rotenotes

♥∞♪☮☯☭Ⓐ☆ 🏴‍☠️🇵🇸🏴🏳️‍🌈🏳️‍⚧️🌻❤️☀️💚🌿😍💚😍🍃🍉

I don’t sing because I am happy; I’m happy because I sing.

— William

"All the interests of my reason, speculative as well as practical, combine in the three following questions: 1. What can I ? 2. What I to do? 3. What may I ?"

— Immanuel

[67] Κάθε τμήμα της ύλης μπορεί να συλληφθεί σαν ένας κήπος γεμάτος φυτά ή σαν μια λίμνη γεμάτη ψάρια. Αλλά κάθε κλάδος ενός φυτού, κάθε όργανο ενός ζώου, κάθε σταγόνα των σωματικών του υγρών είναι επίσης ένας παρόμοιος κήπος ή μια παρόμοια λίμνη.

— Gottfried Leibniz -

[67] Each portion of matter can be conceived as like a garden full of plants, or like a pond full of fish. But each branch of a plant, each organ of an animal, each drop of its bodily fluids is also a similar garden or a similar pond.

— Gottfried -

He that begins to , begins to .

— Francis Quarles, Hieroglyphics

, like , is a of .

— Marcus Aurelius, Meditations, IV, 5

🇬🇷 Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν.
🇬🇧 Live and let live.
🇩🇪 Leben und Leben lassen.

“People ‘have an effect upon’ one another: Not by virtue of their nature, but rather by virtue of motivations brought forth through mutual understanding.”

— [Edmund Husserl, Basic Problems of Phenomenology, p. 172]

is concerned with , the worthiest and holiest thing in man, the thing man must know if it is to have obligatory force for him.

— [’s Philosophy of , § 215 – Ethical Life / Civil Society / Administration of Justice / Determinate Law] [at: marxists.org/reference/archive]

“No can be founded on , even if the authority were .”

— A. J. , Essay on

All is mischief. All punishment of itself is evil.

— Jeremy , Principles of and

Έτσι γίνεται φανερό, ότι τα προβλήματα της πολιτικής επιστήμης είναι και προβλήματα της
πολιτικής αγωγής και των πολιτικών και πολιτισμικών αξιών του κάθε .

— Κοσμάς Ψυχοπαίδης – Εισαγωγή στην Πολιτική Επιστήμη (παραδόσεις)

- «μια ένωση στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός [ατόμου] είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».

— & , Manifesto (1848)

- “an association in which the free development of each [individual] is the condition for the free development of all.”

— & , Manifesto (1848)

“Στην δε θα φτάσουμε ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ. Στην αναρχία θα πορευόμαστε σήμερα, αύριο και για πάντα.”

— Errico

“ is for us not a state of affairs which is to be established , an ideal to which reality [will] have to adjust itself. We call communism the real movement which abolishes the present state of things. The conditions of this movement result from the premises now in existence.”

— Friedrich & Karl - The German Ideology, 1845

Σήμερα η αναρχία είναι θυμός, θανάσιμο μίσος και αιώνιος πόλεμος ενάντια σε όλους τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές που υπάρχουν πάνω στη γη• είναι η απαράγραπτη διεκδίκηση των καταπιεσμένων, είναι το σύμφωνο συμμαχίας τους, η πολεμική κραυγή τους˗ ανελέητος πόλεμος όσο στη γη θα υπάρχει ακόμα έστω και ένα αφεντικό, έστω και ένας εκμεταλλευτής. Αναρχία σημαίνει ακατάπαυστη, αδιάκοπη εξέγερση, ενάντια σε κάθε κατεστημένη τάξη• πόλεμος ενάντια σε κάθε κρατική αρχή, που διεξάγεται με όλους τους δυνατούς τρόπους και με όλες τις δυνατές μορφές: με το γραπτό λόγο και κάθε άλλο μέσο έκφρασης, με τις πράξεις περιφρόνησης και εχθρότητας και προπάντων με τα όπλα.

— Είναι από το κείμενο του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Κάρλο “Επανάσταση”, Αναρχία και Κομμουνισμός.

«Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει.»

