέα που την προμηθεύει
με μέσα παραγωγής, όπου η αξία του σταθερού κεφαλαίου
που απασχολείται από τον καπιταλιστή μειώνεται σχετικά και κατά συνέπεια
το ποσοστό κέρδους αυξάνεται.

The characteristic feature of this kind of saving of constant capitalarising from the progressive development of industry is that the rise in
the rate of profit in /one /line of industry depends on the development
of the productive power of labour in /another. /Whatever falls to the
capitalist's advantage in this case is once more a gain produced by
social labour, if not a product of the labourers he himself exploits.
Such a development of productive power is again traceable in the final
analysis to the social nature of the labour engaged in production; to
the division of labour in society; and to the development of
intellectual labour, especially in the natural sciences. What the
capitalist thus utilises are the advantages of the entire system of the
social division of labour. It is the development of the productive power
of labour in its exterior department, in that department which supplies
it with means of production, whereby the value of the constant capital
employed by the capitalist is relatively lowered and consequently the
rate of profit is raised. [Karl , , vol. 37, p. 85]

Artwork: Diego Rivera, Detroit Industry Mural

- «μια ένωση στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός [ατόμου] είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».

& , Manifesto (1848)

- “an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all.”

& , Manifesto (1848)

Artwork: The celebration of the election of the , 28 March 1871

[Description
Italiano: Proclamazione della Comune, Parigi, 28 marzo 1871
Date 1871
Source paperblog.fr/4317074/la-commun
Author Unknown author](commons.wikimedia.org/wiki/Fil)

«Αν αγαπάς χωρίς να προκαλείς αγάπη σε αντάλλαγμα — δηλαδή, αν η αγάπη σου ως αγάπη δεν παράγει αμοιβαία αγάπη' αν μέσα από μια ζωντανή έκφραση του εαυτού σου ως ερωτευμένου ανθρώπου δεν κάνεις τον εαυτό σου αγαπημένο πρόσωπο, τότε η αγάπη σου είναι ανίκανη — ατυχία».

[“If you without evoking love in return — that is, if your loving as loving does not produce love; if through a living expression of yourself as a loving person you do not make yourself a loved person, then your love is impotent — misfortune” ().](epochemagazine.org/.../marx-an)

Artwork: "The Lovers" by René

[, according to and , consists of the “conjunction” of two flows [flux]. Regarding , this means the on the one hand, and on the other. This basically coincides with ’s two forms of circulation as he elaborates them in Capital: The circulation C-M-C (commodity-money-commodity) and the circulation M-C-M’ (money-circulation-money + surplus value). The sells his labour (force) as a commodity with a certain value (price) (C) for money that is his salary (M), and buys food and clothes with it to survive (C). Once this money runs out, he needs to go work again, so the cycle starts over again. The , on the other hand, invests his money (M) into the production of certain commodities (C) and in the end, once he’s sold them on the market, gets the money he invested plus a certain profit he made (M’), which he can once again reinvest in further production, so this cycle starts over as well.](epochemagazine.org/32/marx-and)

[“In estranging from man (1) nature, and (2) himself, his own active functions, his life-activity, estranged labour estranges the species from man. It turns for him the life of the species [Gattungsleben] into a means of individual life. First it estranges the life of the species and individual life, and secondly it makes individual life in its abstract form the purpose of the life of the species, likewise in its abstract and estranged form.

For in the first place labour, life-activity, productive life itself, appears to man merely as a means of satisfying a need — the need to maintain the physical existence. Yet the productive life is the life of the species. It is life-engendering life. The whole character of a species its species character is contained in the character of its life-activity; and free, conscious activity is man’s species character. Life itself appears only as a means to life [Lebensmittel]” (Karl , Manuscripts, 76).](epochemagazine.org/32/marx-and)

- "an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all."

& , Manifesto (1848)

"Στην δε θα φτάσουμε ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Στην αναρχία θα πορευόμαστε σήμερα, αύριο και για πάντα."

— Errico

" is for us not a state of affairs which is to be established , an ideal to which reality [will] have to adjust itself. We call communism the real movement which abolishes the present state of things. The conditions of this movement result from the premises now in existence."

— Friedrich & Karl - The German Ideology, 1845

Σήμερα η αναρχία είναι θυμός, θανάσιμο μίσος και αιώνιος πόλεμος ενάντια σε όλους τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές που υπάρχουν πάνω στη γη• είναι η απαράγραπτη διεκδίκηση των καταπιεσμένων, είναι το σύμφωνο συμμαχίας τους, η πολεμική κραυγή τους˗ ανελέητος πόλεμος όσο στη γη θα υπάρχει ακόμα έστω και ένα αφεντικό, έστω και ένας εκμεταλλευτής. Αναρχία σημαίνει ακατάπαυστη, αδιάκοπη εξέγερση, ενάντια σε κάθε κατεστημένη τάξη• πόλεμος ενάντια σε κάθε κρατική αρχή, που διεξάγεται με όλους τους δυνατούς τρόπους και με όλες τις δυνατές μορφές: με το γραπτό λόγο και κάθε άλλο μέσο έκφρασης, με τις πράξεις περιφρόνησης και εχθρότητας και προπάντων με τα όπλα.

— Είναι από το κείμενο του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Κάρλο “Επανάσταση”, Αναρχία και Κομμουνισμός.

Qoto Mastodon

QOTO: Question Others to Teach Ourselves
An inclusive, Academic Freedom, instance
All cultures welcome.
Hate speech and harassment strictly forbidden.