— Karl

Αρθρον 1. - Ο σκοπός οπού απ’ αρχής κόσμου οι άνθρωποι εσυμμαζώχθησαν από τα δάση την πρώτην φοράν, δια να κατοικήσουν όλοι μαζί, κτίζοντες χώρας και πόλεις, είναι δια να συμβοηθώνται και να ζώσιν ευτυχισμένοι, και όχι να συναντιτρώγονται ή να ρουφά το αίμα τους ένας.

— , “Τα Δίκαια του Ανθρώπου”

«ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΗ ΒΙΑ, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός ή περισσοτέρων στους υπολοίπους. Είναι μόνο μέσω της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελούσιας συνεργασίας, της αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το παράδειγμα, τη μεταδοτικότητα και το αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη μέγιστη δυνατή ευημερία»

— Ε.

"The consistent , then, should be a , but a socialist of a particular sort. He will not only oppose alienated and specialized labor and look forward to the appropriation of capital by the whole body of workers, but he will also insist that this appropriation be direct, not exercised by some elite force acting in the name of the proletariat."

— Noam - In Daniel Guérin, : From Theory to Practice, 1970

"[…] Την δήμευσιν δεν την φοβείται αυτός που δεν έχει τίποτε, εκτός εάν έχης ανάγκην από αυτά τα σχισμένα κουρέλια μου και τα ολίγα βιβλία μου, που αποτελούν όλην την περιουσίαν μου. Την εξορίαν δεν την εννοώ, εγώ που δεν περιορίζομαι εις ένα τόπον, και δεν έχω ιδικόν μου ούτε το μέρος που τώρα κατοικώ, και κάθε μέρος είναι ιδικόν μου όπου και αν ευρεθώ ή μάλλον, κάθε μέρος είναι του Θεού, όπου εγώ είμαι ξένος και περαστικός. […]"

— Μέγας Βασίλειος

"He who joyfully marches to music in rank and file has already earned my contempt. He has been given a large brain by mistake, since for him the spinal cord would fully suffice. This disgrace to civilization should be done away with at once. Heroism at command, senseless brutality, and all the loathsome nonsense that goes by the name of , how violently I hate all this, how despicable and ignoble is; I would rather be torn to shreds than be part of so base an action! It is my conviction that killing under the cloak of war is nothing but an act of murder."

— Albert

Ο κομμουνισμός όπως τον έμαθα από τον Μαρξ: 1) "ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ" 2) Συνεργασία των παραγωγων/καταναλωτων με σκοπο να καλυψουμε τις αναγκες μας και να ευημερησουμε ΟΛΑ με τον ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ δυνατό μόχθο (και χρονο) ...ετσι ωστε να εχουμε αφθονο ελευθερο χρονο για να καλλιεργησουμε τις ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ μας, το νου μας και τις (διαπροσωπικές) σχεσεις μας.

Communism as I learned it from Marx:

1) "FROM EACH ACCORDING TO THEIR ABILITIES, TO EACH ACCORDING TO THEIR NEEDS" 2) Cooperation between producers/consumers with the goal to meet our needs and for ALL of us to prosper with the LEAST possible toil (and time)... so that we have plenty of free time to cultivate our SENSES, our mind, and our (interpersonal) relationships.

Der Kommunismus, wie ich ihn von Marx gelernt habe:

1) "JEDER NACH SEINEN FÄHIGKEITEN, JEDER NACH SEINEN BEDÜRFNISSEN" 2) Zusammenarbeit zwischen Produzenten/Konsumenten mit dem Ziel, unsere Bedürfnisse zu decken und dass WIR ALLE mit dem GERINGSTMÖGLICHEN Aufwand (und Zeit) gedeihen... damit wir ausreichend Freizeit haben, um unsere SINNE, unseren Geist und unsere (zwischenmenschlichen) Beziehungen zu pflegen.

«Η ανακάλυψη, η δημιουργία και η ικανοποίηση νέων αναγκών που προκύπτουν από την ίδια την κοινωνία· η καλλιέργεια όλων των ιδιοτήτων του κοινωνικού ανθρώπου, η παραγωγή αυτών σε μια μορφή όσο το δυνατόν πιο πλούσια σε ανάγκες, επειδή είναι πλούσια σε ιδιότητες και σχέσεις—παραγωγή που είναι το πιο ολικό και καθολικό δυνατό κοινωνικό προϊόν, γιατί, για να λάβει την ικανοποίηση με πολύπλευρο τρόπο, πρέπει να είναι ικανός για πολλές απολαύσεις, επομένως να καλλιεργηθεί σε υψηλό βαθμό - είναι επίσης μια συνθήκη παραγωγής που βασίζεται στο κεφάλαιο . . . Η ανάπτυξη ενός συνεχώς διευρυνόμενου και πιο ολοκληρωμένου συστήματος διαφορετικών ειδών εργασίας, διαφορετικών ειδών παραγωγής, στο οποίο αντιστοιχεί ένα συνεχώς διευρυνόμενο και συνεχώς εμπλουτιζόμενο σύστημα αναγκών». , σελ. 409.

"The discovery, creation and satisfaction of new needs arising from society itself; the cultivation of all the qualities of the social human being, production of the same in a form as rich as possible in needs, because rich in qualities and relations—production of this being as the most total and universal possible social product, for, in order to take gratification in a many-sided way, he must be capable of many pleasures, hence cultivated to a high degree—is likewise a condition of production founded on capital . . . The development of a constantly expanding and more comprehensive system of different kinds of labour, different kinds of production, to which a constantly expanding and constantly enriched system of needs corresponds." Grundrisse, p. 409.

“Freedom
[in the sphere of necessity] can consist only in this, that socialized
man, the associated producers, govern the human metabolism with nature
in a rational way, bringing it under collective control instead of being
dominated by it as a blind power” (Marx, [1894] 1981:959).

The capitalist gives back to the worker a part of his own surplus
labour in the form of an /avance, /for which he must reimburse the
capitalist not merely with an equivalent, but with surplus labour.
[MECW 29: 37]

“The power that each individual exercises over
the activity of others or over social wealth exists in him as the owner
of /exchange values/, of /money/. He carries his social power, as also
his connection with society in his pocket” (Marx 1986:94).

“It is a characteristic feature of labour which posits
exchange-value [value] that it causes the social relations of
individuals to appear in the perverted form of a social relationship
between things” (Marx 1970:34).

...υπάρχουν δομές βίας που λένε στους ανθρωπους να σωπάσουν...

...there are structures of violence telling people to shut up...

— David

Έτσι: Η είναι με . Αν το καλοσκεφτείτε, αυτό είναι ένα πραγματικά έξυπνο κόλπο. Γιατί όταν οι περισσότεροι σκέφτονται την αστυνομία, δεν τη θεωρούμε ως των κανόνων. Τους θεωρούμε σαν να το έγκλημα και όταν σκεφτόμαστε το «έγκλημα», το είδος του εγκλήματος που έχουμε στο μυαλό μας είναι το βίαιο έγκλημα. Παρόλο που, στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει κυρίως η αστυνομία είναι ακριβώς το αντίθετο: ασκεί την απειλή της βίας σε καταστάσεις που διαφορετικά δεν θα είχαν καμία σχέση με αυτήν.

“So: are with . If you think about it, this is a really ingenious trick. Because when most of think about police, we do not think of them as regulation. We think of them as crime, and when we think of "crime," the kind of crime we have in our minds in violent crime. Even though, in fact, what police mostly do is exactly the opposite: they bring the threat of force to bear on situations that would otherwise have nothing to do with it.”

― David

But what can function as an archetype in a fragmented society?

― [Raoul Vaneigem - Basic Banalities: library.nothingness.org/articl]

It should not be forgotten that hierarchical power is inconceivable without transcendence, without ideologies, without myths.

― [Raoul Vaneigem - Basic Banalities: library.nothingness.org/articl]

"All becoming is a criminal revolt from eternal being and its price is death."

―

[...] Privative appropriation and domination are thus originally imposed and felt as a positive right, but in the form of a negative universality. Valid for everyone, justified in everyone's eyes by divine or natural law, the right of privative appropriation is objectified in a general illusion, in a universal transcendence, in an essential law under which everyone individually manages to tolerate the more or less narrow limits assigned to his right to live and to the conditions of life in general. [...]

― [Raoul - Basic Banalities: library.nothingness.org/articl]

0
rotenotes

This contradiction between the quantitative limitation and the
qualitative lack of limitation of keeps driving the hoarder back
to his Sisyphean task: .
[...]
The hoarder therefore sacrifices the lusts of his flesh to the fetish of
gold. He takes the gospel of abstinence very seriously. . . . Work,
thrift and greed are therefore his three cardinal virtues, and to sell
much and buy little is the sum of his political economy.
[Karl , Capital I (trans. Ben Fowkes), 231]

0
rotenotes

On the basis of production, . . . is turned from a
given, fixed value into a self-valorizing value capable of increasing
itself. It produces , i.e. it enables the capitalist to extract and
appropriate for himself a certain quantity of unpaid labour, surplus
product and surplus value. In this way, the money receives, besides the
use-value which it possesses as money, an additional use-value, namely
the ability to function as capital . . . it becomes a commodity. (
[1894]1993:459)

0
rotenotes

@anarchist-art

1
rotenotes

Working men of all countries, unite.

0
rotenotes

'

0
rotenotes

0
rotenotes

0
rotenotes

“The real barrier of production is itself.” The passage comes from part three of the third volume of Capital, entitled “The Law of the Tendency of the Rate of Profit to Fall”. The subsequent sentences have some bearing on the MR analysis: “Capital and its self-expansion appear as the starting and the closing point, the motive and the purpose of production; that production is only production for capital and not vice versa, the means of production are not mere means for a constant expansion of the living process of the society of producers”-, 1972, p250. [Joseph Choonara]

0
rotenotes

My inquiry led me to the conclusion that neither relations nor forms could be comprehended whether by themselves or on the basis of a so-called general development of the human mind, but that on the contrary they originate in the conditions of life, the totality of which Hegel, following the example of English and French thinkers of the eighteenth century, embraces within the term “civil society”; that the anatomy of this civil society, however, has to be sought in political economy. [Karl ] <a href="marxists.org/archive/marx/work">Karl , Economic Manuscripts: Preface to A Contribution to the Critique of Political Economy</a>

0
rotenotes

My inquiry led me to the conclusion that neither legal relations nor
political forms could be comprehended whether by themselves or on the
basis of a so-called general development of the human mind, but that on
the contrary they originate in the material conditions of life, the
totality of which Hegel, following the example of English and French
thinkers of the eighteenth century embraces within the term ‘civil
society’; that the anatomy of this civil society, however, has to be
sought in political economy. (, 1976, p. 20)

-superstracture

0
rotenotes

[Roman Rozdolsky - The Making of Marx's 'Capital'.](gruppegrundrisse.files.wordpre)

[RR-TMMC, 533-35]

Ο Μαρξ ρωτά πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε την εργασία ως ουσία της αξίας εάν, στην πραγματικότητα, κάθε συγκεκριμένη εργασία εξυπηρετεί διαφορετικό στόχο και
εκτελείται από διαφορετικά άτομα διαφορετικών ικανοτήτων, δεξιοτήτων κ.λπ.; Πως
μπορεί η άπειρη ποικιλία των διαφορετικών ειδών επαγγελματικών και
ατομικών εργασιών να περιοριστεί σε ένα κοινό παρονομαστή; Η απάντησή του είναι ότι αυτό
είναι δυνατό: «Όσο ποικίλα τα χρήσιμα είδη εργασίας, ή οι
παραγωγικές δραστηριότητες, είναι ένα /φυσιολογικό/ δεδομενο, ότι είναι
λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, και ότι κάθε τέτοια λειτουργία, όποια κι αν
μπορεί να είναι η φύση ή η μορφή τους, είναι ουσιαστικά η δαπάνη του ανθρώπινου
εγκέφαλου, νεύρων, μυών και αισθητηρίων οργάνων.» [Κεφάλαιο Ι, σελ. 164 (71)]
[RR-TMMC, 533]

Στην πραγματικότητα,
ωστόσο, είδαμε μόνο το πρώτο μέρος της λύσης του Μαρξ για το
πρόβλημα μέχρι στιγμής, καθώς, αν και η εργασία μπορεί να μειωθεί, φυσιολογικά,
στην απλή δαπάνη εργατικής δύναμης σε κάθε κοινωνία, τέτοια
μείωση είναι μόνο απαραίτητη στην πράξη και στην πραγματικότητα λαμβάνει χώρα σε ένα συγκεκριμένο στάδιο της ιστορικής εξέλιξης. Αυτό συμβαίνει μόνο σε μια
κοινωνία ιδιοκτητών εμπορευμάτων όπου η ανταλλαγή αποτελεί τη μοναδική οικονομική
σύνδεση μεταξύ ατόμων και, κατά συνέπεια, όπου τα εμπορεύματα
θεωρούνται ως προϊόντα μέσης, αδιαφοροποίητης εργασίας –
«ανεξάρτητα από τη μορφή της δαπάνης της». [Κεφάλαιο Ι, σελ. 128 (38)]
[RR-TMMC, 534]

Ωστόσο, αυτό δεν απαιτεί μηχανική μέτρηση της φυσιολογικής
δαπάνης εργατικής δύναμης, αφού είναι η ίδια η κοινωνία, η αυθόρμητη
κοινωνική διαδικασία «πίσω από τις πλάτες των παραγωγών», που εξισώνει τις
διάφορες μορφές εργασίας στην αγορά και τις μειώνει στο μέσο όρο
«κοινωνικά αναγκαία» εργασία. [πάνω σελ. 525 επ.]
Από την άλλη πλευρά, η «ισότητα της
ανθρώπινης εργασίας σε μια τέτοια κοινωνία αποκτά μια «υλική μορφή. . . στην
ίση αντικειμενικότητα των προϊόντων της εργασίας ως αξιών»,
[Κεφάλαιο Ι, σελ. 164 (72)] και μόνο σε
μια τέτοια κοινωνία κάνει «μια καθορισμένη κοινωνική σχέση μεταξύ των ανθρώπων. . . να παίρνει
τη φανταστική μορφή μιας σχέσης μεταξύ πραγμάτων». [RR-TMMC, 534]

Ποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από αυτή τη σύντομη σύνοψη της θεωρίας του Μαρξ της
αξίας? Σαφώς ότι είναι αδύνατο να αναγνωριστεί η αποκλειστικά κοινωνική
σημασία της αξίας, εκτός εάν θεωρηθεί ιστορικό
φαινόμενο' και ότι είναι εξίσου αδύνατο να αρνηθεί κανείς τον ιστορικό
χαρακτήρα της αξίας χωρίς να δεί σε αυτήν μια «ποιότητα ανάλογη με το βάρος
ή το χρώμα», δηλαδή μια «τεχνική» κατηγορία.

Αυτό παρέχει την εξήγηση για το γιατί η θεωρία του Μαρξ παρερμηνεύτηκε
[535] τόσο συχνά
από τους επικριτές του. Ανίκανοι να συλλάβουν τον ουσιαστικά
ιστορικό χαρακτήρα των οικονομικών κατηγοριών, απλώς συμπεραίνουν: Αν
υπάρχει κάτι όπως η «αξία», τότε πρέπει να είναι η φυσική (physical) ή η φυσική (natural)
ποιότητα των εμπορευμάτων. Με αυτόν τον τρόπο δεν ασκούν κριτική στον Μαρξ, αλλά
τη δική τους στενά νατουραλιστική αντίληψη! [RR-TMMC, 534-35]

asks, how can we designate as the substance of if, in
actual fact, each concrete labour serves a different aim, and is
performed by different individuals of differing ability, skill etc.? How
can the infinite variety of the different kinds of professional and
individual labour be reduced to a common denominator? His answer is that
it is possible: ‘However varied the useful kinds of labour, or
productive activities, it is a /physiological/ fact, that they are
functions of the human organism, and that each such function, whatever
may be its nature or its form, is essentially the expenditure of human
brain, nerves, muscles and sense-organs.’^14 [Capital I, p. 164 (71)]
[RR-TMMC, 533]

In fact,
however, we have only seen the first part of Marx’s solution to the
problem so far, since, although labour can be reduced, physiologically,
to the simple expenditure of labour-power in any society, such a
reduction is only necessary in practice and actually takes place at a
particular stage of historical development. This only occurs in a
society of commodity owners where exchange constitutes the sole economic
connection between individuals, and consequently where commodities are
to be regarded as products of average, undifferentiated labour –
‘without regard to the form of its expenditure’.^15 [Capital I, p. 128 (38)]
[RR-TMMC, 534]

However, this requires no mechanical measure of the physiological
expenditure of labour-power, since it is society itself, the spontaneous
social process ‘behind the backs of the producers’, which equates the
various forms of labour on the market and reduces them to average
‘socially necessary’ labour.^16 [above p.  525ff]
On the other hand, the ‘equality of
human labour’ in such a society obtains a ‘material form . . . in the
equal objectivity of the products of labour as values’,^17
[Capital I, p.  164 (72)] and only in
such a society does ‘a definite social relation between men . . . assume
the fantastic form of a relation between things’. [RR-TMMC, 534]

What conclusions can be drawn from this short resume of Marx’s theory of
value? Clearly that it is impossible to recognise the exclusively social
significance of value, unless it is regarded as an historical
phenomenon; and that it is equally impossible to deny the historical
character of value without seeing in it a ‘quality analogous to weight
or colour’, i.e. a ‘technical’ category.

This provides the explanation as to why Marx’s theory has been
[535] so often
misinterpreted by his critics. Incapable of grasping the essentially
historical character of economic categories, they simply deduce: If
there is such a thing as ‘value’, then it must be a physical or natural
quality of commodities. In this way it is not Marx they criticise, but
their own narrowly naturalistic conception! [RR-TMMC, 534-35]

Artwork: [Le Déjeuner des canotiers
Artist Pierre-Auguste Renoir
Year 1881[1]
Medium Oil on canvas
Dimensions 129.9 cm × 172.7 cm (51 in × 68 in)
Location The Phillips Collection[2], Washington, DC](en.wikipedia.org/wiki/Luncheon)
(Pierre-Auguste_Renoir_-_Luncheon_of_the_Boating_Party_-_Google_Art_Project.jpg)

0
rotenotes

“How, ‘then, does a sum of commodities, of exchange values, become ?
Thereby, that as an independent social power, i. e., as the power of a part of society, it preserves itself and multiplies by exchange with direct, living labor-power. The existence of a class which possesses nothing but the ability to work is a necessary presupposition of capital. It is only the dominion of past, accumulated, materialized labor over immediate living labor that stamps the accumulated labor with the character of capital. Capital does not consist in the fact that accumulated labor serves living labor as a means for new production. It consists in the fact that living labor serves accumulated labor as the means of preserving and multiplying its exchange value.”

― Karl , Wage Labour and Capital

0
rotenotes

“ is the universal, self-constituted value of all things. Hence it has robbed the whole world… of its proper value. Money is the alienated essence of man’s labour and life, and this alien essence dominates him as he worships it.”
― Karl , On the Jewish Question

Artwork: [Marinus van : The Money Changer and His Wife or The Banker and His Wife](en.m.wikipedia.org/wiki/File:M)

0
rotenotes

"The disdain to conceal their views and aims. They openly declare that their ends can be attained only by the forcible overthrow of all existing social conditions. Let the ruling classes tremble at a Communistic . The have nothing to lose but their . They have a world to win. Working men of all countries, ."

—Karl and Friedrich , of the Party, English edition of 1888

0
rotenotes

«Όσο λιγότερο τρώτε, πίνετε και διαβάζετε βιβλία' όσο λιγότερο πηγαίνετε στο θέατρο, την αίθουσα χορού, το δημόσιο σπίτι. όσο λιγότερο σκέφτεστε, αγαπάτε, θεωρητικοποιείτε, τραγουδάτε, ζωγραφίζετε, περιφράζετε κ.λπ., τόσο περισσότερο εξοικονομείτε—τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο θησαυρός σας που ούτε ο σκόρος ούτε η σκόνη θα καταβροχθίσουν—το κεφάλαιό σας. Όσο λιγότερο είστε, τόσο περισσότερα έχετε. Όσο λιγότερο εκφράζετε τη δική σας ζωή, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζωή σας—τόσο μεγαλύτερη είναι το απόθεμα της ύπαρξής σας».

Καρλ

"The less you eat, drink and read books; the less you go to the theatre, the dance hall, the public house; the less you think, love, theorize, sing, paint, fence, etc., the more you save—the greater becomes your treasure which neither moths nor dust will devour—your capital. The less you are, the more you have; the less you express your own life, the greater is your life—the greater is the store of your being."

Karl , Economic and Philosophical Manuscripts of 1844

0
rotenotes

Anti-globalisation has, thus, to mean complete so as to make all social forces accountable to human . In sum, the demand for a new constituted of should be taken seriously. Though, it should be deepened and not restricted to legitimate the social engineering of discipline. It should first of all be taken on in the tradition of Enlightenment thought: Doubt everything! Second, it should be taken to its logical conclusion: the democratic organisation of socially necessary labour by the associated producers themselves, that is, the utopia of the society of the free and equal that summed up with one word: .

[Werner on Globalisation](thehobgoblin.co.uk/journal/h52)

0
rotenotes

"All is a return of the human world and human relationships to humans themselves. Political emancipation is the reduction of man, on the one hand, to a member of bourgeois society, an egoistic and independent individual, on the other hand, to a citizen of the state, a moral person. Not until the real individual man has taken the abstract citizen back into himself and, as an individual man, has become a species-being in his empirical life, in his individual work and individual relationships, not until man recognises and organises his ‘forces propres’ as social forces and thus no longer separates social forces from himself in the form of political forces, not until then will human emancipation be completed."

- Karl (1964) Zur , in MEW 1, Dietz, Berlin, p. 370.

0
rotenotes

", according to , is the appearance of a social essence, that is “abstract ”, and of (the valorisation of value)."

- Robert - A World Without Money (exit-online.org/textanz1.php?t)

0
rotenotes

Karl , “Εγκώμιο του εγκλήματος”

Οι επενέργειες του εγκλήματος στην εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων θα μπορούσαν να αποδειχθούν ως την τελευταία λεπτομέρεια. Οι κλειδαριές θα είχαν αποκτήσει τη σημερινή τους αρτιότητα, αν δεν υπήρχαν κλέφτες; Η νομισματοκοπία θα έφτανε στην τωρινή της τελειότητα, αν δεν υπήρχαν παραχαράκτες; Το μικροσκόπιο θα έβρισκε ποτέ τρόπο να περάσει στη συνήθη εμπορική σφαίρα αν δεν γινόταν απάτη στο εμπόριο; Τέλος, η εφαρμοσμένη χημεία δεν οφείλει στη νοθεία των εμπορευμάτων και στην προσπάθεια ανακάλυψής της όσα ακριβώς οφείλει και στον τίμιο παραγωγικό ζήλο; Το έγκλημα επινοεί διαρκώς νέα επιθετικά μέσα για να προσβάλει την ιδιοκτησία, κι έτσι γεννά και νέα αμυντικά μέσα, οπότε επιδρά παραγωγικά στην ανακάλυψη νέων μηχανών -όπως ακριβώς και οι απεργίες. Ας αφήσουμε όμως τη σφαίρα του εθνικού εγκλήματος: Χωρίς εθνικό θα μπορούσε να υπάρξει παγκόσμια αγορά; Θα υπήρχαν έθνη;

0
Show older

marx

28

communism

16

anarchism

15

engels

10

anarchy

6

solidarity

5

husserl

5

malatesta

3

philosophy

2

kropotkin

1
Qoto Mastodon

QOTO: Question Others to Teach Ourselves
An inclusive, Academic Freedom, instance
All cultures welcome.
Hate speech and harassment strictly forbidden.

Trending now

Resources

Developers

What is Mastodon?

qoto.org

More…

v3.5.19-qoto · Privacy policy